Lukas 7
1 Nachdem er alle seine Reden vor dem aufmerksamen Volk beendet hatte, ging er nach Kapharnaum hinein.
ತತಃ ಪರಂ ಸ ಲೋಕಾನಾಂ ಕರ್ಣಗೋಚರೇ ತಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಉಪದೇಶಾನ್ ಸಮಾಪ್ಯ ಯದಾ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ಪುರಂ ಪ್ರವಿಶತಿ
2 Der Knecht eines Hauptmanns lag auf den Tod krank darnieder, er war ihm lieb und teuer.
ತದಾ ಶತಸೇನಾಪತೇಃ ಪ್ರಿಯದಾಸ ಏಕೋ ಮೃತಕಲ್ಪಃ ಪೀಡಿತ ಆಸೀತ್|
3 Als der Hauptmann von Jesus hörte, ließ er ihn durch angesehene Juden bitten, er möge kommen, um seinen Knecht zu heilen.
ಅತಃ ಸೇನಾಪತಿ ರ್ಯೀಶೋ ರ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ದಾಸಸ್ಯಾರೋಗ್ಯಕರಣಾಯ ತಸ್ಯಾಗಮನಾರ್ಥಂ ವಿನಯಕರಣಾಯ ಯಿಹೂದೀಯಾನ್ ಕಿಯತಃ ಪ್ರಾಚಃ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
4 Sie kamen zu Jesus und baten ihn inständig. Sie sagten: "Er verdient es, daß du ihm dies gewährst;
ತೇ ಯೀಶೋರನ್ತಿಕಂ ಗತ್ವಾ ವಿನಯಾತಿಶಯಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ, ಸ ಸೇನಾಪತಿ ರ್ಭವತೋನುಗ್ರಹಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಮ್ ಅರ್ಹತಿ|
5 er liebt unser Volk und hat uns die Synagoge gebaut."
ಯತಃ ಸೋಸ್ಮಜ್ಜಾತೀಯೇಷು ಲೋಕೇಷು ಪ್ರೀಯತೇ ತಥಾಸ್ಮತ್ಕೃತೇ ಭಜನಗೇಹಂ ನಿರ್ಮ್ಮಿತವಾನ್|
6 Jesus ging mit ihnen. Als er nicht mehr weit vom Haus entfernt war, ließ ihm der Haupt-mann durch Freunde sagen: "Herr, bemühe dich nicht; ich bin nicht würdig, daß du unter meinem Dach Einkehr hältst.
ತಸ್ಮಾದ್ ಯೀಶುಸ್ತೈಃ ಸಹ ಗತ್ವಾ ನಿವೇಶನಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಪ್ರಾಪ, ತದಾ ಸ ಶತಸೇನಾಪತಿ ರ್ವಕ್ಷ್ಯಮಾಣವಾಕ್ಯಂ ತಂ ವಕ್ತುಂ ಬನ್ಧೂನ್ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್| ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಸ್ವಯಂ ಶ್ರಮೋ ನ ಕರ್ತ್ತವ್ಯೋ ಯದ್ ಭವತಾ ಮದ್ಗೇಹಮಧ್ಯೇ ಪಾದಾರ್ಪಣಂ ಕ್ರಿಯೇತ ತದಪ್ಯಹಂ ನಾರ್ಹಾಮಿ,
7 Deshalb hielt ich mich selbst auch nicht für wert, zu dir zu kommen. Sprich ein Wort, so wird mein Knecht gesund.
ಕಿಞ್ಚಾಹಂ ಭವತ್ಸಮೀಪಂ ಯಾತುಮಪಿ ನಾತ್ಮಾನಂ ಯೋಗ್ಯಂ ಬುದ್ಧವಾನ್, ತತೋ ಭವಾನ್ ವಾಕ್ಯಮಾತ್ರಂ ವದತು ತೇನೈವ ಮಮ ದಾಸಃ ಸ್ವಸ್ಥೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
8 Ich bin zwar nur Untergebener, habe aber doch Soldaten unter mir. Wenn ich zu dem da sage: 'Geh!', dann geht er, und zu einem anderen: 'Komm!', dann kommt er, und zu meinem Knechte: 'Tu dies!', dann tut er es."
