1 Korinther 14
1 Die Liebe oben an! dann möget ihr nach den Geistesgaben trachten, am besten immer nach Weissagung.
ยูยํ เปฺรมาจรเณ ปฺรยตธฺวมฺ อาตฺมิกานฺ ทายานปิ วิเศษต อีศฺวรียาเทศกถนสามรฺถฺยํ ปฺราปฺตุํ เจษฺฏธฺวํฯ
2 Denn wer Zunge redet, redet nicht mit Menschen, sondern mit Gott; niemand vernimmt es, er redet im Geiste Geheimnisse.
โย ชน: ปรภาษำ ภาษเต ส มานุษานฺ น สมฺภาษเต กินฺตฺวีศฺวรเมว ยต: เกนาปิ กิมปิ น พุธฺยเต ส จาตฺมนา นิคูฒวากฺยานิ กถยติ;
3 Wer aber weissagt, redet mit Menschen zur Erbauung, Ermahnung, Tröstung.
กินฺตุ โย ชน อีศฺวรียาเทศํ กถยติ ส ปเรษำ นิษฺฐาไย หิโตปเทศาย สานฺตฺวนาไย จ ภาษเตฯ
4 Wer Zunge redet, erbaut sich selbst; wer weissagt, erbaut die Gemeinde.
ปรภาษาวาทฺยาตฺมน เอว นิษฺฐำ ชนยติ กินฺตฺวีศฺวรียาเทศวาที สมิเต รฺนิษฺฐำ ชนยติฯ
5 Ich gönne euch, daß ihr alle Zungen redet: viel mehr wünsche ich, daß ihr weissagtet. Der weissagt, ist mehr, als der Zungen redet, es sei denn daß dieser es übersetze, damit die Gemeinde ihre Erbauung habe.
ยุษฺมากํ สรฺเวฺวษำ ปรภาษาภาษณมฺ อิจฺฉามฺยหํ กินฺตฺวีศฺวรียาเทศกถนมฺ อธิกมปีจฺฉามิฯ ยต: สมิเต รฺนิษฺฐาไย เยน สฺววากฺยานามฺ อรฺโถ น กฺริยเต ตสฺมาตฺ ปรภาษาวาทิต อีศฺวรียาเทศวาที เศฺรยานฺฯ
6 Gesetzt, Brüder, ich komme als Zungenredner zu euch, was werde ich euch nützen, wenn ich nicht auch zu euch rede, was es sei: Offenbarung, Erkenntnis, Weissagung, Lehre?
เห ภฺราตร: , อิทานีํ มยา ยทิ ยุษฺมตฺสมีปํ คมฺยเต ตรฺหีศฺวรียทรฺศนสฺย ชฺญานสฺย เวศฺวรียาเทศสฺย วา ศิกฺษายา วา วากฺยานิ น ภาษิตฺวา ปรภาษำ ภาษมาเณน มยา ยูยํ กิมุปการิษฺยเธฺว?
7 Tönende Instrumente, wie die Flöte, die Zither, wenn sie nicht ihre Töne deutlich unterscheiden lassen, wie soll man doch das Spiel der Flöte oder der Zither verstehen?
อปรํ วํศีวลฺลกฺยาทิษุ นิษฺปฺราณิษุ วาทฺยยนฺเตฺรษุ วาทิเตษุ ยทิ กฺกณา น วิศิษฺยนฺเต ตรฺหิ กึ วาทฺยํ กึ วา คานํ ภวติ ตตฺ เกน โพทฺธุํ ศกฺยเต?
8 Wenn die Trompete nur einen unverständlichen Schall gibt, wer wird darauf antreten zum Kampfe?
อปรํ รณตูรฺยฺยา นิสฺวโณ ยทฺยวฺยกฺโต ภเวตฺ ตรฺหิ ยุทฺธาย ก: สชฺชิษฺยเต?
9 So ist es mit euch, wenn ihr mit der Zunge nicht eine deutliche Rede hören lasset: wie soll man das Gesprochene verstehen? Es ist in die Luft gesprochen.
