Psalm 81

1 Auf den Siegesspender, beim Kelternfest, von Asaph. Zujubelt unserer Stärke: Gott! Jauchzt Jakobs Gott.

Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;

2 Erschallen lasset Pauken und Gesang, klangvolle Zithern samt den Harfen!

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;

3 Am Neumond schmettert in das Horn, am Vollmond zu der Feier unsres Festes!

Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!

4 Denn Satzung ist's für Israel, für Jakobs Zelte ein Gesetz.

Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:

5 In Joseph macht er's zum Gebrauch. Bei seinem Feldzug nach Ägypten hört ich Worte, wie ich sie nie erfahren:

Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:

6 "Von seiner Schulter habe ich die Last genommen; des Lastkorbs ledig wurden seine Hände.

Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.

7 Du riefst in Not, und ich befreite dich und hörte in der Donnerhülle dich und prüfte dich am Haderwasser." (Sela)

Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.

8 "Mein Volk! Horch auf! Ich mahne dich. Gehorchst du mir, mein Israel, in folgendem:

Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:

9 Kein fremder Gott sei je bei dir! Du darfst nicht einen Auslandsgott anbeten.

Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!

10 Ich bin dein Gott, der Herr, der aus Ägypterlande dich geführt, dann öffne deinen Mund, daß ich ihn fülle!

Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!

11 Doch hört mein Volk auf meine Stimme nicht, und ist mir Israel nicht willig,

Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;

12 dann laß ich sie in ihrem Starrsinn nach ihrer Willkür wandeln.

Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.

13 Ach, möchte mir mein Volk gehorchen und Israel in meinen Wegen wandeln!

Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!

14 Wie wollte bald ich ihre Feinde beugen und meine Hand an ihre Gegner wieder legen."

Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;

15 Des Herren Hasser müßten sich auf seine Seite schlagen, und ihr Verhängnis währte ewig!

Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!

16 Er würde es mit feinstem Weizen speisen. "Mit Honig aus dem Felsen würde ich dich sättigen."

Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.