ಯಸ್ಮಾದ್ ಅಹಂ ಪರಾಧೀನೋಪಿ ಮಮಾಧೀನಾ ಯಾಃ ಸೇನಾಃ ಸನ್ತಿ ತಾಸಾಮ್ ಏಕಜನಂ ಪ್ರತಿ ಯಾಹೀತಿ ಮಯಾ ಪ್ರೋಕ್ತೇ ಸ ಯಾತಿ; ತದನ್ಯಂ ಪ್ರತಿ ಆಯಾಹೀತಿ ಪ್ರೋಕ್ತೇ ಸ ಆಯಾತಿ; ತಥಾ ನಿಜದಾಸಂ ಪ್ರತಿ ಏತತ್ ಕುರ್ವ್ವಿತಿ ಪ್ರೋಕ್ತೇ ಸ ತದೇವ ಕರೋತಿ|
9 Als Jesus dies hörte, mußte er sich über ihn verwundern. Er wandte sich zum Volk, das ihn begleitete, und sprach: "Ich sage euch: Solch einen Glauben habe ich nicht einmal in Israel gefunden."
ಯೀಶುರಿದಂ ವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ವಿಸ್ಮಯಂ ಯಯೌ, ಮುಖಂ ಪರಾವರ್ತ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ವರ್ತ್ತಿನೋ ಲೋಕಾನ್ ಬಭಾಷೇ ಚ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ ಇಸ್ರಾಯೇಲೋ ವಂಶಮಧ್ಯೇಪಿ ವಿಶ್ವಾಸಮೀದೃಶಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ನವಂ|
10 Die Boten kehrten in das Haus zurück und fanden den Knecht gesund.
ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೇಷಿತಾ ಗೃಹಂ ಗತ್ವಾ ತಂ ಪೀಡಿತಂ ದಾಸಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ದದೃಶುಃ|
11 Er ging weiter und kam in eine Stadt mit Namen Naim. In großer Zahl begleiteten ihn seine Jünger und viel Volk.
ಪರೇಽಹನಿ ಸ ನಾಯೀನಾಖ್ಯಂ ನಗರಂ ಜಗಾಮ ತಸ್ಯಾನೇಕೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಅನ್ಯೇ ಚ ಲೋಕಾಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯಯುಃ|
12 Als er in die Nähe des Stadttors kam, trug man eben einen Toten heraus, den einzigen Sohn seiner Mutter, diese war Witwe. Mit ihr ging eine große Menge aus der Stadt.
ತೇಷು ತನ್ನಗರಸ್ಯ ದ್ವಾರಸನ್ನಿಧಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತೇಷು ಕಿಯನ್ತೋ ಲೋಕಾ ಏಕಂ ಮೃತಮನುಜಂ ವಹನ್ತೋ ನಗರಸ್ಯ ಬಹಿರ್ಯಾನ್ತಿ, ಸ ತನ್ಮಾತುರೇಕಪುತ್ರಸ್ತನ್ಮಾತಾ ಚ ವಿಧವಾ; ತಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ತನ್ನಗರೀಯಾ ಬಹವೋ ಲೋಕಾ ಆಸನ್|
13 Als der Herr sie sah, empfand er Mitleid über sie und sprach zu ihr: "Weine nicht!"
ಪ್ರಭುಸ್ತಾಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸಾನುಕಮ್ಪಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಮಾ ರೋದೀಃ| ಸ ಸಮೀಪಮಿತ್ವಾ ಖಟ್ವಾಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ ತಸ್ಮಾದ್ ವಾಹಕಾಃ ಸ್ಥಗಿತಾಸ್ತಮ್ಯುಃ;
14 Dann trat er hin und rührte die Bahre an. Die Träger standen still. Er sprach: "Jüngling, ich sage dir, steh auf!"
ತದಾ ಸ ಉವಾಚ ಹೇ ಯುವಮನುಷ್ಯ ತ್ವಮುತ್ತಿಷ್ಠ, ತ್ವಾಮಹಮ್ ಆಜ್ಞಾಪಯಾಮಿ|
15 Da setzte sich der Tote auf und begann zu sprechen. Und Jesus gab ihn seiner Mutter.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ಮೃತೋ ಜನಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಮುತ್ಥಾಯ ಕಥಾಂ ಪ್ರಕಥಿತಃ; ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಯ ಮಾತರಿ ತಂ ಸಮರ್ಪಯಾಮಾಸ|
16 Furcht ergriff alle; sie priesen Gott und sprachen: , Ein mächtiger Prophet ist bei uns aufgestanden" und: "Gott hat sein Volk heimgesucht".
ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಃ ಶಶಙ್ಕಿರೇ; ಏಕೋ ಮಹಾಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಮಧ್ಯೇಽಸ್ಮಾಕಮ್ ಸಮುದೈತ್, ಈಶ್ವರಶ್ಚ ಸ್ವಲೋಕಾನನ್ವಗೃಹ್ಲಾತ್ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಜಗದುಃ|
17 Die Kunde von dieser seiner Tat verbreitete sich im ganzen Judenland und in den Grenzgebieten.
ತತಃ ಪರಂ ಸಮಸ್ತಂ ಯಿಹೂದಾದೇಶಂ ತಸ್ಯ ಚತುರ್ದಿಕ್ಸ್ಥದೇಶಞ್ಚ ತಸ್ಯೈತತ್ಕೀರ್ತ್ತಿ ರ್ವ್ಯಾನಶೇ|
18 All dies berichteten seine Jünger dem Johannes. Da rief Johannes zwei seiner Jünger zu sich,
ತತಃ ಪರಂ ಯೋಹನಃ ಶಿಷ್ಯೇಷು ತಂ ತದ್ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ಜ್ಞಾಪಿತವತ್ಸು
19 sandte sie zum Herrn und ließ ihn fragen: "Bist du es, der da kommen soll, oder sollen wir auf einen anderen warten?"
ಸ ಸ್ವಶಿಷ್ಯಾಣಾಂ ದ್ವೌ ಜನಾವಾಹೂಯ ಯೀಶುಂ ಪ್ರತಿ ವಕ್ಷ್ಯಮಾಣಂ ವಾಕ್ಯಂ ವಕ್ತುಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ, ಯಸ್ಯಾಗಮನಮ್ ಅಪೇಕ್ಷ್ಯ ತಿಷ್ಠಾಮೋ ವಯಂ ಕಿಂ ಸ ಏವ ಜನಸ್ತ್ವಂ? ಕಿಂ ವಯಮನ್ಯಮಪೇಕ್ಷ್ಯ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮಃ?
20 Die Männer trafen bei ihm ein und sagten: "Johannes der Täufer schickt uns zu dir und läßt dich fragen: 'Bist du es, der da kommen soll, oder sollen wir auf einen anderen warten?'"
ಪಶ್ಚಾತ್ತೌ ಮಾನವೌ ಗತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಯಸ್ಯಾಗಮನಮ್ ಅಪೇಕ್ಷ್ಯ ತಿಷ್ಠಾಮೋ ವಯಂ, ಕಿಂ ಸಏವ ಜನಸ್ತ್ವಂ? ಕಿಂ ವಯಮನ್ಯಮಪೇಕ್ಷ್ಯ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮಃ? ಕಥಾಮಿಮಾಂ ತುಭ್ಯಂ ಕಥಯಿತುಂ ಯೋಹನ್ ಮಜ್ಜಕ ಆವಾಂ ಪ್ರೇಷಿತವಾನ್|
21 In jener Stunde heilte er gerade viele von Krankheiten, Gebrechen und von bösen Geistern und schenkte vielen Blinden das Augenlicht.
ತಸ್ಮಿನ್ ದಣ್ಡೇ ಯೀಶೂರೋಗಿಣೋ ಮಹಾವ್ಯಾಧಿಮತೋ ದುಷ್ಟಭೂತಗ್ರಸ್ತಾಂಶ್ಚ ಬಹೂನ್ ಸ್ವಸ್ಥಾನ್ ಕೃತ್ವಾ, ಅನೇಕಾನ್ಧೇಭ್ಯಶ್ಚಕ್ಷುಂಷಿ ದತ್ತ್ವಾ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ,
22 So gab er ihnen zur Antwort: "Geht hin und meldet dem Johannes, was ihr gesehen und gehört habt: Blinde sehen, Lahme gehen, Aussätzige werden rein, Taube hören, Tote stehen auf, Armen wird die Heilsbotschaft verkündet,
ಯುವಾಂ ವ್ರಜತಮ್ ಅನ್ಧಾ ನೇತ್ರಾಣಿ ಖಞ್ಜಾಶ್ಚರಣಾನಿ ಚ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ, ಕುಷ್ಠಿನಃ ಪರಿಷ್ಕ್ರಿಯನ್ತೇ, ಬಧಿರಾಃ ಶ್ರವಣಾನಿ ಮೃತಾಶ್ಚ ಜೀವನಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ, ದರಿದ್ರಾಣಾಂ ಸಮೀಪೇಷು ಸುಸಂವಾದಃ ಪ್ರಚಾರ್ಯ್ಯತೇ, ಯಂ ಪ್ರತಿ ವಿಘ್ನಸ್ವರೂಪೋಹಂ ನ ಭವಾಮಿ ಸ ಧನ್ಯಃ,
23 und selig ist, wer sich an mir nicht ärgert."
