< 1 Samuel 21 >

1 Und david gelangte nach Nob zum Priester Ahimelech. Ahimelech aber kam David unterwürfig entgegen und fragte ihn: Weshalb kommst du allein und hast niemand bei dir?
Naʻe toki hoko ai ʻa Tevita ki Nopi ʻo ne ʻalu kia ʻAhimeleki ko e taulaʻeiki: pea manavahē ʻa ʻAhimeleki ʻi he fetaulaki mo Tevita, ʻo ne pehē kiate ia, “Ko e hā ʻoku ke tokotaha ai, pea ʻikai ha tangata ʻiate koe?”
2 David erwiderte dem Priester Ahimelech: Der König hat mir einen Befehl erteilt mit dem Bemerken: Niemand darf etwas erfahren von der sache, in der ich dich sende und die ich dir aufgetragen habe; daher habe ich mir die Leute an einen bestimmten Ort bestellt.
Pea pehē ʻe Tevita kia ʻAhimeleki ko e taulaʻeiki; “Kuo tuku mai ʻe he tuʻi ha ngāue kiate au,” ʻo ne pehē kiate au, “Ke ʻoua naʻa ʻilo ʻe ha tangata ʻe tokotaha ʻae ngāue ko ia ʻaia ʻoku ou fekauʻi ai koe, mo ia kuo u fekau kiate koe: pea kuo u fekauʻi ʻeku kau tamaioʻeiki ki he ngaahi potu ko ʻena.
3 Nun aber, wenn du fünf Brotlaibe im Besitz hast, so gieb sie mir her, oder was du sonst zur Verfügung hast!
Pea ko ʻena ko e hā ʻoku ʻi ho lalo nima? Tuku mai ki hoku nima ha foʻi mā ʻe nima, pe ha meʻa pe ʻoku ke maʻu.”
4 Der Priester antwortete David: Ich habe kein gewöhnliches Brot in meinem Besitz, es ist vielmehr nur heiliges Brot vorhanden - wofern die Leute sich nur der Weiber enthalten haben!
Pea talaange ʻe he taulaʻeiki kia Tevita, ʻo pehē, “ʻOku ʻikai ha mā ngofua ʻi hoku nima, ka ʻoku ʻi ai ʻae mā tapu; ʻo kapau pe kuo taʻofi ʻakinautolu ʻe he kau talavou mei he kau fefine.”
5 David antwortete dem Priester und sprach zu ihm: O gewiß! Weiber waren uns in letzter Zeit versagt! Bei meinem Weggange war das Geräte der Leute heilig; es ist zwar ein gewöhnliches Unternehmen, aber nun werden sie vollends durch das heilige Brot im Geräte heilig sein.
Pea naʻe leaange ʻa Tevita ki he taulaʻeiki, ʻo ne pehē kiate ia, “Ko e moʻoni kuo taʻofi ʻae kau fefine meiate kinautolu ʻi he ʻaho nai ʻe tolu, talu ʻeku haʻu kituaʻā, pea ʻoku māʻoniʻoni ʻae ngaahi ipu ʻae kau talavou, pea ʻoku hangē ʻoku ngofua ʻae mā, ʻio, he kuo fakatapui he ʻaho ni ʻae mā ʻi he ʻaiʻanga.”
6 Da gab ihm der Priester heiliges; es war nämlich kein anderes brot da, als das Schaubrot, das man vor dem Angesichte Jahwes wegnimmt, um am Tage seiner Wegnahme frisches Brot aufzulegen.
Ko ia naʻe ʻatu ai kiate ia ʻe he taulaʻeiki ʻae mā tapu: he naʻe ʻikai ʻi ai ha mā, ka ko e mā pe ʻoe ʻao, ʻaia naʻe toʻo mei he ʻao ʻo Sihova, ke ʻai ki ai ʻae mā mafana ʻi he ʻaho ʻaia naʻe toʻo ʻo ʻave ai ia.
7 Nun befand sich dort an jenem Tag einer von Sauls Beamten vor Jahwe eingeschlossen, namens Doeg, der Edomiter, der gewaltigste der Trabanten Sauls.
Pea naʻe ʻi ai ʻi he ʻaho ko ia ʻae tangata ʻe tokotaha ʻi he kau tamaioʻeiki ʻa Saula, naʻe moʻua ia ʻi he ʻao ʻo Sihova; ko Toeki hono hingoa, ko e tangata ʻItomi, ko e tuʻukimuʻa ia ʻoe kau tauhimanu lalahi ʻa Saula.
