Klagelieder 3

1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.

Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.

2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.

Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.

3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.

Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.

4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.

Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.

5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,

Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.

6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.

Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.

7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.

Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.

8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,

Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.

9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.

Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.

10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.

Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.

11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,

Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.

12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.

Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.

13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.

Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.

14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.

Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.

15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,

Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.

16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.

Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.

17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß

Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.

18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."

Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.

19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.

Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.

20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.

Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.

21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.

To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.

22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.

Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.

23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;

Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.

24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."

Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.

25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.

Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.

26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.

Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.

27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.

Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.

28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!

Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,

29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.

Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -

30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!

Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.

31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.

Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.

32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.

Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.

33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,

Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.

34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,

Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,

35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.

Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,

36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.

Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?

37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?

Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?

38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?

Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?

39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?

Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.

40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!

Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.

41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:

Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):

42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.

Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.

43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.

Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.

44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.

Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.

45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.

Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.

46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.

Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.

47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."

Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.

48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.

Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.

49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,

Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,

50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.

Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.

51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.

Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.

52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.

Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.

53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.

Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.

54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."

Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.

55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.

Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,

56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"

Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.

57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"

Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”

58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.

Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.

59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!

Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!

60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,

Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.

61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,

Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,

62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.

Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.

63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.

Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.

64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.

Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.

65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.

Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!

66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.

Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.