ಏತಾನಿ ಯಾನಿ ಪಶ್ಯಥಃ ಶೃಣುಥಶ್ಚ ತಾನಿ ಯೋಹನಂ ಜ್ಞಾಪಯತಮ್|
24 Als die Boten des Johannes wieder fortgegangen waren, sprach er zu den Scharen von Johannes: "Was wolltet ihr denn sehen, als ihr in die Steppe ginget? Etwa ein Schilfrohr, vom Winde hin und her bewegt?
ತಯೋ ರ್ದೂತಯೋ ರ್ಗತಯೋಃ ಸತೋ ರ್ಯೋಹನಿ ಸ ಲೋಕಾನ್ ವಕ್ತುಮುಪಚಕ್ರಮೇ, ಯೂಯಂ ಮಧ್ಯೇಪ್ರಾನ್ತರಂ ಕಿಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ನಿರಗಮತ? ಕಿಂ ವಾಯುನಾ ಕಮ್ಪಿತಂ ನಡಂ?
25 Was wolltet ihr doch sehen? Wohl einen Menschen, angetan mit weichlichen Gewändern? O, die weichlich gekleidet sind und üppig leben, wohnen in den Königsburgen.
ಯೂಯಂ ಕಿಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ನಿರಗಮತ? ಕಿಂ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಸ್ತ್ರಪರಿಧಾಯಿನಂ ಕಮಪಿ ನರಂ? ಕಿನ್ತು ಯೇ ಸೂಕ್ಷ್ಮಮೃದುವಸ್ತ್ರಾಣಿ ಪರಿದಧತಿ ಸೂತ್ತಮಾನಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಭುಞ್ಜತೇ ಚ ತೇ ರಾಜಧಾನೀಷು ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|
26 Was wolltet ihr also sehen? Etwa einen Propheten? Wahrlich, ich sage euch, mehr sogar als einen Propheten.
ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ದ್ರಷ್ಟುಂ ನಿರಗಮತ? ಕಿಮೇಕಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಂ? ತದೇವ ಸತ್ಯಂ ಕಿನ್ತು ಸ ಪುಮಾನ್ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋಪಿ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಇತ್ಯಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ;
27 Dieser ist es, von dem geschrieben steht: 'Siehe, ich sende meinen Engel vor dir her, daß er den Weg vor dir bereite.'
ಪಶ್ಯ ಸ್ವಕೀಯದೂತನ್ತು ತವಾಗ್ರ ಪ್ರೇಷಯಾಮ್ಯಹಂ| ಗತ್ವಾ ತ್ವದೀಯಮಾರ್ಗನ್ತು ಸ ಹಿ ಪರಿಷ್ಕರಿಷ್ಯತಿ| ಯದರ್ಥೇ ಲಿಪಿರಿಯಮ್ ಆಸ್ತೇ ಸ ಏವ ಯೋಹನ್|
28 Ich sage euch: Von denen, die vom Weib geboren sind, gibt es keinen Größeren als Johannes. Der Kleinste im Gottesreich ist aber größer als er.
