< Job 33 >

1 "Nun aber höre, Job, auf meine Rede! All meinen Worten leih' dein Ohr!
Hateiteh Job, pahren lahoi ka dei e heh na thai pouh haw, ka lawk ka dei e heh na ngai pouh haw.
2 Ich öffne nunmehr meinen Mund; nach Kräften redet meine Zunge.
Atu ka pahni ka ang teh, ka pahni dawk hoi ka lai ni lawk a dei.
3 Geradem Sinn entstammen meine Worte; was meine Lippen wissen, sprechen sie auch lauter aus.
Ka lawknaw heh kalan e ka lungthung hoi a tâco teh, ka pahni ni kathounge panuenae a pâpho.
4 Erschaffen hat mich Gottes Geist, und mich belebt der Odem des Allmächtigen.
Cathut e Muitha ni na sak teh, Athakasaipounge kâha ni hringnae na poe.
5 Kannst du's, so widerlege mich! Ja, rüste dich zum Kampfe gegen mich!
Na pathung thai pawiteh na pathung haw, ka hmalah na lawk hah bout kâpouk haw.
6 Fürwahr, ich bin nach deiner Art, mit Gott verglichen; aus gleichem Ton wie du bin ich geschnitten.
Atangcalah tetpawiteh, kai teh Cathut hmalah lawk ka dei pouh e lah ka o, kai hai vaiphu hoi sak e lah ka o van.
7 Nein, Furcht vor mir, die braucht dich nicht zu schrecken, und meine Wucht soll dich nicht niederdrücken.
Kai dawk kaawm hoeh e takinae ni na takisak roeroe han, nahoeh pawiteh, ka kut heh na tak dawk ri poung mahoeh.
8 Allein vor meinen Ohren sagtest du; den Wortlaut hörte ich genau:
Ka hnâthainae dawk na dei toung dawkvah, na lawk teh ka thai toe.
9 'Rein bin ich, ohne Missetat, und lauter bin ich, ohne Fehl.
Na lawk ka ek hoeh dawkvah ka thoung, Yonnae ka tawn hoeh, payonpakainae kai dawk awm hoeh.
10 Wahrhaftig, er erfindet gegen mich nur Vorwände, erachtet mich für seinen Feind,
Hatei, kai taran nahane atueng kahawi a hmu teh, a taran patetlah na pouk.
11 und meine Füße legt er in den Block und gibt auf alle meine Wege acht.'
Ka khok hah hlong na buet teh, ka lamthung pueng hah a khet na ti.
12 Sieh, darin hast du unrecht und darin widerspreche ich dir auch; denn Gott ist größer als der Mensch.
Khenhaw! hivah nang teh na lan hoeh, na pathung han, bangkongtetpawiteh, Cathut teh tami hlak a len.
13 Warum hast du mit ihm gehadert, weil er auf alle deine Worte keine Antwort gibt?
Ama ni a lawk bangpatethai noutna mahoeh telah, bangkongmaw ama hah na pathoe.
14 Denn Gott spricht auf die eine und die andere Weise; man faßt es nur nicht auf.
Bangkongtetpawiteh, Cathut ni lam alouklah hoi lawk a dei thai, hatei, tami ni hmawt panuek hoeh.
15 Im Traume und im Nachtgesichte, wenn Tiefschlaf auf die Menschen fällt im Schlummer auf der Lagerstätte,
Karum a i navah vision dawk mat ka ip e, ikhun dawk a i lahun nah,
16 dann öffnet er der Menschen Ohr und gibt so ihnen Zeichen,
Tami e hnâkâko hah a ang sak teh, amae cangkhainae hah a cak sak.
17 um von der Tat den Menschen abzubringen und vor dem Übermut den Mann zu schützen,
A sak e thung dawk hoi tami a ban teh, a kâoupnae dawk hoi hro lah ao thai nahanelah,
18 auf daß er seine Seele vor der Finsternis bewahre, sein Leben vor dem Gang zur Unterwelt.
a hringnae hah tangkom thung hoi a kountouk teh, tahloi hoi duenae thung hoi a hringnae a rungngang.
