Apostelgeschichte 11
1 Es hörten aber die Apostel und die Brüder in Judäa davon, daß auch die Heiden das Wort Gottes angenommen haben
ఇత్థం భిన్నదేశీయలోకా అపీశ్వరస్య వాక్యమ్ అగృహ్లన్ ఇమాం వార్త్తాం యిహూదీయదేశస్థప్రేరితా భ్రాతృగణశ్చ శ్రుతవన్తః|
2 Als aber Petrus nach Jerusalem hinauf kam, rechteten die aus der Beschneidung mit ihm:
తతః పితరే యిరూశాలమ్నగరం గతవతి త్వక్ఛేదినో లోకాస్తేన సహ వివదమానా అవదన్,
3 weil er bei unbeschnittenen Männern eingetreten sei und mit ihnen gegessen habe.
త్వమ్ అత్వక్ఛేదిలోకానాం గృహం గత్వా తైః సార్ద్ధం భుక్తవాన్|
4 Petrus aber hob an und legte es ihnen der Ordnung nach dar:
తతః పితర ఆదితః క్రమశస్తత్కార్య్యస్య సర్వ్వవృత్తాన్తమాఖ్యాతుమ్ ఆరబ్ధవాన్|
5 ich war in der Stadt Joppe im Gebet, und sah in Verzückung ein Gesicht: ein Gerät herunterkommen wie eine große Leinwand, die an den vier Ecken herabgelassen ward vom Himmel, und es kam bis zu mir;
యాఫోనగర ఏకదాహం ప్రార్థయమానో మూర్చ్ఛితః సన్ దర్శనేన చతుర్షు కోణేషు లమ్బనమానం వృహద్వస్త్రమివ పాత్రమేకమ్ ఆకాశదవరుహ్య మన్నికటమ్ ఆగచ్ఛద్ అపశ్యమ్|
6 wie ich hineinsah, gewahrte ich die Vierfüßler der Erde, und die wilden Tiere, und die kriechenden, und die Vögel des Himmels.
పశ్చాత్ తద్ అనన్యదృష్ట్యా దృష్ట్వా వివిచ్య తస్య మధ్యే నానాప్రకారాన్ గ్రామ్యవన్యపశూన్ ఉరోగామిఖేచరాంశ్చ దృష్టవాన్;
7 Ich hörte aber auch eine Stimme zu mir sagen: stehe auf, Petrus, schlachte und iß.
హే పితర త్వముత్థాయ గత్వా భుంక్ష్వ మాం సమ్బోధ్య కథయన్తం శబ్దమేకం శ్రుతవాంశ్చ|
8 Ich sagte aber: nicht doch, Herr; ist mir doch niemals etwas gemeines oder unreines in den Mund gekommen.
తతోహం ప్రత్యవదం, హే ప్రభో నేత్థం భవతు, యతః కిఞ్చన నిషిద్ధమ్ అశుచి ద్రవ్యం వా మమ ముఖమధ్యం కదాపి న ప్రావిశత్|
9 Es antwortete aber zum zweitenmal eine Stimme vom Himmel: was Gott gereinigt, das erkläre du nicht für gemein.
అపరమ్ ఈశ్వరో యత్ శుచి కృతవాన్ తన్నిషిద్ధం న జానీహి ద్వి ర్మామ్ప్రతీదృశీ విహాయసీయా వాణీ జాతా|
10 Dies wiederholte sich aber dreimal, und es ward alles wieder hinaufgezogen in den Himmel.
త్రిరిత్థం సతి తత్ సర్వ్వం పునరాకాశమ్ ఆకృష్టం|
11 Und siehe alsogleich standen drei Männer an dem Hause, darin ich war, abgesandt von Cäsarea zu mir.
పశ్చాత్ కైసరియానగరాత్ త్రయో జనా మన్నికటం ప్రేషితా యత్ర నివేశనే స్థితోహం తస్మిన్ సమయే తత్రోపాతిష్ఠన్|
12 Der Geist aber hieß mich, mit ihnen gehen ohne Bedenken. Mit mir aber zogen noch diese sechs Brüder, und wir kamen in das Haus des Mannes.