ಅತೋ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ ಸ್ತ್ರಿಯಾ ಗರ್ಬ್ಭಜಾತಾನಾಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಯೋಹನೋ ಮಜ್ಜಕಾತ್ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ ಕೋಪಿ ನಾಸ್ತಿ, ತತ್ರಾಪಿ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ಯಃ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾತ್ ಕ್ಷುದ್ರಃ ಸ ಯೋಹನೋಪಿ ಶ್ರೇಷ್ಠಃ|
29 Und alles Volk, das ihn hörte, ja, selbst die Zöllner gaben Gott recht und empfingen die Taufe des Johannes.
ಅಪರಞ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾಃ ಕರಮಞ್ಚಾಯಿನಶ್ಚ ತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಶ್ರುತ್ವಾ ಯೋಹನಾ ಮಜ್ಜನೇನ ಮಜ್ಜಿತಾಃ ಪರಮೇಶ್ವರಂ ನಿರ್ದೋಷಂ ಮೇನಿರೇ|
30 Die Pharisäer und Gesetzeslehrer aber achteten den für sie bestimmten Ratschluß Gottes nicht und ließen sich von ihm nicht taufen.
ಕಿನ್ತು ಫಿರೂಶಿನೋ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕಾಶ್ಚ ತೇನ ನ ಮಜ್ಜಿತಾಃ ಸ್ವಾನ್ ಪ್ರತೀಶ್ವರಸ್ಯೋಪದೇಶಂ ನಿಷ್ಫಲಮ್ ಅಕುರ್ವ್ವನ್|
31 Wem soll ich die Menschen dieses Geschlechtes vergleichen? Wem sind sie gleich?
ಅಥ ಪ್ರಭುಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಇದಾನೀನ್ತನಜನಾನ್ ಕೇನೋಪಮಾಮಿ? ತೇ ಕಸ್ಯ ಸದೃಶಾಃ?
32 Sie gleichen Kindern, die auf dem Marktplatz sitzen und einander zurufen: 'Wir haben euch auf der Flöte vorgespielt, ihr aber habt nicht getanzt; wir haben Klagelieder gesungen, und ihr habt nicht geweint.'
ಯೇ ಬಾಲಕಾ ವಿಪಣ್ಯಾಮ್ ಉಪವಿಶ್ಯ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಆಹೂಯ ವಾಕ್ಯಮಿದಂ ವದನ್ತಿ, ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟೇ ವಂಶೀರವಾದಿಷ್ಮ, ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ನಾನರ್ತ್ತಿಷ್ಟ, ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟ ಅರೋದಿಷ್ಮ, ಕಿನ್ತು ಯುಯಂ ನ ವ್ಯಲಪಿಷ್ಟ, ಬಾಲಕೈರೇತಾದೃಶೈಸ್ತೇಷಾಮ್ ಉಪಮಾ ಭವತಿ|
33 Johannes der Täufer kam, aß kein Brot und trank keinen Wein, da sagtet ihr: 'Er ist besessen.'
ಯತೋ ಯೋಹನ್ ಮಜ್ಜಕ ಆಗತ್ಯ ಪೂಪಂ ನಾಖಾದತ್ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಞ್ಚ ನಾಪಿವತ್ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ವದಥ, ಭೂತಗ್ರಸ್ತೋಯಮ್|
34 Es kam der Menschensohn, er ißt und trinkt; ihr aber sagt: 'Seht den Schlemmer und den Säufer, den Freund der Zöllner und der Sünder.'
ತತಃ ಪರಂ ಮಾನವಸುತ ಆಗತ್ಯಾಖಾದದಪಿವಞ್ಚ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ವದಥ, ಖಾದಕಃ ಸುರಾಪಶ್ಚಾಣ್ಡಾಲಪಾಪಿನಾಂ ಬನ್ಧುರೇಕೋ ಜನೋ ದೃಶ್ಯತಾಮ್|
