Psalm 109

1 Auf den Siegesspender, von David, ein Lied. - Mein Gott, den ich lobpreise, sei nicht taub!

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

2 Sie öffnen gegen mich den frechen, falschen Mund; mit Lügenzungen reden sie zu nur

Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

3 und überhäufen mich mit Hassesworten und feinden ohne Grund mich an.

A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

4 Für meine Liebe klagen sie mich an; ich muß mich gar verteidigen.

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

5 Für Gutes haben sie für mich nur böse Wünsche, für meine Liebe Haß: -

Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

6 "Man möge einen Frevler gegen ihn bestellen, daß er als Kläger gegen ihn auftrete!

Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

7 Er gehe schuldig im Gericht hervor; fehlschlage ihm sein Rechten!

Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

8 Nur wenig seien seine Tage; ein anderer nehme sein Erspartes!

Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

9 Und seine Kinder sollen Waisen werden und seine Gattin Witwe!

Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

10 Unstet umherziehen und betteln sollen seine Kinder, aus ihren leeren Wohnungen verstoßen werden!

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

11 Ein Wucherer belege seine ganze Habe mit Beschlag, und Fremde sollen sein Erworbnes plündern!

Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

12 Nicht einer bleibe ihm gewogen! Nicht einer schenke Mitleid seinen Waisen!

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

13 Sein Stamm verfalle der Vernichtung; im zweiten Glied erlösche schon sein Name!

Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

14 Beim Herrn werd seiner Väter Schuld gedacht, und seiner Mutter Sünde werde nimmer ausgelöscht!

Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

15 Sie seien stets dem Herrn vor Augen, daß er vertilge ihr Gedächtnis von der Erde.

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

16 Denn er gedachte nimmer, Liebe zu erweisen, verfolgte elende und arme Leute und gab den Todesstoß zerbrochenen Herzen.

Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

17 Weil ihm der Fluch so lieb und ihm sich leicht einstellte, dieweil das Segnen er nicht mochte, weil's ihm ferne lag,

Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

18 dieweil den Fluch er wie sein eigen Kleid anlegte, wie Wasser in sein Inneres nahm und er wie Öl in seine Glieder drang,

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

19 so sei er ihm wie ein Gewand, das er als Hülle um sich legt, gleich einem Gürtel, den er ständig trägt!" -

Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

20 Vom Herrn geschehe also meinen Anklägern, die wider mich gar Schlimmes reden!

Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

21 Du aber, Herr, mein Gott, befasse Dich mit mir um Deines Namens willen! Errette mich nach Deiner milden Huld!

Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

22 Denn ich bin bettelarm und leidend; mein Herz bricht mir im Leibe.

Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

23 Gleich einem Schatten, der sich neigt, vergehe ich, bin hohl gleich einem Rauchfang.

Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

24 Vor Fasten wanken mir die Knie; mein Leib zehrt ab, wird mager.

Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

25 Ich bin ihr Spott; sie sehen mich und schütteln ihren Kopf. -

Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

26 Komm mir zu Hilfe, Herr, mein Gott! Errette mich nach Deiner Huld,

Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

27 damit sie innewerden, Deine Hand sei es, daß Du, Herr, solches tust!

Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

28 Sie mögen fluchen! Doch Du segne! So werden meine Widersacher voller Scham, Dein Diener aber voller Freude.

Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

29 In Schande müssen meine Ankläger sich kleiden, in ihre Scham sich hüllen wie in einen Mantel! -

Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

30 Dann danke ich dem Herrn mit lautem Munde und preise ihn inmitten Vieler,

Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

31 daß er dem Armen steht zur Rechten, zur Hilfe gegen die, die ihn verklagen.

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.