Johannes 11
1 Da war jemand krank, Lazarus aus Bethanien, dem Flecken der Maria und ihrer Schwester Martha.
అనన్తరం మరియమ్ తస్యా భగినీ మర్థా చ యస్మిన్ వైథనీయాగ్రామే వసతస్తస్మిన్ గ్రామే ఇలియాసర్ నామా పీడిత ఏక ఆసీత్|
2 Maria war es gewesen, die den Herrn mit Öl gesalbt und die mit ihren Haaren seine Füße abgetrocknet hatte. Ihr Bruder Lazarus lag krank darnieder.
యా మరియమ్ ప్రభుం సుగన్ధితేలైన మర్ద్దయిత్వా స్వకేశైస్తస్య చరణౌ సమమార్జత్ తస్యా భ్రాతా స ఇలియాసర్ రోగీ|
3 Da ließen ihm die Schwestern sagen: "Herr, sieh, der, den du liebst, ist krank."
అపరఞ్చ హే ప్రభో భవాన్ యస్మిన్ ప్రీయతే స ఏవ పీడితోస్తీతి కథాం కథయిత్వా తస్య భగిన్యౌ ప్రేషితవత్యౌ|
4 Auf diese Botschaft hin sprach Jesus: "Diese Krankheit führt nicht zum Tode, sie dient zur Ehre Gottes; der Sohn Gottes soll durch sie verherrlicht werden.
తదా యీశురిమాం వార్త్తాం శ్రుత్వాకథయత పీడేయం మరణార్థం న కిన్త్వీశ్వరస్య మహిమార్థమ్ ఈశ్వరపుత్రస్య మహిమప్రకాశార్థఞ్చ జాతా|
5 Jesus liebte Martha, deren Schwester Maria und den Lazarus.
యీశు ర్యద్యపిమర్థాయాం తద్భగిన్యామ్ ఇలియాసరి చాప్రీయత,
6 Nachdem er nun erfahren hatte, Lazarus sei krank, blieb er trotzdem noch zwei Tage an dem Orte, wo er sich gerade befand.
తథాపి ఇలియాసరః పీడాయాః కథం శ్రుత్వా యత్ర ఆసీత్ తత్రైవ దినద్వయమతిష్ఠత్|
7 Alsdann erst sagte er zu den Jüngern: "Laßt uns wieder nach Judäa gehen!"
తతః పరమ్ స శిష్యానకథయద్ వయం పున ర్యిహూదీయప్రదేశం యామః|
8 Die Jünger sagten zu ihm: "Rabbi, eben wollten dich die Juden steinigen; nun gehst du wiederum dorthin."
తతస్తే ప్రత్యవదన్, హే గురో స్వల్పదినాని గతాని యిహూదీయాస్త్వాం పాషాణై ర్హన్తుమ్ ఉద్యతాస్తథాపి కిం పునస్తత్ర యాస్యసి?
9 Und Jesus sprach: "Hat nicht der Tag zwölf Stunden? Wer am Tage seines Weges geht, der strauchelt nicht, er sieht ja das Licht dieser Welt.
యీశుః ప్రత్యవదత్, ఏకస్మిన్ దినే కిం ద్వాదశఘటికా న భవన్తి? కోపి దివా గచ్ఛన్ న స్ఖలతి యతః స ఏతజ్జగతో దీప్తిం ప్రాప్నోతి|
10 Doch wer bei Nacht dahingeht, strauchelt, weil ihm das Licht fehlt."
కిన్తు రాత్రౌ గచ్ఛన్ స్ఖలతి యతో హేతోస్తత్ర దీప్తి ర్నాస్తి|
11 So sprach er; alsdann fügte er hinzu: "Lazarus, unser Freund, liegt im Schlafe; ich gehe aber hin, ihn aufzuwecken."
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స తానవదద్, అస్మాకం బన్ధుః ఇలియాసర్ నిద్రితోభూద్ ఇదానీం తం నిద్రాతో జాగరయితుం గచ్ఛామి|
