Psalm 104

1 Lobpreis den Herrn, du, meine Seele! Du, Herr, mein Gott, gar groß bist Du, mit Pracht und Herrscherwürde angetan.

Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

2 Du hüllst Dich in das Licht wie in ein Kleid und spannst den Himmel aus wie ein Gezelt. -

Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

3 Auf Wasser baut er seinen Söller; zu seinem Wagen macht er Wolken und fährt auf Windesflügeln.

Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

4 Zu seinen Boten macht er Stürme, zu seinen Dienern Feuerflammen.

Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

5 Die Erde gründet er auf ihre Pfeiler, daß sie in alle Ewigkeit nicht wanke.

Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

6 Du deckst den Ozean darüber wie ein Tuch, daß selbst auf Bergen Wasser stehen.

Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

7 jedoch vor Deinem Schelten fliehen sie; vor Deiner Donnerstimme eilen sie davon.

Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

8 Die einen bleiben auf den Bergen; die andern fließen in die Täler zu dem Ort, von Dir bestimmt

De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

9 Du setzest Grenzen, die sie nimmer überschreiten, und niemals decken sie die Erde wieder.

Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

10 Du bist's, der Quellen in die Täler sendet; sie rieseln zwischen Bergen hin.

Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

11 Sie tränken alles Wild des Feldes; da löschen Zebras ihren Durst.

Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

12 Des Himmels Vögel sitzen drüber und lassen sich aus dem Gebüsche hören.

Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

13 Die Berge tränkest Du durch Deine Wunderwerke; an Deines Wirkens Frucht ersättigt sich die Erde.

Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

14 Du lässest Gras den Tieren sprossen und Futter für des Menschen Arbeitstiere, um aus der Erde Brot zu ziehen,

Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

15 auch Wein, der froh der Menschen Herzen macht, und Öl, das glänzen macht das Angesicht, und Brot, des Menschen Lebensmark.

En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

16 Des Herren Bäume werden satt getränkt, die Zedern Libanons, die er gepflanzt,

De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

17 darin die Vögel ihre Nester bauen, Zypressen, die dem Storch zum Nisten dienen,

Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

18 die hohen Berge, die den Gemsen, die Felsen, die der Dachse Zuflucht sind.

De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

19 Du schufst den Mond zum Zeiteinteilen und lehrtest ihren Lauf die Sonne.

Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

20 Wenn Finsternis herab Du senkst und es wird Nacht, dann regt sich alles Waldgetier.

Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

21 Die jungen Löwen brüllen nach dem Fraß, von Gott die Nahrung heischend.

De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

22 Geht dann die Sonne auf, so schleichen sie zurück und strecken sich auf ihre Lager nieder.

De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

23 Dann geht der Mensch an seine Arbeit, geht an sein Werkeln bis zum Abend.

De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

24 Wie mannigfaltig, Herr, sind Deine Werke, so weise sind von Dir sie all geordnet! Wie ist die Erde voll von Deinen Schöpfungstaten!

Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

25 Da ist das Meer, so groß und weit, zahlloses Seegetier darin, Geschöpfe klein und groß,

Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

26 sie ziehen hin und her wie Schiffe samt dem Leviatan, den Du erschaffen, um mit ihm zu spielen.

Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

27 Sie alle harren Deiner, daß Du zur rechten Zeit sie speisest.

Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

28 Und gibst Du ihnen etwas, lesen sie es auf, und wenn Du öffnest Deine Hand, so werden sie des Guten voll.

Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

29 Doch wendest Du Dein Antlitz ab, dann faßt sie Grauen, und ziehst Du ihren Lebenshauch zurück, dann sterben sie und werden, was sie waren, Staub.

Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

30 Du sendest Deinen Odem, andere entstehen, und so erneuerst Du der Erde Angesicht. -

Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

31 Des Herrn Ruhm bestehe ewiglich! An seinen Werken freue sich der Herr,

De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

32 der auf die Erde blickt, daß sie erzittert, und Berge anrührt, daß sie rauchen!

Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

33 Ich sing dem Herrn. Solang ich lebe, singe ich dem Herrn und preise meinen Gott, solang ich bin.

Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

34 Mein Loblied möge ihm gefallen! Ich freue mich des Herrn.

Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

35 Ach, daß die Sünder von der Erde schwänden, daß keine Frevler mehr vorhanden wären! Lobpreis' den Herrn, du meine Seele! Alleluja!

De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!