Klagelieder 5
1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