ตทฺวตฺ ชิหฺวาภิ รฺยทิ สุคมฺยา วากฺ ยุษฺมาภิ รฺน คเทฺยต ตรฺหิ ยทฺ คทฺยเต ตตฺ เกน โภตฺสฺยเต? วสฺตุโต ยูยํ ทิคาลาปิน อิว ภวิษฺยถฯ
10 Es gibt wer weiß wie vielerlei Sprachen in der Welt, Sprache ist alles:
ชคติ กติปฺรการา อุกฺตโย วิทฺยนฺเต? ตาสาเมกาปิ นิรรฺถิกา นหิ;
11 kenne ich nun die Bedeutung der Sprache nicht, so bin ich dem Redenden ein Barbar, und er ist ien Barbar für mich.
กินฺตูกฺเตรรฺโถ ยทิ มยา น พุธฺยเต ตรฺหฺยหํ วกฺตฺรา เมฺลจฺฉ อิว มํเสฺย วกฺตาปิ มยา เมฺลจฺฉ อิว มํสฺยเตฯ
12 So in eurem Fall. Da nun der Eifer um die Geister bei euch zu Hause ist, so trachtet doch nach der Erbauung der Gemeinde, damit auch etwas dabei herauskommt.
ตสฺมาทฺ อาตฺมิกทายลิปฺสโว ยูยํ สมิเต รฺนิษฺฐารฺถํ ปฺราปฺตพหุวรา ภวิตุํ ยตธฺวํ,
13 Darum soll der, der Zunge redet, derart beten, daß er es auch auslegen könne.
อเตอว ปรภาษาวาที ยทฺ อรฺถกโร'ปิ ภเวตฺ ตตฺ ปฺรารฺถยตำฯ
14 Wenn ich mit der Zunge bete, so betet wohl mein Geist, aber mein Verstand schafft nichts dabei.
ยทฺยหํ ปรภาษยา ปฺรรฺถนำ กุรฺยฺยำ ตรฺหิ มทีย อาตฺมา ปฺรารฺถยเต, กินฺตุ มม พุทฺธิ รฺนิษฺผลา ติษฺฐติฯ
15 Nun also? ich will beten mit dem Geist, ich will aber auch mit dem Verstand beten; ich will singen mit dem Geist, ich will aber auch mit dem Verstand singen.
อิตฺยเนน กึ กรณียํ? อหมฺ อาตฺมนา ปฺรารฺถยิเษฺย พุทฺธฺยาปิ ปฺรารฺถยิเษฺย; อปรํ อาตฺมนา คาสฺยามิ พุทฺธฺยาปิ คาสฺยามิฯ
16 Sonst, wenn du im Geiste den Segen sprichst, wie soll denn der, der am Platz des Uneingeweihten steht, sein Amen zu deiner Danksagung sprechen? weiß er ja nicht, was du sagst.
ตฺวํ ยทาตฺมนา ธนฺยวาทํ กโรษิ ตทา ยทฺ วทสิ ตทฺ ยทิ ศิเษฺยเนโวปสฺถิเตน ชเนน น พุทฺธฺยเต ตรฺหิ ตว ธนฺยวาทสฺยานฺเต ตถาสฺตฺวิติ เตน วกฺตํ กถํ ศกฺยเต?
17 Du magst wohl richtig danken, aber der andere hat keine Erbauung davon.
ตฺวํ สมฺยคฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทสีติ สตฺยํ ตถาปิ ตตฺร ปรสฺย นิษฺฐา น ภวติฯ
18 Dank meinem Gotte, steht mir das Zungenreden mehr zu Gebot als euch allen.
ยุษฺมากํ สรฺเวฺวโภฺย'หํ ปรภาษาภาษเณ สมรฺโถ'สฺมีติ การณาทฺ อีศฺวรํ ธนฺยํ วทามิ;
19 Aber in der Gemeinde will ich lieber fünf Worte mit meinem Verstand sprechen, damit ich auch andere belehre, als zehntausend Worte mit der Zunge.
ตถาปิ สมิเตา ปโรปเทศารฺถํ มยา กถิตานิ ปญฺจ วากฺยานิ วรํ น จ ลกฺษํ ปรภาษียานิ วากฺยานิฯ
20 Brüder, werdet nicht Kinder im Denken, sondern seid Kinder in der Bosheit; im Denken aber sollt ihr reif werden.
เห ภฺราตร: ,ยูยํ พุทฺธฺยา พาลกาอิว มา ภูต ปรนฺตุ ทุษฺฏตยา ศิศวอิว ภูตฺวา พุทฺธฺยา สิทฺธา ภวตฯ
21 Im Gesetze steht geschrieben: ich werde zu diesem Volke sprechen durch Wälsche und durch Fremdlingslippen, und sie werden auch so nicht auf mich hören, spricht der Herr.
