Psalm 105

1 Dem Herrn sagt Dank! Verherrlicht seinen Namen! Macht seine Taten den Nationen kund!

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.

2 Lobsingt von ihm! Lobt ihn! Erzählt von seinen Wundern all!

در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.

3 In seinem heiligen Namen rühmet euch! Von Herzen freue sich, wer nach dem Herrn sucht!

ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!

4 Verlanget nach dem Herrn und seiner Herrlichkeit! Stets sucht sein Angesicht!

خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.

5 Gedenkt der Wunder, die er tat, der Zeichen, seiner Richtersprüche!

عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.

6 Geschlecht du, seines Knechtes Abraham, ihr Söhne Jakobs, seines Auserwählten! -

ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.

7 Der Herr ist unser Gott, und auf der ganzen Erde gelten seine Urteilssprüche.

او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.

8 In Ewigkeit gedenkt er seines Bundes und seines Wortes, das er sprach, ins tausendste Geschlecht,

عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛

9 des Bunds, den er mit Abraham geschlossen für Israel als einen ewigen Bund,

عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!

10 den er für Jakob als ein Recht bestätigt, und seines Eides, den er Isaak zugeschworen.

او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.

11 "Dir", sprach er, "geb' ich Kanaan, als euer zugemessen Erbe." -

او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»

12 Noch klein war damals ihre Zahl, noch winzig klein und fremd darin.

بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛

13 Sie wanderten von einem Heidenvolk zum andern, von einem Reich zu einer andern Nation.

میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.

14 Er gab nicht zu, daß jemand sie bedrückte; er warnte ihretwegen Könige:

اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:

15 "Vergreift euch nicht an den von mir Gesalbten! Fügt keinen Schaden meinen Sehern zu!" -

«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»

16 Er rief alsdann ins Land den Hunger, jedwede Brotesstütze brechend.

خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.

17 Er sandte einen Mann vor ihnen her; zum Sklaven ward Joseph verkauft.

او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.

18 in Fesseln zwang man seine Füße; in Eisen ward sein Hals gelegt,

پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.

19 bis in Erfüllung ging, was er verheißen, und ihn der Spruch des Herrn bewährte.

او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.

20 Da ließ der König ihn entfesseln; der Völkerherrscher ließ ihn frei.

آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.

21 Er machte ihn zum Herrn in seinem Hause und zum Verwalter über all sein Gut,

سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود

22 daß er nach seinem Sinne seine Fürsten lenkte und seine Ältesten belehrte. -

تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.

23 Alsdann kam nach Ägypten Israel, und Jakob ward ein Gast im Lande Chams.

آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.

24 Er machte fruchtbar dort sein Volk, für seine Feinde allzu zahlreich.

خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.

25 Nun wandte er ihr Herz zum Hasse wider Gottes Volk, zur Arglist gegen seine Diener.

اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.

26 Er sandte Moses, seinen Diener, und Aaron, den er sich erkoren.

سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.

27 Sie zeigten ihnen seine Wunder und taten Zeichen in dem Lande Chams.

موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.

28 Er sandte Finsternis, und dunkel ward's; doch achteten sie nicht auf seinen Wink.

خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.

29 Er wandelte in Blut ihr Wasser, und ihre Fische ließ er sterben.

او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.

30 Er ließ ihr Land von Fröschen wimmeln bis in die Kammern ihrer Könige.

زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.

31 Er sprach; da kam ein Fliegenschwarm und Mücken in ihr ganz Gebiet.

به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.

32 Für Regen gab er ihnen Hagel und Feuerflammen auf ihr Land,

به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد

33 schlug ihren Weinstock, ihren Feigenbaum darnieder. zersplitterte die Bäume all in ihren Grenzen.

و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.

34 Er sprach; da kamen Heuschrecken und Ungeziefer ohne Zahl.

خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.

35 Sie fraßen alles Gras in ihrem Land und fraßen ihre Feldfrucht ab.

36 In ihrem Lande schlug er alle Erstgeburt, die Erstlinge all ihrer Kraft. -

او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.

37 Er führte sie mit Gold und Silber aus dem Lande, und unter seinen Stämmen war kein Müder.

سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.

38 Ägypten ward ob ihres Wegzugs froh; denn Angst vor ihnen hatte sie befallen.

مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.

39 Er breitete zum Schirme eine Wolke aus und Feuer, um bei Nacht zu leuchten.

خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.

40 Auf ihre Bitte ließ er Wachteln kommen und schenkte ihnen Himmelsspeise zur Genüge.

آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.

41 Er öffnete den Fels, daß Wasser flossen, in dürrem Lande Ströme rieselten.

او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.

42 Denn er gedachte seines heiligen Wortes und seines Dieners Abraham.

زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.

43 So führte er sein Volk mit Jubel fort, mit Jauchzen seine Auserwählten.

پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،

44 Der Heiden Länder gab er ihnen, ließ sie die Frucht des Völkerfleißes erben,

و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید

45 auf daß sie seine Rechte hielten, und seine Lehren treu bewahrten. Alleluja!

تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!