35 Indes die Weisheit ward von allen ihren Kindern doch als gerecht anerkannt."
ಕಿನ್ತು ಜ್ಞಾನಿನೋ ಜ್ಞಾನಂ ನಿರ್ದೋಷಂ ವಿದುಃ|
36 Ein Pharisäer bat ihn einst zu Tisch. Er ging ins Haus des Pharisäers und setzte sich zu Tisch.
ಪಶ್ಚಾದೇಕಃ ಫಿರೂಶೀ ಯೀಶುಂ ಭೋಜನಾಯ ನ್ಯಮನ್ತ್ರಯತ್ ತತಃ ಸ ತಸ್ಯ ಗೃಹಂ ಗತ್ವಾ ಭೋಕ್ತುಮುಪವಿಷ್ಟಃ|
37 In jener Stadt lebte nun ein sündiges Weib. Als sie erfuhr, daß er zu Tisch im Hause des Pharisäers sei, brachte sie ein Gefäß aus Alabaster voll Salböl mit,
ಏತರ್ಹಿ ತತ್ಫಿರೂಶಿನೋ ಗೃಹೇ ಯೀಶು ರ್ಭೇಕ್ತುಮ್ ಉಪಾವೇಕ್ಷೀತ್ ತಚ್ಛ್ರುತ್ವಾ ತನ್ನಗರವಾಸಿನೀ ಕಾಪಿ ದುಷ್ಟಾ ನಾರೀ ಪಾಣ್ಡರಪ್ರಸ್ತರಸ್ಯ ಸಮ್ಪುಟಕೇ ಸುಗನ್ಧಿತೈಲಮ್ ಆನೀಯ
38 ließ sich hinter ihm zu seinen Füßen nieder und weinte. Dann fing sie an, mit ihren Tränen seine Füße zu benetzen, trocknete sie mit den Haaren ihres Hauptes ab, küßte seine Füße und salbte sie mit dem Salböl.
ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾತ್ ಪಾದಯೋಃ ಸನ್ನಿಧೌ ತಸ್ಯೌ ರುದತೀ ಚ ನೇತ್ರಾಮ್ಬುಭಿಸ್ತಸ್ಯ ಚರಣೌ ಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ನಿಜಕಚೈರಮಾರ್ಕ್ಷೀತ್, ತತಸ್ತಸ್ಯ ಚರಣೌ ಚುಮ್ಬಿತ್ವಾ ತೇನ ಸುಗನ್ಧಿತೈಲೇನ ಮಮರ್ದ|
39 Als dies der Pharisäer, der ihn geladen hatte, sah, sprach er bei sich: "Wenn dieser ein Prophet wäre, so wüßte er, wer und was für ein Weib dies ist, die ihn berührt, daß sie eine Sünderin ist."
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾ ಫಿರೂಶೀ ಮನಸಾ ಚಿನ್ತಯಾಮಾಸ, ಯದ್ಯಯಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಏನಂ ಸ್ಪೃಶತಿ ಯಾ ಸ್ತ್ರೀ ಸಾ ಕಾ ಕೀದೃಶೀ ಚೇತಿ ಜ್ಞಾತುಂ ಶಕ್ನುಯಾತ್ ಯತಃ ಸಾ ದುಷ್ಟಾ|
40 Da wandte Jesus sich zu ihm und sprach: "Simon, ich muß dir etwas sagen."
ತದಾ ಯಾಶುಸ್ತಂ ಜಗಾದ, ಹೇ ಶಿಮೋನ್ ತ್ವಾಂ ಪ್ರತಿ ಮಮ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ವಕ್ತವ್ಯಮಸ್ತಿ; ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ಬಭಾಷೇ, ಹೇ ಗುರೋ ತದ್ ವದತು|
41 Er entgegnete: "Sag es, Meister." Er sprach: "Ein Gläubiger hatte zwei Schuldner, der eine war ihm fünfhundert Denare schuldig, der andere fünfzig.
ಏಕೋತ್ತಮರ್ಣಸ್ಯ ದ್ವಾವಧಮರ್ಣಾವಾಸ್ತಾಂ, ತಯೋರೇಕಃ ಪಞ್ಚಶತಾನಿ ಮುದ್ರಾಪಾದಾನ್ ಅಪರಶ್ಚ ಪಞ್ಚಾಶತ್ ಮುದ್ರಾಪಾದಾನ್ ಧಾರಯಾಮಾಸ|
42 Da sie nicht bezahlen konnten, schenkte er den beiden ihre Schuld. Sag: Welcher von ihnen wird ihn nun am meisten lieben?"
ತದನನ್ತರಂ ತಯೋಃ ಶೋಧ್ಯಾಭಾವಾತ್ ಸ ಉತ್ತಮರ್ಣಸ್ತಯೋ ರೃಣೇ ಚಕ್ಷಮೇ; ತಸ್ಮಾತ್ ತಯೋರ್ದ್ವಯೋಃ ಕಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರೇಷ್ಯತೇ ಬಹು? ತದ್ ಬ್ರೂಹಿ|
43 Simon gab zur Antwort: "Ich denke, der, dem er das meiste geschenkt hat." "Du hast recht geurteilt", sprach er zu ihm.