ศาสฺตฺร อิทํ ลิขิตมาเสฺต, ยถา, อิตฺยโวจตฺ ปเรโศ'หมฺ อาภาษิษฺย อิมานฺ ชนานฺฯ ภาษาภิ: ปรกียาภิ รฺวกฺไตฺรศฺจ ปรเทศิภิ: ฯ ตถา มยา กฺฤเต'ปีเม น คฺรหีษฺยนฺติ มทฺวจ: ๚
22 Demnach sind die Zungen zum Zeichen, nicht für die Gläubigen, sondern für die Ungläubigen; dagegen ist die Weissagung nicht für die Ungläubigen, sondern für die Gläubigen.
อเตอว ตตฺ ปรภาษาภาษณํ อวิศฺจาสิน: ปฺรติ จิหฺนรูปํ ภวติ น จ วิศฺวาสิน: ปฺรติ; กินฺตฺวีศฺวรียาเทศกถนํ นาวิศฺวาสิน: ปฺรติ ตทฺ วิศฺวาสิน: ปฺรเตฺยวฯ
23 Wenn also die ganze Gemeinde sich versammelte und sie würden alle Zungen reden, und es kommen dann Uneingeweihte oder Ungläubige herein, werden die nicht sagen, daß ihr von Sinnen seid?
สมิติภุกฺเตษุ สรฺเวฺวษุ เอกสฺมินฺ สฺถาเน มิลิตฺวา ปรภาษำ ภาษมาเณษุ ยทิ ชฺญานากางฺกฺษิโณ'วิศฺวาสิโน วา ตตฺราคจฺเฉยุสฺตรฺหิ ยุษฺมานฺ อุนฺมตฺตานฺ กึ น วทิษฺยนฺติ?
24 Wenn aber alle weissagen, und ein Ungläubiger oder Uneingeweihter kommt herein, so wird er von allen überführt, von allen beurteilt:
กินฺตุ สรฺเวฺวษฺวีศฺวรียาเทศํ ปฺรกาศยตฺสุ ยทฺยวิศฺวาสี ชฺญานากางฺกฺษี วา กศฺจิตฺ ตตฺราคจฺฉติ ตรฺหิ สรฺไวฺวเรว ตสฺย ปาปชฺญานํ ปรีกฺษา จ ชายเต,
25 was in seinem Herzen verborgen ist, wird offenbar; er aber fällt auf sein Antlitz, betet Gott an und bekennt, daß in Wahrheit Gott unter euch ist.
ตตสฺตสฺยานฺต: กรณสฺย คุปฺตกลฺปนาสุ วฺยกฺตีภูตาสุ โส'โธมุข: ปตนฺ อีศฺวรมาราธฺย ยุษฺมนฺมธฺย อีศฺวโร วิทฺยเต อิติ สตฺยํ กถาเมตำ กถยิษฺยติฯ
26 Nun also Brüder? wenn ihr zusammenkommt, so bringt jeder etwas mit, Psalm, Lehre, Offenbarung, Zunge, Auslegung. Es soll aber alles zur Erbauung dienen.
เห ภฺราตร: , สมฺมิลิตานำ ยุษฺมากมฺ เอเกน คีตมฺ อเนฺยโนปเทโศ'เนฺยน ปรภาษาเนฺยน ไอศฺวริกทรฺศนมฺ อเนฺยนารฺถโพธกํ วากฺยํ ลภฺยเต กิเมตตฺ? สรฺวฺวเมว ปรนิษฺฐารฺถํ ยุษฺมาภิ: กฺริยตำฯ
27 Wenn man Zungen redet, so sollen je zwei oder höchstens drei auftreten, und zwar der Reihe nach, und einer trage die Auslegung vor.
ยทิ กศฺจิทฺ ภาษานฺตรํ วิวกฺษติ ตเรฺหฺยกสฺมินฺ ทิเน ทฺวิชเนน ตฺริชเนน วา ปรภาษา กถฺยตำ ตทธิไกรฺน กถฺยตำ ไตรปิ ปรฺยฺยายานุสาราตฺ กถฺยตำ, เอเกน จ ตทรฺโถ โพธฺยตำฯ
