Job 16

1 Hiob antwortete und sprach:

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

2 Dergleichen habe ich vieles gehört, leidige Tröster seid ihr insgesamt.

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

3 Sind die windigen Reden nun zu Ende? oder was reizt dich zum Erwidern?

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

4 Auch ich könnte sprechen wie ihr, wäre euch nur zu Mute, wie mir zu Mute ist, könnte Reden wider euch zusammendrechseln und den Kopf über euch schütteln,

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

5 euch stärken mit meinem Mund, und meiner Lippen Beileid sollte lindern!

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

6 Mag ich reden - mein Schmerz wird nicht gelindert, und unterlasse ich's - was wird dann von mir weichen?

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

7 Hat er doch nunmehr meine Kraft erschöpft - verödet hast du meinen ganzen Kreis,

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

8 hast mich gepackt, das muß als Zeugnis gelten! Mein eignes Siechtum tritt wider mich auf, ins Angesicht hinein verklagt es mich.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

9 Sein Grimm zerfleischt und befehdet mich, er fletscht gegen mich seine Zähne; als mein Widersacher wetzt er seine Augen wider mich.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

10 Man reißt gegen mich das Maul auf, schlägt mich schmählich auf die Wangen; insgesamt rotten sie sich gegen mich zusammen.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

11 Gott giebt mich Frevlern preis und in der Gottlosen Hände stürzt er mich.

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

12 Ich lebte ruhig, da zerschmetterte er mich, packte mich beim Genick und schüttelte mich und stellte mich als Zielscheibe für sich auf.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

13 Es umschwirren mich seine Pfeile; erbarmungslos spaltet er meine Nieren, gießt auf die Erde meine Galle.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

14 Bresche auf Bresche legt er in mich, stürmt gegen mich an wie ein Kriegsheld.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

15 Härenes Gewand habe ich um meine Haut genäht, habe in den Staub mein Horn gebohrt.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

16 Mein Antlitz ist hochgerötet vom Weinen, und tiefes Dunkel ruht auf meinen Wimpern,

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

17 obwohl kein Frevel an meinen Händen, und mein Gebet lauter ist.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )

18 O Erde, bedecke nicht mein Blut! Mein Wehruf finde keine Ruhestatt!

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

19 Schon jetzt ist im Himmel mein Zeuge, und mein Bürge in der Höhe.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

20 Meine Freunde spotten mein - zu Gott blickt thränend mein Auge empor,

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

21 daß er dem Manne Recht schaffe gegen Gott und zwischen dem Menschen und seinem Freund entscheide.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

22 Denn nur noch wenige Jahre werden kommen, und den Pfad ohne Rückkehr muß ich wandeln.

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.