8 David fragte Ahimelech: Ist hier irgendwo ein Speer oder Schwert zur Hand? Ich habe nämlich weder mein Schwert, noch meine waffen mitgenommen, weil der Befehl des Königs so dringend war.
Pea pehē ʻe Tevita kia ʻAhimeleki, “Pea ʻoku ʻikai ʻi ho nima ni ha tao pē ha heletā? He ʻoku ʻikai te u ʻomi ʻeku heletā pe ko ʻeku mahafutau, he ko e ngāue ʻae tuʻi naʻe fai fakatoʻotoʻo.”
9 Der Priester sprach: Da ist ja das Schwert des Philisters Goliath, den du im Terebinthenthal erschlagen hast, eingehüllt in das Gewand hinter dem Ephod: willst du es haben, so nimm es, denn ein anderes ist sonst nicht hier. David erwiderte: Seinesgleichen gibt es nicht: gieb es mir her!
Pea pehē ʻe he taulaʻeiki, “Ko e heletā ʻa Kolaiate ko e tangata Filisitia, ʻaia naʻa ke tāmateʻi ʻi he teleʻa ʻo Ila, Vakai ʻoku tuku tākai ʻae kofu ʻi he tuʻa ʻefoti kapau ko ho loto ke ʻave ia, ʻave ia he ʻoku ʻikai ha taha kehe ka ko ia pe ʻi heni.” Pea naʻe pehē ʻe Tevita, “ʻOku ʻikai hano tatau mo ia; tuku mai ia.”
10 Da brach David auf und floh jenes Tages vor Saul und begab sich zu dem König Achis von Gad.
Pea naʻe tuʻu hake ʻa Tevita ʻi he ʻaho ko ia, ʻo hola ʻi heʻene manavahē kia Saula, pea ʻalu ia kia ʻAkisi ko e tuʻi ʻo Kati.
11 Des Achis Umgebung aber sprach zu ihm: Das ist ja David, der zukünftige König des Landes; dem zu Ehren sangen sie ja im Reigen: Saul hat seine Tausende geschlagen, david seine Zehntausende!
Pea pehē ʻe he kau tamaioʻeiki ʻa ʻAkisi kiate ia, “ʻIkai ko Tevita eni ko e tuʻi ʻoe fonua? ʻIkai naʻa nau hiva fetaliʻaki kiate ia ʻi he ngaahi meʻe, ʻo pehē, ‘Kuo tāmateʻi ʻe Saula ʻene ngaahi toko afe, mo Tevita ʻene ngaahi toko mano?’
12 Diese Worte nahm sich David zu Herzen und fürchtete sich sehr vor dem König Achis von Gath.
Pea naʻe faʻo ʻe Tevita ʻae ngaahi lea ni ki hono loto, pea naʻe manavahē lahi ia kia ʻAkisi ko e tuʻi ʻo Kati.
13 Daher stellte er sich wahnsinnig vor ihren Augen und gebärdete sich unter ihren Händen wie ein Rasender, trommelte gegen die Thorflügel und ließ seinen Speichel in den Bart fließen.
Pea naʻa ne fakakehe ʻene anga ʻi honau ʻao ʻo ne fai ʻo hangē kuo vale ia honau nima, pea ne ne vaku ki he matapā ʻoe hūʻanga fale, pea naʻa ne tuku ke tafe hono fāvai ki hono fakapau.
14 Da rief Achis seiner Umgebung zu: Ihr seht ja, daß der Mensch verrückt ist, weshalb bringt ihr mir ihn her?
Pea naʻe pehē ʻe ʻAkisi ki heʻene kau tamaioʻeiki, “Vakai, ʻoku mou mamata ʻoku fakavalevale ʻae tangata; pea ko e hā ia kuo mou ʻomi ai ia kiate au?
15 Fehlt es mir etwa an Verrückten, daß ihr den hergebracht habt, damit er vor mir tobe? Der soll in meinen Palast kommen?
He ʻoku ʻaonga kiate au ha kau tangata fakavalevale, kuo mou ʻomi ai ʻae siana ni ke fai fakavalevale ʻi hoku ʻao? ʻE hoko koā ʻae siana ni ki hoku fale?”

< 1 Samuel 21 >