12 Da sagten die Jünger zu ihm: "Herr, wenn er schläft, wird er gesund werden."
యీశు ర్మృతౌ కథామిమాం కథితవాన్ కిన్తు విశ్రామార్థం నిద్రాయాం కథితవాన్ ఇతి జ్ఞాత్వా శిష్యా అకథయన్,
13 Doch Jesus sprach von seinem Tode; sie aber meinten, er rede von der Ruhe des Schlafes.
హే గురో స యది నిద్రాతి తర్హి భద్రమేవ|
14 Da sagte ihnen Jesus offen heraus: "Lazarus ist gestorben.
తదా యీశుః స్పష్టం తాన్ వ్యాహరత్, ఇలియాసర్ అమ్రియత;
15 Ich freue mich aber euretwegen, daß ich nicht dort war, damit ihr glaubt. Doch laßt uns jetzt zu ihm gehen!"
కిన్తు యూయం యథా ప్రతీథ తదర్థమహం తత్ర న స్థితవాన్ ఇత్యస్మాద్ యుష్మన్నిమిత్తమ్ ఆహ్లాదితోహం, తథాపి తస్య సమీపే యామ|
16 Da sagte Thomas, der auch der Zwilling heißt, zu den anderen Jüngern: "Laßt uns mitgehen, damit wir mit ihm sterben."
తదా థోమా యం దిదుమం వదన్తి స సఙ్గినః శిష్యాన్ అవదద్ వయమపి గత్వా తేన సార్ద్ధం మ్రియామహై|
17 Als Jesus ankam, fand er ihn bereits vier Tage im Grabe liegen.
యీశుస్తత్రోపస్థాయ ఇలియాసరః శ్మశానే స్థాపనాత్ చత్వారి దినాని గతానీతి వార్త్తాం శ్రుతవాన్|
18 Bethanien lag nahe bei Jerusalem, ungefähr fünfzehn Stadien davon entfernt.
వైథనీయా యిరూశాలమః సమీపస్థా క్రోశైకమాత్రాన్తరితా;
19 So waren viele Juden zu Martha und Maria gekommen, um sie ihres Bruders wegen zu trösten.
తస్మాద్ బహవో యిహూదీయా మర్థాం మరియమఞ్చ భ్యాతృశోకాపన్నాం సాన్త్వయితుం తయోః సమీపమ్ ఆగచ్ఛన్|
20 Sobald Martha hörte, Jesus komme, ging sie ihm entgegen; Maria aber blieb zu Hause.
మర్థా యీశోరాగమనవార్తాం శ్రుత్వైవ తం సాక్షాద్ అకరోత్ కిన్తు మరియమ్ గేహ ఉపవిశ్య స్థితా|
21 Und Martha sprach zu Jesus: "Herr, wärest du dagewesen, wäre mein Bruder nicht gestorben.
తదా మర్థా యీశుమవాదత్, హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
22 Doch auch so weiß ich, daß Gott dir alles gibt, was du von Gott erbittest."
కిన్త్విదానీమపి యద్ ఈశ్వరే ప్రార్థయిష్యతే ఈశ్వరస్తద్ దాస్యతీతి జానేఽహం|
23 Und Jesus sprach zu ihr: "Dein Bruder wird auferstehen."
యీశురవాదీత్ తవ భ్రాతా సముత్థాస్యతి|
24 Martha sprach zu ihm: "Ich weiß, daß er auferstehen wird bei der Auferstehung am Jüngsten Tage."
మర్థా వ్యాహరత్ శేషదివసే స ఉత్థానసమయే ప్రోత్థాస్యతీతి జానేఽహం|
25 Und Jesus sprach zu ihr: "Ich bin die Auferstehung und das Leben. Wer an mich glaubt, wird leben, auch wenn er gestorben ist.
తదా యీశుః కథితవాన్ అహమేవ ఉత్థాపయితా జీవయితా చ యః కశ్చన మయి విశ్వసితి స మృత్వాపి జీవిష్యతి;
యః కశ్చన చ జీవన్ మయి విశ్వసితి స కదాపి న మరిష్యతి, అస్యాం కథాయాం కిం విశ్వసిషి? (aiōn g165)
27 "Ja, Herr", sprach sie, "ich glaube, daß du der Christus bist, der Sohn des lebendigen Gottes, der in die Welt kommen soll."