28 Ist kein Ausleger da, so schweigen sie in der Gemeinde und sprechen für sich und Gott.
กินฺตฺวรฺถาภิธายก: โก'ปิ ยทิ น วิทฺยเต ตรฺหิ ส สมิเตา วาจํยม: สฺถิเตฺวศฺวรายาตฺมเน จ กถำ กถยตุฯ
29 Propheten mögen zwei oder drei sprechen, und die andern es beurteilen.
อปรํ เทฺวา ตฺรโย เวศฺวรียาเทศวกฺตาร: สฺวํ สฺวมาเทศํ กถยนฺตุ ตทเนฺย จ ตํ วิจารยนฺตุฯ
30 Kommt aber eine Offenbarung über einen andern, der noch sitzt, so soll der Erste stille sein.
กินฺตุ ตตฺราปเรณ เกนจิตฺ ชเนเนศฺวรียาเทเศ ลพฺเธ ปฺรถเมน กถนาตฺ นิวรฺตฺติตวฺยํฯ
31 Denn ihr möget alle nacheinander weissagen, damit alle lernen und ermahnt werden.
สรฺเวฺว ยตฺ ศิกฺษำ สานฺตฺวนาญฺจ ลภนฺเต ตทรฺถํ ยูยํ สรฺเวฺว ปรฺยฺยาเยเณศฺวรียาเทศํ กถยิตุํ ศกฺนุถฯ
32 Der Prophetengeist ist ja dem Propheten unterthan;
อีศฺวรียาเทศวกฺตฺฤณำ มนำสิ เตษามฺ อธีนานิ ภวนฺติฯ
33 denn Gott ist nicht ein Gott der Unordnung, sondern des Friedens.
ยต อีศฺวร: กุศาสนชนโก นหิ สุศาสนชนก เอเวติ ปวิตฺรโลกานำ สรฺวฺวสมิติษุ ปฺรกาศเตฯ
34 Die Weiber sollen sich, wie in allen Versammlungen der Heiligen, so auch bei euch still verhalten; ihnen kommt es nicht zu, zu reden, sondern unterthan zu sein, wie auch das Gesetz sagt.
อปรญฺจ ยุษฺมากํ วนิตา: สมิติษุ ตูษฺณีมฺภูตาสฺติษฺฐนฺตุ ยต: ศาสฺตฺรลิขิเตน วิธินา ตา: กถาปฺรจารณาตฺ นิวาริตาสฺตาภิ รฺนิฆฺราภิ รฺภวิตวฺยํฯ
35 Wollen sie sich aber unterrichten, so mögen sie zu Hause ihre Männer fragen; in der Versammlung zu reden ist für eine Frau unziemlich.
อตสฺตา ยทิ กิมปิ ชิชฺญาสนฺเต ตรฺหิ เคเหษุ ปตีนฺ ปฺฤจฺฉนฺตุ ยต: สมิติมเธฺย โยษิตำ กถากถนํ นินฺทนียํฯ
36 Oder ist etwa das Wort Gottes von euch ausgegangen? oder ist es nur zu euch allein gekommen?
ไอศฺวรํ วจ: กึ ยุษฺมตฺโต นิรคมต? เกวลํ ยุษฺมานฺ วา ตตฺ กิมฺ อุปาคตํ?
37 Wer sich dünkt ein Prophet zu sein oder ein Begeisteter, der soll begreifen, daß, was ich schreibe, vom Herrn ist.
ย: กศฺจิทฺ อาตฺมานมฺ อีศฺวรียาเทศวกฺตารมฺ อาตฺมนาวิษฺฏํ วา มนฺยเต ส ยุษฺมานฺ ปฺรติ มยา ยทฺ ยตฺ ลิขฺยเต ตตฺปฺรภุนาชฺญาปิตมฺ อีตฺยุรรี กโรตุฯ
38 Will er es nicht einsehen - so läßt er's bleiben.
กินฺตุ ย: กศฺจิตฺ อชฺโญ ภวติ โส'ชฺญ เอว ติษฺฐตุฯ
39 Also meine Brüder, trachtet nach dem Weissagen, hindert das Zungenreden nicht;
อเตอว เห ภฺราตร: , ยูยมฺ อีศฺวรียาเทศกถนสามรฺถฺยํ ลพฺธุํ ยตธฺวํ ปรภาษาภาษณมปิ ยุษฺมาภิ รฺน นิวารฺยฺยตำฯ
40 aber alles geschehe mit Anstand und in der Ordnung.
สรฺวฺวกรฺมฺมาณิ จ วิธฺยนุสารต: สุปริปาฏฺยา กฺริยนฺตำฯ