ಶಿಮೋನ್ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಮಯಾ ಬುಧ್ಯತೇ ಯಸ್ಯಾಧಿಕಮ್ ಋಣಂ ಚಕ್ಷಮೇ ಸ ಇತಿ; ತತೋ ಯೀಶುಸ್ತಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ತ್ವಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವ್ಯಚಾರಯಃ|
44 Und zu dem Weib gewendet, sprach er weiterhin zu Simon: "Siehst du dieses Weib? Ich kam in dein Haus, und du gabst mir kein Wasser für die Füße; sie aber hat mit ihren Tränen meine Füße benetzt und sie mit ihren Haaren abgetrocknet.
ಅಥ ತಾಂ ನಾರೀಂ ಪ್ರತಿ ವ್ಯಾಘುಠ್ಯ ಶಿಮೋನಮವೋಚತ್, ಸ್ತ್ರೀಮಿಮಾಂ ಪಶ್ಯಸಿ? ತವ ಗೃಹೇ ಮಯ್ಯಾಗತೇ ತ್ವಂ ಪಾದಪ್ರಕ್ಷಾಲನಾರ್ಥಂ ಜಲಂ ನಾದಾಃ ಕಿನ್ತು ಯೋಷಿದೇಷಾ ನಯನಜಲೈ ರ್ಮಮ ಪಾದೌ ಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ಕೇಶೈರಮಾರ್ಕ್ಷೀತ್|
45 Du gabst mir keinen Kuß; sie aber hat seit meinem Eintritt nicht aufgehört, mir die Füße zu küssen.
ತ್ವಂ ಮಾಂ ನಾಚುಮ್ಬೀಃ ಕಿನ್ತು ಯೋಷಿದೇಷಾ ಸ್ವೀಯಾಗಮನಾದಾರಭ್ಯ ಮದೀಯಪಾದೌ ಚುಮ್ಬಿತುಂ ನ ವ್ಯರಂಸ್ತ|
46 Du salbtest mein Haupt nicht mit Öl; sie aber hat mir die Füße mit Salböl gesalbt.
ತ್ವಞ್ಚ ಮದೀಯೋತ್ತಮಾಙ್ಗೇ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ತೈಲಂ ನಾಮರ್ದೀಃ ಕಿನ್ತು ಯೋಷಿದೇಷಾ ಮಮ ಚರಣೌ ಸುಗನ್ಧಿತೈಲೇನಾಮರ್ದ್ದೀತ್|
47 Deshalb, sage ich dir, sind ihr viele Sünden nachgelassen, weil sie große Liebe hat. Wem aber wenig nachgelassen wird, der liebt auch wenig."
ಅತಸ್ತ್ವಾಂ ವ್ಯಾಹರಾಮಿ, ಏತಸ್ಯಾ ಬಹು ಪಾಪಮಕ್ಷಮ್ಯತ ತತೋ ಬಹು ಪ್ರೀಯತೇ ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾಲ್ಪಪಾಪಂ ಕ್ಷಮ್ಯತೇ ಸೋಲ್ಪಂ ಪ್ರೀಯತೇ|
48 Hierauf sprach er zu ihr: "Deine Sünden sind dir nachgelassen."
ತತಃ ಪರಂ ಸ ತಾಂ ಬಭಾಷೇ, ತ್ವದೀಯಂ ಪಾಪಮಕ್ಷಮ್ಯತ|
49 Da dachten die Tischgenossen bei sich: "Wer ist doch der, daß er sogar Sünden nachläßt?"
ತದಾ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯೇ ಭೋಕ್ತುಮ್ ಉಪವಿವಿಶುಸ್ತೇ ಪರಸ್ಪರಂ ವಕ್ತುಮಾರೇಭಿರೇ, ಅಯಂ ಪಾಪಂ ಕ್ಷಮತೇ ಕ ಏಷಃ?
50 Er aber sprach zum Weibe: "Dein Glaube hat dich gerettet; geh hin in Frieden!"
ಕಿನ್ತು ಸ ತಾಂ ನಾರೀಂ ಜಗಾದ, ತವ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ತ್ವಾಂ ಪರ್ಯ್ಯತ್ರಾಸ್ತ ತ್ವಂ ಕ್ಷೇಮೇಣ ವ್ರಜ|