తదా నిఃసన్దేహం తైః సార్ద్ధం యాతుమ్ ఆత్మా మామాదిష్టవాన్; తతః పరం మయా సహైతేషు షడ్భ్రాతృషు గతేషు వయం తస్య మనుజస్య గృహం ప్రావిశామ|
13 Er aber berichtete uns, wie er den Engel gesehen hatte in seinem Hause stehen und sprechen: schicke nach Joppe, und lasse Simon mit dem Beinamen Petrus holen.
సోస్మాకం నికటే కథామేతామ్ అకథయత్ ఏకదా దూత ఏకః ప్రత్యక్షీభూయ మమ గృహమధ్యే తిష్టన్ మామిత్యాజ్ఞాపితవాన్, యాఫోనగరం ప్రతి లోకాన్ ప్రహిత్య పితరనామ్నా విఖ్యాతం శిమోనమ్ ఆహూయయ;
14 Der wird Worte zu dir reden, durch welche du Heil erlangen wirst, und dein ganzes Haus.
తతస్తవ త్వదీయపరివారాణాఞ్చ యేన పరిత్రాణం భవిష్యతి తత్ స ఉపదేక్ష్యతి|
15 Da ich aber anfieng zu reden, fiel der heilige Geist auf sie, ebenso wie auch auf uns im Anfange.
అహం తాం కథాముత్థాప్య కథితవాన్ తేన ప్రథమమ్ అస్మాకమ్ ఉపరి యథా పవిత్ర ఆత్మావరూఢవాన్ తథా తేషామప్యుపరి సమవరూఢవాన్|
16 Ich gedachte aber des Wortes des Herrn, wie er sagte: Johannes hat euch mit Wasser getauft, ihr sollt aber getauft werden mit heiligem Geist.
తేన యోహన్ జలే మజ్జితవాన్ ఇతి సత్యం కిన్తు యూయం పవిత్ర ఆత్మని మజ్జితా భవిష్యథ, ఇతి యద్వాక్యం ప్రభురుదితవాన్ తత్ తదా మయా స్మృతమ్|
17 Wenn nun Gott ihnen die gleiche Gabe verlieh, wie auch uns, auf den Glauben an den Herrn Jesus Christus hin, wie vermochte ich Gott zu hindern?
అతః ప్రభా యీశుఖ్రీష్టే ప్రత్యయకారిణో యే వయమ్ అస్మభ్యమ్ ఈశ్వరో యద్ దత్తవాన్ తత్ తేభ్యో లోకేభ్యోపి దత్తవాన్ తతః కోహం? కిమహమ్ ఈశ్వరం వారయితుం శక్నోమి?
18 Als sie aber dies hörten, beruhigten sie sich und priesen Gott und sagten: so hat nun Gott auch den Heiden die Buße zum Leben verliehen.
కథామేతాం శ్రువా తే క్షాన్తా ఈశ్వరస్య గుణాన్ అనుకీర్త్త్య కథితవన్తః, తర్హి పరమాయుఃప్రాప్తినిమిత్తమ్ ఈశ్వరోన్యదేశీయలోకేభ్యోపి మనఃపరివర్త్తనరూపం దానమ్ అదాత్|
19 Die sich zerstreut hatten nun von der Bedrängnis wegen Stephanus her, zogen herum bis nach Phoinike, Kypros und Antiochia, ohne jemanden das Wort zu verkünden außer Juden.
స్తిఫానం ప్రతి ఉపద్రవే ఘటితే యే వికీర్ణా అభవన్ తై ఫైనీకీకుప్రాన్తియఖియాసు భ్రమిత్వా కేవలయిహూదీయలోకాన్ వినా కస్యాప్యన్యస్య సమీప ఈశ్వరస్య కథాం న ప్రాచారయన్|
20 Unter ihnen aber waren etliche Kyprier und Kyrenäer, die da kamen nach Antiochia, und redeten dort auch zu den Griechen, und teilten ihnen die Frohe Botschaft mit vom Herrn Jesus.