సావదత్ ప్రభో యస్యావతరణాపేక్షాస్తి భవాన్ సఏవాభిషిక్త్త ఈశ్వరపుత్ర ఇతి విశ్వసిమి|
28 So sprach sie, ging weg und rief Maria, ihre Schwester, und sagte zu ihr leise: "Der Meister ist da und ruft dich."
ఇతి కథాం కథయిత్వా సా గత్వా స్వాం భగినీం మరియమం గుప్తమాహూయ వ్యాహరత్ గురురుపతిష్ఠతి త్వామాహూయతి చ|
29 Kaum hatte sie dies gehört, stand sie schnell auf und eilte zu ihm hin.
కథామిమాం శ్రుత్వా సా తూర్ణమ్ ఉత్థాయ తస్య సమీపమ్ అగచ్ఛత్|
30 Jesus hatte den Flecken noch nicht betreten; er war noch an der Stelle, wo Martha ihn getroffen hatte.
యీశు ర్గ్రామమధ్యం న ప్రవిశ్య యత్ర మర్థా తం సాక్షాద్ అకరోత్ తత్ర స్థితవాన్|
31 Als die Juden, die bei ihr im Hause waren und sie trösteten, gesehen hatten, daß Maria sich eilends erhoben hatte und weggegangen war, folgten sie ihr in der Meinung, sie gehe zum Grabe, um dort zu weinen.
యే యిహూదీయా మరియమా సాకం గృహే తిష్ఠన్తస్తామ్ అసాన్త్వయన తే తాం క్షిప్రమ్ ఉత్థాయ గచ్ఛన్తిం విలోక్య వ్యాహరన్, స శ్మశానే రోదితుం యాతి, ఇత్యుక్త్వా తే తస్యాః పశ్చాద్ అగచ్ఛన్|
32 Als Maria an die Stelle kam, wo Jesus war, und sie ihn sah, fiel sie ihm zu Füßen mit den Worten: "Herr, wärst du dagewesen, so wäre mein Bruder nicht gestorben."
యత్ర యీశురతిష్ఠత్ తత్ర మరియమ్ ఉపస్థాయ తం దృష్ట్వా తస్య చరణయోః పతిత్వా వ్యాహరత్ హే ప్రభో యది భవాన్ అత్రాస్థాస్యత్ తర్హి మమ భ్రాతా నామరిష్యత్|
33 Als Jesus sah, wie sie so weinte und wie die Juden, die mit ihr gekommen waren, gleichfalls weinten, ward er innerlich tief ergriffen und erschüttert;
యీశుస్తాం తస్యాః సఙ్గినో యిహూదీయాంశ్చ రుదతో విలోక్య శోకార్త్తః సన్ దీర్ఘం నిశ్వస్య కథితవాన్ తం కుత్రాస్థాపయత?
34 er fragte: "Wohin habt ihr ihn gelegt?" Sie sagten ihm: "Herr, komm und sieh!"
తే వ్యాహరన్, హే ప్రభో భవాన్ ఆగత్య పశ్యతు|
35 Und Jesus weinte.
యీశునా క్రన్దితం|
36 Die Juden sagten: "Seht, wie lieb er ihn hatte."
అతఏవ యిహూదీయా అవదన్, పశ్యతాయం తస్మిన్ కిదృగ్ అప్రియత|
37 Doch einige aus diesen meinten: "Hätte dieser, der dem Blinden die Augen aufgetan hat, nicht machen können, daß er nicht starb?"
తేషాం కేచిద్ అవదన్ యోన్ధాయ చక్షుషీ దత్తవాన్ స కిమ్ అస్య మృత్యుం నివారయితుం నాశక్నోత్?
38 Und Jesus, wiederum innerlich tief erschüttert, ging zum Grabe. Es war eine Höhle, die mit einem Stein verschlossen war.
తతో యీశుః పునరన్తర్దీర్ఘం నిశ్వస్య శ్మశానాన్తికమ్ అగచ్ఛత్| తత్ శ్మశానమ్ ఏకం గహ్వరం తన్ముఖే పాషాణ ఏక ఆసీత్|
39 Und Jesus sprach: "Nehmt den Stein hinweg!" Da sagte Martha, die Schwester des Verstorbenen, zu ihm: "Herr, er riecht schon; es ist bereits vier Tage her."
