Klagelieder 5

1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.