Psalm 147

1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!