Psalm 147

1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!