Job 39

1 "Vielleicht kennst du der Gemsen Werfen? Acht gibst du auf der Hirschkuh Kreißen?

۱ «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

2 Die Monde zählst du, die sie trächtig gehen? Die Zeit weißt du, da sie gebären?

۲ آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

3 Sie krümmen sich und trennen selber ihre Schnüre und machen ihren Nachwuchs frei.

۳ خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

4 Und ihre Jungen werden stark; im Freien wachsen sie; sie laufen fort und kehren nimmermehr zurück.

۴ بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

5 Wer hat den wilden Esel freigelassen? Wer ließ den Wildfang in die Freiheit,

۵ کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

6 dem ich die Wüste zur Behausung gab, die Salzsteppe zur Wohnung?

۶ که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

7 Er spottet des Getöses in der Stadt; der Treiber Lärmen hört er nicht.

۷ به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

8 Was auf den Bergen er erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.

۸ دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

9 Wird dir der Wildochs willig dienen? Und nächtigt er an deiner Krippe?

۹ آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

10 Kannst du den Wildochsen an einen Zugstrick binden? Wird er, dir folgend, in den Tälern Gründe eggen?

۱۰ آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

11 Verläßt du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deine Ernte?

۱۱ آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

12 Wirst du ihm zutrauen, daß er auch dresche und deine Saaternte heimbringen helfe?

۱۲ آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

13 Des Straußes Flügel schlägt gar übermütig. Wennschon ein Storch nach Schwingen und nach Federn,

۱۳ «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

14 so überläßt er doch der Erde seine Eier und läßt sie auf dem Boden wärmen.

۱۴ زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

15 Und er vergißt, daß sie ein Fuß zertreten, das Wild der Steppe sie zerdrücken könnte.

۱۵ و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

16 Und er behandelt seine Jungen hart, als ob sie nicht die seinen wären, ganz sorglos, ob umsonst nicht seine Mühe.

۱۶ با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

17 Denn Gott hat Klugheit ihm versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben,

۱۷ زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

18 sonst würde er an hochgelegenen Orten brüten und so des Rosses und des Reiters spotten. -

۱۸ هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

19 Verleihst du wohl dem Rosse Heldenkraft, bekleidest seinen Hals mit einer Mähne,

۱۹ «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

20 bewirkst du, daß es wie ein Rauchfang dampfe? Erschreckend ist sein mächtig Wiehern.

۲۰ آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

21 Voll Freude springt es in das Tal; voll Kraft stürzt es den Harnischen entgegen.

۲۱ در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

22 Des Schreckens lacht's, hat keine Angst und macht nicht kehrt vorm Schwerte.

۲۲ برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

23 Der Köcher klirrt auf ihm, der Speer, der blitzende, die Lanze.

۲۳ ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

24 Mit Toben und mit Ungestüm scharrt's auf dem Boden, hält nimmer fest, tönt die Trompete.

۲۴ با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

25 Bei dem Trompetenklang ruft's: 'Hui!' Von ferne wittert es den Streit, der Fahrer Donnerruf, das Schlachtgeschrei.

۲۵ وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

26 Nach deinem Gutdünken zieht wohl der Habicht fort und breitet nach dem Süden seine Flügel aus?

۲۶ آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

27 Auf dein Geheiß fliegt wohl so hoch der Adler und nistet in der Höhe?

۲۷ آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

28 Er wohnt und horstet auf dem Felsen, auf Felsenzacken, auf der hohen Wacht.

۲۸ بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

29 Von dort erspäht er sich den Fraß; in weite Fernen blicken seine Augen.

۲۹ از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

30 Und seine Brut stürzt sich auf Blut; wo Leichen sind, da ist auch er."

۳۰ بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»