< Psalm 122 >

1 Ein Stufenlied, von David. - Mich freut es, sagen sie zu mir: "Laßt uns zum Haus des Herren wallen!
Canticum graduum. [Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.
2 Bald sollen unsere Füße stehen, Jerusalem, in deinen Toren."
Stantes erant pedes nostri in atriis tuis, Jerusalem.
3 Jerusalem ist wieder aufgebaut als eine Stadt. Damit verbunden ist
Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas, cujus participatio ejus in idipsum.
4 die heilige Pflicht für Israel, daß dorthin ziehn die Stämme, ja, des Herren Stämme, und dort des Herren Namen preisen.
Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israël, ad confitendum nomini Domini.
5 Dort stehen ja die Richterstühle, des Davidshauses Throne.
Quia illic sederunt sedes in judicio, sedes super domum David.
6 Begrüßet so Jerusalem: "Mög's deinen Freunden wohl ergehen!
Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem, et abundantia diligentibus te.
7 In deinen Mauern herrsche Frieden und Sicherheit in deinen Burgen!"
Fiat pax in virtute tua, et abundantia in turribus tuis.
8 Um meiner Freunde, meiner Brüder willen, wünsch ich dir Heil und Segen:
Propter fratres meos et proximos meos, loquebar pacem de te.
9 Des Hauses unseres Herrn und Gottes wegen wünsch ich dir Wohlergehen."
Propter domum Domini Dei nostri, quæsivi bona tibi.]

< Psalm 122 >