Job 40

1 Der Herr erwiderte dem Job und sprach:

Un Tas Kungs atbildēja Ījabam un sacīja:

2 "Ist nun der Streit mit dem Allmächtigen zu Ende? Wer Gott anklagt, antworte drauf!"

Vai vainotājs ies tiepties ar to Visuvareno? Kas Dievu pamāca, lai uz to atbild!

3 Und Job erwiderte dem Herrn und sprach:

Bet Ījabs atbildēja Tam Kungam un sacīja:

4 "Ich bin doch zu gering, daß ich Dir Antwort gebe; ich lege meine Hand auf meinen Mund.

Redzi, es esmu mazs, ko lai es Tev atbildu? Es likšu roku uz muti.

5 Einmal hab ich geredet; ich widerspreche nimmer. Ein zweitesmal tu ich's nicht wieder."

Es reiz esmu runājis, bet vairs neatbildēšu; un otru reiz, bet vairs to nedarīšu.

6 Der Herr erwiderte dem Job nach diesem Wettersturm und sprach:

Un Tas Kungs atbildēja Ījabam no vētras un sacīja:

7 "Auf, gürte deine Lenden wie ein Mann! Ich will dich fragen; du belehre mich!

Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu mani māci.

8 Willst du mein Recht vielleicht zunichte machen und mich verdammen, daß du Recht behältst?

Vai tu Manu tiesu iznīcināsi, vai tu Mani pazudināsi, ka tu būtu taisns?

9 Hast du denn einen Arm wie Gott? Kannst du gleich diesem donnern lassen?

Jeb vai tev ir tāds elkonis kā tam stipram Dievam, vai tev ir pērkona balss kā viņam?

10 Mit Hoheit schmücke dich und mit Erhabenheit. Umkleide dich mit Glanz und Herrlichkeit!

Aptērpies tad ar greznību un augstību, un apģērbies ar lielu godu un godību.

11 Laß deines Zornes Gluten sich ergießen! Und wirf mit deinen Blicken jeden Stolzen nieder!

Izgāz savas dusmības bardzību, un uzlūko visus lepnos un pazemo tos.

12 Mit einem Blick demütige jeden Stolzen! An ihrem Orte wirf die Frevler nieder!

Uzlūko visus lepnos un gāz tos zemē un satriec tos bezdievīgos savā vietā.

13 Verbirg im Staube sie zumal. Und steck ihr Angesicht an den verborgenen Ort!

Guldi tos kapā pīšļos un sedz viņu vaigus ar tumsību.

14 Dann will auch ich dich loben, wenn du dir selber hilfst.

Tad arī Es tevi teikšu, ka tava labā roka tev palīdzējusi.

15 Das Nilpferd sieh dir an, das ich geschaffen, im Vergleich zu dir! Gleich einem Rinde frißt es Gras.

Redzi nu, beēmots (upes-zirgs), ko Es līdz ar tevi esmu radījis, ēd zāli kā vērsis.

16 Betrachte aber doch die Kraft in seinen Lenden und seine Stärke in den Muskeln seines Leibes!

Redzi jel, viņa spēks ir viņa gurnos un viņa stiprums viņa vēdera dzīslās.

17 Gleich einer Zeder streckt es seinen Schweif hinaus. Die Sehnen seiner Schenkel, dicht verschlungen,

Viņš kustina savu asti kā ciedra koku, viņa cisku dzīslas kopā ir sapītas.

18 und seine Knochen sind wie eherne Röhren, und seine Beine sind wie Eisenstäbe.

Viņa kauli ir kā ciets varš, viņa locekļi kā dzelzs mieti.

19 Es ist dies Gottes Meisterwerk; sein Schöpfer gab ihm eine Sichel.

Viņš ir Dieva ceļu pirmais; kas viņu radījis, Tas viņam devis savu zobenu.

20 Die Berge liefern ihm das Futter; es spottet aller wilden Tiere.

Kalni viņam izdod barību, un tur trencās visi lauka zvēri.

21 Und unter Lotosbüschen lagert's dort in dem Versteck von Rohr und Schilf.

Koku biezumā viņš apgulstas, niedrēs un dūņās paslēpies.

22 Und Lotosbüschel überdachen es als Schattenspender; des Baches Weiden halten es umfangen.

Koku biezums viņu apsedz ar savu ēnu, upes kārkli viņu apslēpj.

23 Wenn sich ein Strom ergießt, wird ihm nicht bange. Es bleibt getrost, ergösse sich ein Jordan ihm ins Maul.

Redzi, kad upe plūst, tad viņš nedreb, viņš ir drošs, kad Jardāne pat līdz viņa mutei celtos.

24 Kann man's mit seinen Augen bannen? Will man mit Stricken wohl die Nase ihm durchbohren?

Vai viņu var gūstīt, viņa acīm redzot? vai viņam virvi var vilkt caur nāsīm?