తదా యీశురవదద్ ఏనం పాషాణమ్ అపసారయత, తతః ప్రమీతస్య భగినీ మర్థావదత్ ప్రభో, అధునా తత్ర దుర్గన్ధో జాతః, యతోద్య చత్వారి దినాని శ్మశానే స తిష్ఠతి|
40 Doch Jesus sprach zu ihr: "Habe ich dir nicht gesagt, daß, wenn du glaubst, du die Herrlichkeit Gottes sehen würdest?"
తదా యీశురవాదీత్, యది విశ్వసిషి తర్హీశ్వరస్య మహిమప్రకాశం ద్రక్ష్యసి కథామిమాం కిం తుభ్యం నాకథయం?
41 Nun hoben sie den Stein hinweg. Und Jesus hob die Augen himmelwärts und betete: "Ich danke dir, Vater, daß du mich erhört hast.
తదా మృతస్య శ్మశానాత్ పాషాణోఽపసారితే యీశురూర్ద్వ్వం పశ్యన్ అకథయత్, హే పిత ర్మమ నేవేసనమ్ అశృణోః కారణాదస్మాత్ త్వాం ధన్యం వదామి|
42 Ich wußte zwar, daß du mich jederzeit erhörst. Jedoch ich sagte es des Volkes wegen, das hier steht, damit sie glauben, daß du mich gesandt hast."
త్వం సతతం శృణోషి తదప్యహం జానామి, కిన్తు త్వం మాం యత్ ప్రైరయస్తద్ యథాస్మిన్ స్థానే స్థితా లోకా విశ్వసన్తి తదర్థమ్ ఇదం వాక్యం వదామి|
43 Nach diesen Worten rief er mit lauter Stimme: "Lazarus, komm heraus!"
ఇమాం కథాం కథయిత్వా స ప్రోచ్చైరాహ్వయత్, హే ఇలియాసర్ బహిరాగచ్ఛ|
44 Und der Tote kam heraus, an Händen und Füßen mit Binden eingewickelt und das Angesicht mit einem Schweißtuch bedeckt. Und Jesus sprach zu ihnen: "Macht ihn frei und laßt ihn gehen!"
తతః స ప్రమీతః శ్మశానవస్త్రై ర్బద్ధహస్తపాదో గాత్రమార్జనవాససా బద్ధముఖశ్చ బహిరాగచ్ఛత్| యీశురుదితవాన్ బన్ధనాని మోచయిత్వా త్యజతైనం|
45 Viele Juden, die zu Maria gekommen waren und gesehen hatten, was er getan hatte, glaubten an ihn.
మరియమః సమీపమ్ ఆగతా యే యిహూదీయలోకాస్తదా యీశోరేతత్ కర్మ్మాపశ్యన్ తేషాం బహవో వ్యశ్వసన్,
46 Doch einige aus ihnen gingen zu den Pharisäern und erzählten ihnen, was Jesus getan hatte.
కిన్తు కేచిదన్యే ఫిరూశినాం సమీపం గత్వా యీశోరేతస్య కర్మ్మణో వార్త్తామ్ అవదన్|
47 Die Oberpriester und die Pharisäer riefen nun den Hohen Rat zusammen und sagten: "Was sollen wir tun, da dieser Mensch so viele Zeichen wirkt?
తతః పరం ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినాశ్చ సభాం కృత్వా వ్యాహరన్ వయం కిం కుర్మ్మః? ఏష మానవో బహూన్యాశ్చర్య్యకర్మ్మాణి కరోతి|
48 Denn lassen wir ihn weiter gewähren, so werden alle an ihn glauben; dann aber kommen die Römer und nehmen uns Land und Leute weg."
