Klagelieder 5

1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!

Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!

2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.

Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.

3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.

Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.

4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.

Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.

5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.

Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.

6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.

Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.

7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.

Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.

8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.

Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.

9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.

Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.

10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.

Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.

11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.

Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.

12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.

Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.

13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.

Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.

14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.

Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.

15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.

Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.

16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!

Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!

17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge

Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —

18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.

— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.

19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.

Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.

20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?

Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?

21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!

Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,

22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.

— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!