అపరం తేషాం కుప్రీయాః కురీనీయాశ్చ కియన్తో జనా ఆన్తియఖియానగరం గత్వా యూనానీయలోకానాం సమీపేపి ప్రభోర్యీశోః కథాం ప్రాచారయన్|
21 Und die Hand des Herrn war mit ihnen, und eine große Anzahl wurde gläubig und bekehrte sich zum Herrn.
ప్రభోః కరస్తేషాం సహాయ ఆసీత్ తస్మాద్ అనేకే లోకా విశ్వస్య ప్రభుం ప్రతి పరావర్త్తన్త|
22 Es kam aber das Gerücht von ihnen der Gemeinde in Jerusalem zu Ohren, und man sandte den Barnabas nach Antiochia.
ఇతి వార్త్తాయాం యిరూశాలమస్థమణ్డలీయలోకానాం కర్ణగోచరీభూతాయామ్ ఆన్తియఖియానగరం గన్తు తే బర్ణబ్బాం ప్రైరయన్|
23 Dieser kam, und da er die Gnade Gottes sah, freute er sich, und ermunterte alle mit des Herzens Vorsatz bei dem Herrn auszuharren;
తతో బర్ణబ్బాస్తత్ర ఉపస్థితః సన్ ఈశ్వరస్యానుగ్రహస్య ఫలం దృష్ట్వా సానన్దో జాతః,
24 denn er war ein braver Mann, und voll heiligen Geistes und Glaubens. Und es wurde dem Herrn eine ansehnliche Menge gewonnen.
స స్వయం సాధు ర్విశ్వాసేన పవిత్రేణాత్మనా చ పరిపూర్ణః సన్ గనోనిష్టయా ప్రభావాస్థాం కర్త్తుం సర్వ్వాన్ ఉపదిష్టవాన్ తేన ప్రభోః శిష్యా అనేకే బభూవుః|
25 Er zog aber aus nach Tarsus, den Saulus aufzusuchen, und da er ihn gefunden, brachte er ihn nach Antiochia.
శేషే శౌలం మృగయితుం బర్ణబ్బాస్తార్షనగరం ప్రస్థితవాన్| తత్ర తస్యోద్దేశం ప్రాప్య తమ్ ఆన్తియఖియానగరమ్ ఆనయత్;
26 Dort kamen sie ein volles Jahr in die Versammlung der Gemeinde und lehrten eine ansehnliche Menge, und damals zuerst in Antiochien bekamen die Jünger den Namen Christianer.
తతస్తౌ మణ్డలీస్థలోకైః సభాం కృత్వా సంవత్సరమేకం యావద్ బహులోకాన్ ఉపాదిశతాం; తస్మిన్ ఆన్తియఖియానగరే శిష్యాః ప్రథమం ఖ్రీష్టీయనామ్నా విఖ్యాతా అభవన్|
27 In diesen Tagen aber kamen von Jerusalem herab Propheten nach Antiochia.
తతః పరం భవిష్యద్వాదిగణే యిరూశాలమ ఆన్తియఖియానగరమ్ ఆగతే సతి
28 Einer von ihnen aber, mit Namen Agabus, stand auf und zeigte durch den Geist, daß eine große Hungersnot für den ganzen Erdkreis bevorstehe, die denn unter Claudius kam.
ఆగాబనామా తేషామేక ఉత్థాయ ఆత్మనః శిక్షయా సర్వ్వదేశే దుర్భిక్షం భవిష్యతీతి జ్ఞాపితవాన్; తతః క్లౌదియకైసరస్యాధికారే సతి తత్ ప్రత్యక్షమ్ అభవత్|
29 Von den Jüngern aber wurde beschlossen, daß jeder von ihnen nach seinem Vermögen den in Judäa wohnenden Brüdern Hilfe schicke,
తస్మాత్ శిష్యా ఏకైకశః స్వస్వశక్త్యనుసారతో యిహూదీయదేశనివాసినాం భ్రతృణాం దినయాపనార్థం ధనం ప్రేషయితుం నిశ్చిత్య
30 was sie auch thaten, indem sie es durch Barnabas und Saulus Hand an die Aeltesten sandten.
బర్ణబ్బాశౌలయో ర్ద్వారా ప్రాచీనలోకానాం సమీపం తత్ ప్రేషితవన్తః|
