Psalm 103

1 Von David. - Den Herrn lobpreise, meine Seele, mein ganzes Herz den heiligen Namen sein!

Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.

2 Lobpreis den Herrn, du, meine Seele! Vergiß nicht, was er Gutes dir getan!

Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.

3 Er ist's, der alle deine Schuld vergibt, der alle deine Leiden heilt,

On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;

4 der vor dem Grab dein Leben rettet, mit Huld und Liebe dich umgibt,

On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.

5 mit Segen dein Verlangen stillt und dich dem Phönix gleich verjüngt.

On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.

6 Gerechtigkeit übt stets der Herr, schafft allen Unterdrückten Recht.

PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.

7 Er zeigt, wie einst dem Moses seine Wege, den Kindern Israels all seine Taten.

Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.

8 Barmherzig ist der Herr und gnädig, langmütig und von großer Huld.

Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.

9 Er zürnt nicht immerfort; noch trägt er ewig nach.

Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.

10 Er tut uns nicht nach unsren Sünden, vergüt uns nicht nach unsren Missetaten.

Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.

11 So hoch der Himmel über dieser Erde, so überragend seine Liebe über denen, die ihn fürchten.

Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.

12 So fern der Morgen von dem Abend ist, entfernt er unsere Schuld von uns.

Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.

13 So innig, wie ein Vater seine Kinder liebt, so liebt der Herr die, so ihn fürchten.

Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.

14 Er kennt ja unsere Art, ist eingedenk, daß wir aus Staub.

On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.

15 Der Sterbliche! Wie Gras sind seine Tage, er blüht wie eine Blume auf dem Felde.

Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.

16 Wenn sie ein Lüftchen anhaucht, ist sie weg, und ihre Stätte kennt sie nimmer.

Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.

17 Die Huld des Herrn jedoch ruht für und für auf denen, die ihn fürchten, und seine Liebe auf den Kindeskindern,

Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;

18 die seinen Bund bewahren und seine Vorschriften erfüllen wollen.

[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.

19 Der Herr hat seinen Thron im Himmel aufgestellt; doch seine Herrschaft waltet über alles.

PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.

20 Lobpreist den Herrn, ihr, seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seinen Willen tut und seinem Donnerrufe folgt!

Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.

21 Lobpreist den Herrn, all seine Heere! Ihr Diener, die Vollstrecker seines Willens!

Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.

22 Lobpreist den Herrn, all seine Werke an allen Orten seiner Herrschaft! Lobpreis den Herrn, du, meine Seele!

Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.