< Jesaja 59 >

1 Fürwahr, die Hand Jahwes ist nicht zu kurz, um zu erretten, und sein Ohr nicht zu stumpf, um zu hören;
Vakai, ʻoku ʻikai fakanounou ʻae nima ʻo Sihova, ke ne taʻefaʻafakamoʻui; pea ʻoku ʻikai mamafa hono fofonga, ke ne taʻefaʻaongoʻi.
2 sondern eure Verschuldungen haben euch von eurem Gotte getrennt, und eure Sünden haben bewirkt, daß er das Antlitz vor euch verbarg, um nicht zu hören.
Ka ko hoʻomou ngaahi hia kuo fakamavae ʻakimoutolu mo homou ʻOtua, pea ʻi hoʻomou angahala kuo ne fakafufū hono fofonga meiate kimoutolu, koeʻuhi ʻe ʻikai te ne fanongo,
3 Denn eure Hände sind mit Blut befleckt und eure Finger mit Verschuldung; eure Lippen haben Lügen geredet, eure Zunge spricht Frevel.
He kuo fakaʻuli homou nima ʻaki ʻae toto, mo homou louhiʻi nima ʻaki ʻae fai kovi; kuo lea loi homou loungutu, kuo puʻaki ʻe homou ʻelelo ʻae kovi.
4 Keiner sagt aus in Redlichkeit und keiner rechtet mit Wahrhaftigkeit: - auf Nichtiges verläßt man sich und redet Unbegründetes, man geht mit Mühsal schwanger und gebiert Unheil!
‌ʻOku ʻikai ui ha taha ki he angatonu, pe lea ha niʻihi ki he moʻoni, ʻoku nau faʻaki ki he vaʻinga, pea lea loi; ʻoku nau tuituʻia ʻi he fai kovi, pea nau fanauʻi ʻae angahala.
5 Natterneier hecken sie aus und Spinnengewebe weben sie. Wer von ihren Eiern ißt, muß sterben, und wird eins zerdrückt, so wird eine Otter ausgeheckt.
‌ʻOku nau fōfoaʻi ʻae fua ʻoe ngata fekai, pea fi ʻae matamata kupenga ʻoe hina: ko ia ʻoku ne kai honau fua ʻe mate, pea ko ia kuo laiki ʻoku haʻu mei ai ʻae ngata fekai.
6 Ihre Gewebe dienen nicht zu einem Kleide, noch kann man sich mit ihren Machwerken bedecken. Ihre Machwerke sind Machwerke des Unheils, und Verübung von Gewaltthat ist das Thun ihrer Hände.
‌ʻE ʻikai hoko ko e ngaahi kofu ʻenau matamata kupenga, pea ʻe ʻikai te nau ʻufiʻufi ʻakinautolu ʻaki ʻenau ngaahi ngāue: he ko ʻenau ngaahi ngāue ko e ngāue ʻae angahala, pea ʻoku ʻi honau nima ʻae ngāue fakamālohi.
7 Ihre Füße laufen zum Bösen und eilen, unschuldiges Blut zu vergießen. Ihre Gedanken sind Gedanken des Unheils, Verheerung und Zerstörung sind auf ihren Straßen.
‌ʻOku lele honau vaʻe ki he kovi, pea ʻoku nau fai toʻotoʻo ke lilingi ʻae toto ʻoe taʻehalaia: ko ʻenau ngaahi mahalo ko e ngaahi mahalo ʻoe angahala; ʻoku ʻi honau ngaahi hala ʻae maumau mo e fakaʻauha.
8 Den Weg zum Frieden kennen sie nicht, und es giebt kein Recht auf ihren Geleisen; ihre Pfade haben sie sich krumm gemacht: keiner, der sie betritt, will etwas von Frieden wissen.
Ko e hala ʻoe melino ʻoku ʻikai te nau ʻiloʻi; pea ʻoku ʻikai ha angatonu ʻi honau ngaahi ʻaluʻanga: kuo nau ngaohi kiate kinautolu ʻae ngaahi hala pikopiko: ko ia ʻe ʻalu ai ʻe ʻikai te ne ʻilo ha fiemālie.
9 Darum blieb das Recht fern von uns, und Gerechtigkeit kommt uns nicht zu nahe. Wir harren auf Licht, aber da ist Finsternis, auf Lichtstrahlen - in tiefem Dunkel wandeln wir dahin!
“Ko ia ʻoku mamaʻo ai meiate kitautolu ʻae fakamaau, pea ʻoku ʻikai hoko mai ʻae angatonu: ʻoku tau tatali ki he maama, kae vakai ko e fakapoʻuli; ki he maama lahi, ka ʻoku tau ʻeveʻeva ʻi he poʻuli.
10 Tappen müssen wir wie Blinde an der Wand und wie Augenlose müssen wir umhertappen; am hellen Mittage straucheln wir wie in der Dämmerung: unter Kraftstrotzenden gleichen wir den Toten.
‌ʻOku tau tautaufā ki he ʻā ʻo hangē ko e kui, pea ʻoku tau tautaufā ʻo hangē ʻoku ʻikai hatau mata: ʻoku tau humu ʻi he hoʻatāmālie ʻo hangē ha poʻuli; ʻoku tau ʻi he ngaahi potu lala ʻo hangē ko e kakai mate.
11 So brummen wir alle wie die Bären und girren immerfort wie die Tauben. Wir harren auf Recht, aber es giebt keines, auf Heil, aber es ist fern von uns.
‌ʻOku tau tangi kotoa pē ʻo tatau mo e fanga pea, pea ʻoku tangi mamahi ʻo hangē ko e kulukulu, ʻoku tau kumi ki he fakamaau, ka ʻoku ʻikai; ki he fakamoʻui, ka ʻoku mamaʻo ia ʻiate kitautolu.
