Job 30

1 "Und jetzt verlachen solche mich, die jünger sind als ich, ja solche, deren Väter ich nicht beigesellen möchte meinen Herdenhunden!

Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.

2 Was sollte mir selbst ihrer Hände Kraft, denn Rüstigkeit geht ihnen doch verloren!

Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.

3 Durch Mangel und durch harten Hunger sollen sie sich Nahrung aus der Wüste holen, dem Lande des Orkans und Sturmes.

Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.

4 Sie sollten Melde pflücken am Gesträuche, und ihre Nahrung seien Ginsterwurzeln!

Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.

5 Von Wasserstellen sollten sie vertrieben werden! Man schreie über sie wie Diebe,

Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.

6 daß sie in schauerlichen Schluchten, in Erdlöchern und Felsenhöhlen siedeln,

Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.

7 und daß sie im Gebüsche gröhlen und unter Nesseln sich zusammenkauern!

Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.

8 Sie, eine Brut so schlecht und ehrlos, sie sollten tief im Staube liegen!

Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.

9 Und jetzt bin ich ihr Spottgesang; ich diene ihnen zum Gerede.

İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.

10 Ja, sie verabscheun mich und rücken fern von mir und scheun sich nicht, mir ins Gesicht zu speien.

İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.

11 Er löste mir das Diadem und warf mich auf den Boden, daß sie den Zügel vor mir schießen lassen konnten.

Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.

12 Zur Prüfung stehn die Gegner auf; sie lähmen mir die Füße und werfen gegen mich die Wege für ihr Unheil auf.

Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.

13 Sie reißen meine Pfade auf, verhelfen mir zum Falle, und niemand hindert sie.

Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.

14 Sie kommen wie ein breiter Dammbruch her; sie wälzen sich mit Ungestüm heran.

Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.

15 Da kommen Schrecken über mich; dem Wind gleich jagt mein Glück davon; fort zieht mein Heil wie eine Wolke.

Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.

16 Mein Leben ist in mir zerflossen, und jammervolle Tage halten mich gefesselt.

İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.

17 Des Nachts bohrt's mir in dem Gebein; auf meinen bloßgelegten Knochen kann ich nimmer liegen.

Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.

18 Mit Allgewalt packt er mich an und schnürt mich in des Unterkleides Schlitze ein.

Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.

19 Er wirft mich in den Schmutz; dem Staub, der Asche bin ich gleich. -

Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.

20 Ich schreie auf zu Dir. Doch Du hörst nicht auf mich. Ich halte ein; da gibst Du auf mich acht.

Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.

21 Du zeigst Dich grausam gegen mich und geißelst mich mit Deiner starken Hand.

Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.

22 Du schickst den Wind, mich zu entführen; der Sturm fährt mit mir auf und ab.

Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.

23 Ich weiß ja wohl: Du willst zum Tod mich treiben, in das Versammlungshaus für alles Lebende.

Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.

24 Auf Wunsch jedoch greift er nicht zu, schreit man in seinem Unglück drob um Hilfe. -

Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.

25 Beweinte ich nicht den Unseligen; war nicht mein Herz des Armen wegen sehr betrübt? -

Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?

26 Weil ich auf Glück gehofft, doch Unheil kam; auf Licht geharrt, doch Dunkel kam,

Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.

27 so ist im Aufruhr ohne Unterlaß mein Inneres. Des Leidens Tage überfielen mich.

Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.

28 Tieftraurig wandle ich einher, wo keine Sonne scheint. Ich trete dem Vereine bei, wo ich nur heulen kann.

Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.

29 Der Schakale Vereinsbruder bin ich und ein Gesell dem Vogel Strauß.

Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.

30 Zu schwarz ward meine Haut, daß sie mir bliebe, und mein Gebein ist mir von Glut verbrannt.

Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.

31 So diente meine Harfe mir zum Trauerliede, zu bitterem Schluchzen die Schalmei."

Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.