< Sprueche 11 >

1 Ein Greuel für den Herrn ist falsche Waage; ein richtiges Gewicht gefällt ihm wohl.
Лажна су мерила мрска Господу, а права мера угодна Му је.
2 Kommt auf der Übermut, kommt auch Verachtung; mit den Bescheidenen kommt Weisheit.
Кад дође охолост, дође и срамота; а у смерних је мудрост.
3 Der Gerechten Unschuld spendet ihnen Ruhe; der Frevler Falschheit tötet sie.
Праведне води безазленост њихова, а безаконике сатире злоћа њихова.
4 Am Zornestag nutzt kein Besitz; vom Tod errettet Almosen.
Неће помоћи богатство у дан гнева, а правда избавља од смрти.
5 Die Frömmigkeit der Frommen ebnet ihm den Weg; der Frevler stürzt durch seine Schlechtigkeit.
Правда безазленога управља пут његов, а безбожник пада од своје безбожности.
6 Der Redlichen Gerechtigkeit errettet sie; die Frevler werden durch die Schlechtigkeit gefangen.
Праведне избавља правда њихова, а безаконици хватају се у својој злоћи.
7 Jedwede Hoffnung endet mit des Frevlers Tod, und die Erwartung aus den Sünden wird zunichte.
Кад умире безбожник, пропада надање, и најјаче уздање пропада.
8 Wer Recht erhalten, ist von Not erlöst; an seine Stelle kommt der Gegner.
Праведник се избавља из невоље, а безбожник долази на његово место.
9 Der Frevler sucht durch Reden seinen Gegner zu vernichten; doch die im Rechte, werden durch die Einsicht auch gerettet.
Лицемер квари устима ближњег свог; али се праведници избављају знањем.
10 Es jauchzt die Stadt ob ihrer Frommen Glück, und Jubel gibt es bei der Frevler Untergang.
Добру праведних радује се град; а кад пропадају безбожници, бива певање.
11 Der Staat blüht durch den Segen Redlicher; durch Frevler Mund geht er zugrunde.
Благословима праведних људи подиже се град, а с уста безбожничких раскопава се.
12 Der Tor spricht voll Verachtung wider seinen Gegner; der Kluge aber schweigt.
Безумник се руга ближњему свом, а разуман човек ћути.
13 Geheimnisse verrät der Neuigkeitenkrämer; der Zuverlässige behält für sich die Sache.
Опадач тумарајући издаје тајну; а ко је верна срца, таји ствар.
14 Wenn's an der Führung fehlt, dann kommt ein Volk zu Falle; gut aber steht's, wo viele sind der Ratgeber.
Где нема савета, пропада народ, а помоћ је у мноштву саветника.
15 Sehr schlimm kann's dem ergehen, der sich für einen anderen verbürgt; doch sicher bleibt, wer nicht den Handschlag liebt.
Зло пролази ко се јамчи за туђина; а ко мрзи на јамство, без бриге је.
16 Wie ein verführerisches Weib an Schmuck sich klammert, so klammern sich an Reichtum die Gewalttätigen.
Жена мила добија част, а силни добијају богатство.
17 Wer Gutes tut, der tut sich selber Gutes; wer harten Herzens ist, der schneidet sich ins eigene Fleisch.
Милостив човек чини добро души својој, а немилостив уди свом телу.
18 Der Frevel bringt nur nichtigen Lohn; der Tugend Lohn ist wahrer Lohn.
Безбожни ради посао преваран; а ко сеје правду, поуздана му је плата.
19 Festhalten an der Tugend führt zum Leben; das frevelhafte Tun bringt sichern Tod.
Ко се држи правде, на живот му је; а ко иде за злом, на смрт му је.
20 Ein Greuel sind dem Herrn all, die verkehrten Herzens sind; sein Wohlgefallen haben, die unsträflich wandeln.
Мрски су Господу који су опаког срца; а мили су Му који су безазлени на свом путу.
21 Untrüglich ist's: Nicht straflos bleibt der Böse; doch frei geht das Geschlecht der Frommen aus.
Зао човек неће остати без кара ако и друге узме у помоћ; а семе праведних избавиће се.
22 Ein goldener Ring im Rüssel eines Schweines ist ein Weib, das schön, doch ohne Scham.
Жена лепа а без разума златна је брњица у губици свињи.
23 Der Frommen Wunsch geht nur aufs Nötige; der Frevler Sehnen ist das Übermaß.
Жеља је праведних само добро, а очекивање безбожних гнев.
24 Der eine teilt sehr reichlich aus und wird noch reicher; ein andrer spart am Nötigen und wird noch ärmer.
Један просипа, и све више има; а други тврдује сувише, и све је сиромашнији.
25 Ein dankbares Gemüt wird überhäuft mit Gutem; wer Wohltaten erweist, empfängt auch solche.
Подашна рука бива богатија, и ко напаја, сам ће бити напојен.
26 Wer Korn zurückhält, diesem flucht das Volk; wer aber Korn verkauft, auf dessen Haupt kommt Segen.
Ко не да жита, проклиње га народ, а ко продаје, благослов му је над главом.
27 Wer Gutes anstrebt, zielt auf Wohlwollen; wer aber Böses sucht, auf den kommt's auch.
Ко тражи добро, добија љубав; а ко тражи зло, задесиће га.
28 Wer nur auf Reichtum sich verläßt, verwelkt; die Frommen aber grünen so wie grünes Laub.
Ко се узда у богатство своје, пропашће; а праведници ће се као грана зеленети.
29 Wer seine eigene Familie darben läßt, wird Wind erwerben; der Tor wird Sklave dessen, der klüger ist als er.
Ко затире кућу своју, наследиће ветар; и безумник ће служити мудром.
30 Ein Lebensbaum ist des Gerechten Frucht; wer Seelen an sich zieht, ist weise.
Плод је праведников дрво животно, и мудри обучава душе.
31 Wenn schon den Frommen trifft auf Erden die Vergeltung, um wieviel mehr den Frevler und den Sünder!
Гле, праведнику се на земљи плаћа, а камоли безбожнику и грешнику?

< Sprueche 11 >