19 Hernach wird er gezüchtiget durch Schmerz auf seinem Lager; in seinen Gliedern wütet immerfort ein Krampf.
Tami teh a ikhun dawk patawnae hoi a yue teh, a hrunaw hah puenghoi patawnae hoi a pataw sak.
20 Sein Lebenstrieb macht ihm das Brot zum Ekel und seine Seele seine Lieblingsspeise.
Hottelah a hringnae ni rawca a panuet teh, katuipounge rawca hai a hringnae ni a panuet.
21 Sein Fleisch vergeht; man kann es nimmer sehen. Sein dürr Gebein wird unscheinbar,
A takthai a kamsoe teh, kamnuek boihoeh e a hrunaw hah a kamnue.
22 so daß dem Grab sich seine Seele nähert, den Würgern schon sein Leben.
A hringnae ni tangkom hah a hnai teh, a hringnae ni kathetkung hah hoehoe a hnai.
23 Wenn dann ein Fürsprechbote zu ihm tritt, so einer aus dem Freundeskreise, um einem das, was recht, zu melden,
Ahni hanelah laiceinaw awm boipawiteh, kâponae kasakkung 1000 thung dawk tami buet tabang awm pawiteh, tami ni amae lannae hah a hmu sak thai nahanelah.
24 und, seiner sich erbarmend, spricht: 'Erlöse ihn! Laß ihn doch nicht zur Grube fahren! Ich habe Dank empfangen',
Ama ni tami hah a pahren teh, tangkom thung bonae koehoi ama teh a rungngang han, ratangnae buet touh ka hmu toe telah a ti.
25 dann strotzt sein Leib von Jugendfrische wieder und wird wie einst in seiner Jugendzeit.
A takthai teh camo e takthai patetlah bout ao vaiteh, a nawcanae patetlah bout ao han.
26 Er fleht zu Gott, und der erweist ihm Gnade und läßt sein Angesicht ihn unter Jauchzen schauen und gibt zurück dem Armen sein Verdienst.
Cathut koevah a ratoum vaiteh, ama teh a lathueng vah a lunghawi han, a minhmai hah lunghawi hoi a hmu han, bangkongtetpawiteh, ama ni tami teh a lannae hoi bout a ban sak.
27 Er singt den Leuten vor und spricht: 'Ich hatte schwer gesündigt, das Recht verkehrt; doch ward's mir nicht vergolten.
A huikonaw a khet teh ka yon toe, tamikalan hah ka rawp sak toe, hot teh kai hanelah banghai cungkeinae awmhoeh telah a ti.
28 Erlöst hat er jetzt meine Seele, auf daß sie nicht zur Grube fahre. Mein Leben freut sich noch am Tageslicht.'
Tangkom thung e a hringnae hah a ratang vaiteh, a hringnae ni angnae a hmu han.
29 Sieh, Gott tut dieses alles zwei-, dreimal mit einem Manne,
Khenhaw! Cathut ni hete hnopueng heh, vai hni, atangcalah vai thum totouh tami koe a sak.
30 um seine Seele so der Grube zu entreißen, daß er des Lichtes der Lebendigen sich freue.
Hringnae angnae ni a ma hah a tue thai nahanelah, a hringnae tangkom thung hoi a tâco sak.
31 Merk auf, Job! Hör mir zu! So schweige! Laß mich reden!
Na hnâpakeng nateh, Job na thai pouh haw, duem awm haw ka dei han.
32 Hast du dann Gründe noch, so widerlege mich! Dann sprich! Ich gebe gern dir recht.
Dei hanelah na tawn pawiteh, na pathung haw, dei haw, bangkongtetpawiteh, yon ngaithoum hane na ngaikhai poung.
33 Wo nicht, so hör mir zu und schweige, damit ich dich jetzt Weisheit lehre!"
Telah nahoeh pawiteh, na thai pouh haw, duem awm haw, lungangnae na dei pouh han.

< Job 33 >