Sprueche 13

1 Der Weise achtet auf die väterliche Mahnung; der Spötter hört auf keinerlei Verweis.

Hikmətli oğul ata tərbiyəsinə qulaq asar, Rişxəndçi iradı qulaq ardına vurar.

2 Der Gute nährt sich von der Hilfe anderer, die Gier der Bösewichter von Gewalttat.

İnsanın dilində yaxşı söz olsa, onun xeyrini yeyər, Xain zorakılıq istər.

3 Wer seinen Mund behütet, wahrt sein Leben; wer seine Lippen aufreißt, dem droht Untergang.

Dilini saxlayan canını qoruyar, Boşboğaz başını bəlaya salar.

4 Der Faule will und will doch nicht; der Arbeitsame aber wird gar reich gelabt.

Tənbəl arzuladığına çatmaz, Çalışqan bolluğa qovuşar.

5 Die Lüge haßt der Fromme; die Sünde bringt nur Schimpf und Schande.

Saleh adam yalana nifrət edər, Şər insanın sözləri xəcalət və rüsvayçılıq gətirər.

6 Des Weges Sicherheit bewacht die Tugend; das Laster aber läßt zum Fall den Fehltritt führen.

Kamillik yolunda olanı salehlik qoruyar, Günahkarı şər yıxar.

7 Der eine stellt sich reich und hat doch nichts; der andere stellt sich arm und hat ein groß Vermögen.

Adam var ki, heç nəyi yoxdur, özünü varlı göstərir, Adam var ki, malı çoxdur, özünü yoxsul göstərir.

8 Schon mancher mußte durch viel Geld sein Leben retten; wer arm ist, hört nie eine Drohung.

Sərvət insanın canını təhlükədən qurtarar, Yoxsul isə hədə-qorxu eşitməz.

9 Das Licht der Frommen leuchtet; der Frevler Leuchte muß erlöschen.

Saleh insanların işığı könlü sevindirər, Şər insanların çırağı sönər.

10 Im Übermut allein kommt es zu Tätlichkeiten; doch Weisheit findet sich bei Klugen.

Təkəbbürdən ancaq münaqişə yaranar, Yaxşı nəsihətə qulaq asanın hikməti var.

11 Vermögen schwindet, das durch nichts erworben wird; doch wer durch Arbeit es erwirbt, vergrößert es.

Kələklə gələn sərvət azalar, Zəhmətlə qazanılan sərvət isə artar.

12 Ein lang dahingezogenes Hoffen macht das Herz erkranken; ein Lebensbaum ist der erfüllte Wunsch.

Gecikən ümid ürəyi xəstələndirir, Arzuya çatmaq həyat ağacıdır.

13 Wer vor Befehlen keine Scheu besitzt, der schädigt sich; wer aber Ehrfurcht vor Geboten hat, wird nicht behelligt.

Öyüdə xor baxan öz canını həlak edər, Əmrə ehtiram edənlərə mükafat verilər.

14 Des Weisen Lehre ist ein Lebensborn, wo's gilt, den Fallstricken des Todes zu entgehen.

Hikmətli adamın təlimi həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.

15 Ein fein Benehmen bringt in Gunst; der Sünder Wandel führt zum Abgrund.

Dərin ağlı olan lütf qazanır, Xainin yolu dolaşıqdır.

16 Ein kluger Mann tut alles recht geschickt; der Tor entwickelt Torheit.

Uzaqgörən hər gördüyü işi bilir, Axmaq öz səfehliyini hamıya göstərir.

17 Der frevelhafte Bote stürzt sich selbst ins Unglück; ein treuer Bote tut sich selber wohl.

Pis qasid bəlaya düşər, Etibarlı elçi şəfa verər.

18 Armut und Schande werden dem zuteil, der Zucht verwirft; wer auf die Rüge achtet, wird geehrt.

Tərbiyəni rədd edən yoxsullaşıb şərəfdən düşər, Məzəmməti qəbul edən şərəfə yetişər.

19 Verbotener Genuß ist süß; dem Toren ist's darum ein Greuel, vom Bösen abzulassen.

Arzuya çatmaq qəlbə, cana şirin gələr, Axmaq pislikdən dönməyə ikrah edər.

20 Gehst du mit Weisen um, wirst du weise! Wer's mit den Toren hält, dem geht es schlecht.

Hikmətli ilə oturub-duran hikmət qazanar, Axmaqlarla ayaqlaşan bədbəxt olar.

21 Unglück verfolgt die Sünder; den Frommen gibt man zur Belohnung Gutes.

Günahkarı şər qovar, Salehin yaxşı bir əvəzi var.

22 Ein Guter hinterläßt sein Erbe Kindeskindern; des Sünders Habe ist dem Frommen vorbehalten.

Yaxşı insan nəvələrinə də irs qoyar, Günahkarın yığdığı sərvət salehə qalar.

23 Das Prozessieren frißt der Armen mühevoll bestellte Äcker, und mancher stirbt, bevor das Urteil kommt.

Yoxsulların əkini bol bəhrə versə də, Ədalət olmayan yerdə bada gedər.

24 Wer seine Rute schont, der liebt nicht seinen Sohn; doch wer ihn liebt, der sucht ihn heim mit Züchtigung.

Oğlundan kötəyi əsirgəyən sanki ona nifrət edər, Oğlunu sevən ona düzgün tərbiyə verər.

25 Der Fromme ißt, bis daß er satt; der Frevler Bauch hat nie genug.

Saleh yeyib doyar, Şər adamsa ac qalar.