యదీదృశం కర్మ్మ కర్త్తుం న వారయామస్తర్హి సర్వ్వే లోకాస్తస్మిన్ విశ్వసిష్యన్తి రోమిలోకాశ్చాగత్యాస్మాకమ్ అనయా రాజధాన్యా సార్ద్ధం రాజ్యమ్ ఆఛేత్స్యన్తి|
49 Einer aber unter ihnen, Kaiphas, der Hohepriester jenes Jahres, sprach zu ihnen: "Ihr versteht nichts,
తదా తేషాం కియఫానామా యస్తస్మిన్ వత్సరే మహాయాజకపదే న్యయుజ్యత స ప్రత్యవదద్ యూయం కిమపి న జానీథ;
50 bedenkt auch nicht, daß es für euch besser ist, wenn ein einziger Mensch für das Volk stirbt, als daß das ganze Volk zugrunde gehe."
సమగ్రదేశస్య వినాశతోపి సర్వ్వలోకార్థమ్ ఏకస్య జనస్య మరణమ్ అస్మాకం మఙ్గలహేతుకమ్ ఏతస్య వివేచనామపి న కురుథ|
51 Das sagte er indes nicht aus sich selbst; vielmehr, weil er in jenem Jahre Hoherpriester war, weissagte er, daß Jesus für das Volk sterben werde,
ఏతాం కథాం స నిజబుద్ధ్యా వ్యాహరద్ ఇతి న,
52 ja, nicht für das Volk allein, sondern auch, um die zerstreuten Kinder Gottes zu einem Volk zu vereinen.
కిన్తు యీశూస్తద్దేశీయానాం కారణాత్ ప్రాణాన్ త్యక్ష్యతి, దిశి దిశి వికీర్ణాన్ ఈశ్వరస్య సన్తానాన్ సంగృహ్యైకజాతిం కరిష్యతి చ, తస్మిన్ వత్సరే కియఫా మహాయాజకత్వపదే నియుక్తః సన్ ఇదం భవిష్యద్వాక్యం కథితవాన్|
53 Von diesem Tage an waren sie entschlossen, ihn zu töten.
తద్దినమారభ్య తే కథం తం హన్తుం శక్నువన్తీతి మన్త్రణాం కర్త్తుం ప్రారేభిరే|
54 Darum wandelte Jesus nicht mehr öffentlich bei den Juden, sondern zog sich von dort zurück in eine Gegend nahe der Steppe, in eine Stadt mit Namen Ephrem. Dort verweilte er mit seinen Jüngern.
అతఏవ యిహూదీయానాం మధ్యే యీశుః సప్రకాశం గమనాగమనే అకృత్వా తస్మాద్ గత్వా ప్రాన్తరస్య సమీపస్థాయిప్రదేశస్యేఫ్రాయిమ్ నామ్ని నగరే శిష్యైః సాకం కాలం యాపయితుం ప్రారేభే|
55 Nun war das Osterfest der Juden nahe. Da zogen viele vom Lande vor dem Osterfest nach Jerusalem hinauf, um sich zu reinigen.
అనన్తరం యిహూదీయానాం నిస్తారోత్సవే నికటవర్త్తిని సతి తదుత్సవాత్ పూర్వ్వం స్వాన్ శుచీన్ కర్త్తుం బహవో జనా గ్రామేభ్యో యిరూశాలమ్ నగరమ్ ఆగచ్ఛన్,
56 Sie suchten Jesus und fragten einander im Tempel: "Was meint ihr? Wird er wohl zum Feste kommen?"
యీశోరన్వేషణం కృత్వా మన్దిరే దణ్డాయమానాః సన్తః పరస్పరం వ్యాహరన్, యుష్మాకం కీదృశో బోధో జాయతే? స కిమ్ ఉత్సవేఽస్మిన్ అత్రాగమిష్యతి?
57 Die Oberpriester und die Pharisäer hatten nämlich den Befehl erlassen, jeder, der von seinem Aufenthalt wisse, müsse es anzeigen, damit man ihn festnehmen könne.
స చ కుత్రాస్తి యద్యేతత్ కశ్చిద్ వేత్తి తర్హి దర్శయతు ప్రధానయాజకాః ఫిరూశినశ్చ తం ధర్త్తుం పూర్వ్వమ్ ఇమామ్ ఆజ్ఞాం ప్రాచారయన్|