12 Denn zahlreich sind unsere Übertretungen dir gegenüber, und unsere Sünden zeugen wider uns. Denn unsere Übertretungen sind uns wohl bewußt, und unsere Verschuldungen kennen wir wohl!
He kuo fakalahi ʻemau ngaahi talangataʻa ʻi ho ʻao, pea ʻoku talatalaakiʻi ʻakitautolu ʻe heʻetau ngaahi angahala: he ʻoku ʻiate kitautolu ʻetau ngaahi talangataʻa; pea ko ʻetau ngaahi angahala, ʻoku tau ʻilo ia;
13 Man wurde abtrünnig von Jahwe und verleugnete ihn und entzog sich der Nachfolge unseres Gottes; Bedrückung und Abfall redete man, ging schwanger mit Lügenworten und stieß sie aus dem Innern hervor.
Ko e meʻa ʻi he angatuʻu mo e lohiakiʻi kia Sihova, mo e ʻalu mei hotau ʻOtua, ʻo lea ki he fakamālohi mo e fakaaoao, ʻi he mahalo ʻaki mo e fakahā mei he loto ʻae ngaahi lea loi.
14 Zurückgedrängt wird das Recht, und die Gerechtigkeit steht von ferne. Denn es strauchelte auf der Straße die Wahrhaftigkeit, und die Geradheit vermag nicht Eingang zu finden.
Pea kuo foki ki mui ʻae fakamaau, pea ʻoku ʻi he mamaʻo ʻae angatonu: he kuo hinga ʻae moʻoni ʻi he hala, pea ʻoku ʻikai faʻa hū ki ai ʻae faitotonu.
15 Und so kam es, daß sich die Wahrheit vermissen läßt, und wer Böses meidet, muß sich ausplündern lassen. Als Jahwe das sah, da mißfiel es ihm, daß es kein Recht mehr gab.
‌ʻIo, kuo mole ʻae moʻoni; pea ʻoku lau ko e faha ʻaia kuo afe mei he kovi: pea naʻe ʻafio ki ai ʻa Sihova, pea naʻe kovi ia ki hono fofonga ʻi he ʻikai ai ha fakamaau.”
16 Und er sah, daß niemand da war, und erstaunte, daß keiner da war, der ins Mittel treten konnte: da half ihm sein Arm, und seine Gerechtigkeit, die unterstützte ihn.
“Pea naʻa ne ʻafioʻi ʻoku ʻikai ai ha tangata, pea ofo ia ʻi he ʻikai ha fakalaloa: ko ia naʻe ʻomi ʻe hono nima ʻae fakamoʻui kiate ia; pea ko ʻene māʻoniʻoni, naʻe tokoni ia kiate ia.
17 Und er legte Gerechtigkeit an wie einen Panzer und setzte den Helm des Heils auf sein Haupt; er legte Rachekleider an als Gewandung und hüllte sich in Eifer wie in einen Mantel.
He naʻa ne ʻai ʻae māʻoniʻoni ʻo hangē ko e kofu fatafata, pea mo e tatā ʻoe fakamoʻui ki hono fofonga; pea ne ai ʻae teunga ʻoe houhau ko e kofu, pea naʻa ne kofuʻaki ʻae loto faivelenga ʻo hangē ko e kofutuʻa.”
18 Entsprechend dem, was man verübt hat, zahlt er heim: Grimm seinen Widersachern, Vergeltung seinen Feinden; den Inseln zahlt er Verübtes heim.
‌ʻO fakatatau ki heʻenau ngaahi faianga, ʻe pehē ʻene totongi, ʻaki ʻae houhau ki he kau angatuʻu, ʻae totongi ki hono ngaahi fili; ki he ngaahi motu te ne fakatatau ʻae totongi.
19 Und man wird den Namen Jahwes fürchten in den Ländern des Sonnenuntergangs und in denen des Sonnenaufgangs seine Herrlichkeit. Denn er bricht herein wie ein eingeengter Strom, gegen den der Hauch Jahwes anstürmt.
Ko ia te nau manavahē ai ki he huafa ʻo Sihova mei he lulunga, pea mo hono nāunau mei he hopoʻangalaʻā. ʻOka ʻoho mai ʻae fili ʻo hangē ko e vaitafe lahi, ʻe hiki hake ʻe he Laumālie ʻo Sihova ha fuka kiate ia.
20 Und er wird für Zion als Erlöser kommen und für die, die sich in Jakob von ihrer Abtrünnigkeit bekehren, ist der Spruch Jahwes.
Pea ʻoku pehē ʻe Sihova, ʻE haʻu ʻae Huhuʻi ki Saione, pea kiate kinautolu ʻoku tafoki mei he talangataʻa ʻia Sēkope.
21 Und meinerseits ist dies mein Bund mit ihnen, spricht Jahwe: Mein Geist, der auf dir ruht, und meine Worte, die ich dir in den Mund gelegt habe, die sollen nicht aus deinem Munde weichen, noch aus dem Munde deiner Nachkommen, noch aus dem Munde der Nachkommen deiner Nachkommen, spricht Jahwe, von nun an bis in Ewigkeit!
‌ʻOku pehē ʻe Sihova, “Ka ko au, ko ʻeku fuakava eni mo kinautolu; Ko hoku laumālie ʻaia ʻoku ʻiate koe, pea mo ʻeku ngaahi lea kuo u ʻai ki ho ngutu, ʻe ʻikai ʻalu ʻi ho ngutu, pe mei he ngutu ʻo ho hako, pe mei he ngutu ʻoe hako ʻo ho hako, ʻoku pehē ʻe Sihova, ngata mei heni ʻo aʻu ʻo taʻengata.”

< Jesaja 59 >