< Sprueche 16 >

1 Dem Menschen mag das Denken eignen; vom Herrn kommt die Beredsamkeit der Zunge.
Человеку предложение сердца: и от Господа ответ языка.
2 Erklärt für lauter alle seine Wege auch der Mensch, der Herr ist's, der die Geister wägt.
Вся дела смиреннаго явленна пред Богом, и укрепляяй духи Господь.
3 Dem Herrn enthülle deine Werke! Rechtschaffen sind dann deine Pläne auch.
Приближи ко Господу дела твоя, и утвердятся помышления твоя.
4 Für einen, den er strafen will, erschafft der Herr Beliebiges, selbst einen Frevler für den Tag der Strafe.
Вся содела Господь Себе ради: нечестивии же в день зол погибнут.
5 Ein Greuel für den Herrn ist jeder Übermütige. Untrüglich ist's: er bleib nicht ungestraft.
Нечист пред Богом всяк высокосердый: в руку же руце влагаяй неправедно не обезвинится.
6 Durch treue Liebe wird die Sündenstrafe abgewandt; und in der Furcht des Herrn vermeidet man das Böse.
Начало пути блага, еже творити праведная, приятна же пред Богом паче, нежели жрети жертвы.
7 Findet der Herr Gefallen an den Wegen eines Mannes, dann müssen seine Feinde selbst mit ihm in Frieden leben.
Ищай Господа обрящет разум со правдою:
8 Viel besser wenig in Gerechtigkeit als großes Einkommen mit Unrecht.
праве же ищущии его обрящут мир.
9 Des Menschen Herz erdenkt sich seinen Weg; doch seine Schritte lenkt der Herr.
Вся дела Господня со правдою: хранится же нечестивый на день зол.
10 Des Königs Ausspruch ist Orakelspruch, und so vergreift sich nicht sein Mund beim Urteilsprechen.
Пророчество во устнех царевых, в судищи же не погрешат уста его.
11 Die Waage, wie das rechte Wägen, kommt vom Herrn; sein Werk sind die Gewichte all.
Превеса мерила правда у Господа: дела же Его мерила праведная.
12 Ein frevelhaftes Handeln sollte Königen ein Greuel sein; denn durch Gerechtigkeit nur wird der Thron befestigt.
Мерзость цареви творяй злая: со правдою бо уготовляется престол началства.
13 Wahrhaftige Lippen sollten einem König wohl gefallen; er sollte lieben, die die Wahrheit reden!
Приятны царю устне праведны, словеса же правая любит Господь.
14 Des Königs Grimm: ein Todesbote! Ein weiser Mann versteht's, ihn zu besänftigen.
Ярость царева вестник смерти: муж же премудр утолит его.
15 Des Königs freundlich froher Blick schafft Leben; der Frühlingsregenwolke gleicht sein Wohlgefallen.
Во свете жизни сын царев: приятнии же ему яко облак позден.
16 Viel besser Weisheit zu erwerben als feines Gold! Erwerb von Einsicht ist dem Silber vorzuziehen.
Угнеждения премудрости избраннее злата: вселения же разума дражайши сребра.
17 Der Frommen Bahn besteht im Böses-Meiden; sein Leben wahrt, wer acht auf seinen Wandel hat.
Путие жизни укланяются от злых: долгота же жития путие праведни. Приемляй наказание во благих будет, храняй же обличения умудрится. Иже хранит своя пути, соблюдает свою душу: любяй же живот свой щадит своя уста.
18 Hochmut kommt vor dem Fall und Stolz vor Untergang.
Прежде сокрушения предваряет досаждение, прежде же падения злопомышление.
19 Viel besser ist's, betrübt zu sein mit Duldern, als Beute mit den Übermütigen zu teilen.
Лучше кроткодушен со смирением, нежели иже разделяет корысти с досадительми.
20 Wer acht gibt auf das Wort, der findet Glück, und wer dem Herrn vertraut: Heil ihm!
Разумный в вещех обретатель благих, надеяйся же на Господа блажен.
21 Ein Denker zieht nur den Gelehrten an; doch wohlberedte Lippen machen groß den Hörerkreis.
Премудрыя и разумныя злыми наричут, сладции же в словеси множае услышани будут.
22 Ein Lebensborn ist Unterweisung derer, die dafür empfänglich; doch Torheit ist's, die Toren zu belehren.
Источник животен разум стяжавшым, наказание же безумных зло.
23 Des Weisen Herz macht seinen Mund gar klug und mehrt auf seinen Lippen die Belehrung.
Сердце премудраго уразумеет яже от своих ему уст, во устнах же носит разум.
24 Huldvolle Reden sind wie Honigseim; sie sind der Seele eine Süßigkeit und Labsal für den Leib.
Сотове медовнии словеса добрая, сладость же их изцеление души.
25 So mancher Weg dünkt einem Mann gerade; doch schließlich sind es Todeswege.
Суть путие мнящиися прави быти мужу, обаче последняя их зрят во дно адово.
26 Des Arbeiters Verlangen schafft für ihn; sein Mund drängt ihn dazu.
Муж в трудех труждается себе и изнуждает погибель свою: строптивый во своих устах носит погибель.
27 Der Teufelsmann vergräbt die Absicht; auf seinen Lippen aber lodert Feuersglut.
Муж безумен копает себе злая и во устнах своих сокровищствует огнь.
28 Ein ränkesüchtiger Mann macht Streitigkeiten; ein Ohrenbläser bringt vertraute Freunde auseinander.
Муж строптивый разсылает злая, и светилник льсти вжигает злым, и разлучает други.
29 Gewalttat übt schon, wer den Nächsten nur verführt und ihn auf keinen guten Weg geleitet.
Муж законопреступен прельщает други и отводит их в пути не благи.
30 Wer seine Augen zukneift, tut's um Lügen zu ersinnen; wer seine Lippen aufeinander preßt, ist fertig mit dem bösen Plan.
Утверждаяй очи свои мыслит развращенная, грызый же устне свои определяет вся злая: сей пещь есть злобы.
31 Ein herrlich Diadem ist graues Haar; nur auf dem Weg der Tugend wird's gefunden.
Венец хвалы старость, на путех же правды обретается.
32 Weit tapfrer sind die Langmutsvollen als des Krieges Helden, und tapfrer die des eigenen Gemütes Herr als die Eroberer von Städten.
Лучше муж долотерпелив паче крепкаго, (и муж разум имеяй паче земледелца великаго: ) удержаваяй же гнев паче вземлющаго град.
33 In des Gewandes Falten wirft man zwar das Los; doch von dem Herrn kommt sein Entscheid.
В недра входят вся неправедным: от Господа же вся праведная.

< Sprueche 16 >