Job 27

1 Darauf fuhr Job im Vortrag seiner Rede fort:

Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 "Bei Gott, der mir mein Recht genommen, bei dem Allmächtigen, der mich verzweifeln läßt!

Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

3 Solange noch ein Atem in mir bleibt und Gotteshauch in meiner Nase,

Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

4 solange kommt nichts Falsches her von meinen Lippen, und meine Zunge dichtet keinen Trug.

Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

5 Von mir sei's fern, euch Recht zu geben, bis zum Tode fern, auf meine Unschuld zu verzichten!

Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

6 Ich halte fest an meiner Rechtlichkeit und lasse sie nicht fahren. Ob keinem meiner Tage tadelt mich mein Herz.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

7 Mein Feind der soll als Schuldiger erscheinen, mein Widersacher als der Ungerechte! -

Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

8 Welche Hoffnung hat der Frevler, wird er hinweggerafft, wenn seine Seele Gott verlangt?

Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

9 Wird Gott denn sein Geschrei erhören, wenn Not ihn überfällt?

Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

10 Kann er vor dem Allmächtigen sich wie ein verwöhntes Kind benehmen, daß er zu jeder Zeit Gott rufen dürfte?

Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

11 Ich will euch über Gottes Hand belehren, euch nicht verhehlend, was beim Allmächtigen beschlossen ist.

Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

12 Ihr alle habt es selbst gesehen. Was wollt ihr euch so eitlem Wahn ergeben?

Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

13 Das ist der bösen Menschen Los bei Gott, dies der Tyrannen Erbe, das sie von dem Allmächtigen erhalten:

Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

14 Hat er viele Kinder, ist's für das Schwert, und seine Sprößlinge bekommen nimmer Brot genug.

Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

15 Wer von den Seinen übrigbleibt, wird durch die Pest begraben, und seine Witwen halten nicht die Totenklage.

Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

16 Wenn Silber er wie Sand aufhäuft und Kleider sich zurücklegt gleich wie Lehm,

Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

17 er legt sie freilich sich zurück; doch der Gerechte kleidet sich damit; das Silber nimmt der Fromme fort.

Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

18 Sein Haus baut er dem leeren Vogelneste gleich, wie eine Hütte, die ein Hüter macht.

Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

19 Er legt als reicher Mann sich hin und hat noch nicht die Füße eingezogen; er blinzelt mit den Augen noch, da ist er schon nicht mehr.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

20 Gleich Wassern überraschen ihn die Schreckgestalten; des Nachts nimmt ihn der Sturmwind fort.

Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

21 Der Ostwind hebt ihn auf; er fährt dahin, und jener wirbelt ihn von seiner Stätte fort.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

22 Er schießt auf ihn erbarmungslos; von seiner Hand wird er durchbohrt.

Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

23 Und seine Wohnstatt klatscht in ihre Hände über ihn und zischt ihn aus."

Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.