< Job 23 >

1 Darauf erwidert Job und spricht:
Na Hiob buae se,
2 "Auch heut ist meine Klage bitter; ich lege allen Nachdruck auf mein Seufzen.
“Nnɛ mpo, mʼanwiinwii mu da so yɛ den; ne nsa ayɛ den, mʼapinisi nyinaa akyi.
3 Ach, daß ich ihn zu finden wüßte, vor seinen Stuhl gelangen könnte
Sɛ minim baabi a mehu no; anaasɛ metumi akɔ ne tenabea a
4 und dürfte meine Sache ihm vorlegen und mit Beweisen meinen Mund anfüllen
anka mɛka mʼasɛm wɔ nʼanim na magye akyinnye bebree.
5 und dürfte seine Antwort hören, vernehmen, was er mir zu sagen weiß!
Anka mɛte mmuae a ɔde bɛma me, na madwen nea ɔbɛka ho.
6 Ob er mit starken Gründen mit mir rechten wollte, ob er in Staunen mich versetzen könnte?
Ɔbɛsɔre atia me dennen ana? Dabi, ɔremmɔ me kwaadu.
7 Da stünde dann ein braver Mann vor ihm; ich wäre dann für immer meiner Richter ledig.
Ɛhɔ de, nnipa trenee betumi aka nʼasɛm wɔ nʼanim, na wobegye me afi me temmufo nsam afebɔɔ.
8 Doch wenn ich ostwärts geh, so läßt er sich nicht finden, und westwärts, so gewahr ich ihn auch nicht.
“Nanso sɛ mekɔ apuei fam a onni hɔ; sɛ mekɔ atɔe fam nso a minhu no.
9 Und wäre er im Norden, ich sähe ihn doch nicht, und böge er nach Süden ab, ich schaute ihn doch nirgends.
Sɛ ɔreyɛ adwuma wɔ atifi fam a minhu no; sɛ ɔdan ne ho kɔ anafo fam a, mʼani nhye ne ho.
10 Mein Weg, auf dem ich stehe, ist ihm wohlbekannt, und prüft er mich, dann würde er wie Gold mich finden.
Nanso onim ɔkwan a menam so; na sɛ ɔsɔ me hwɛ a mepue sɛ sikakɔkɔɔ.
11 Mein Fuß ging stets in seinen Gleisen; ich wankte nicht von seinem Weg.
Madi nʼanammɔn akyi pɛɛ; na manantew nʼakwan so a mamman.
12 Von seiner Lippe Lehre wich ich nicht; und seines Mundes Worte hob ich ohnegleichen auf.
Mentwee me ho mfii mmara nsɛm a efi nʼanom no ho, mama asɛm a efi nʼanom ho ahia me asen me daa aduan.
13 Er ist nun wahrhaft einzigartig. Wer kann ihm wehren? Was er beschließt, das führt er aus.
“Nanso obiara nni hɔ ka ne ho, na hena na obetumi atia no? Ɔyɛ biribiara a ɔpɛ.
14 Er will mein Maß erfüllen, und solcherlei hat er noch viel bei sich.
Ɔde ne mmaransɛm di dwuma tia me; ɔda so kora nhyehyɛe a ɛte sɛɛ bebree.
15 Drum bin ich über ihn erschrocken; mir graut vor ihm, wenn ich dran denke.
Ɛno nti na mebɔ hu wɔ nʼanim; na sɛ midwen eyinom nyinaa ho a, misuro no.
16 Gebrochen hat das Herz mir Gott; mit Schrecken hat mich der Allmächtige erfüllt.
Onyankopɔn ama me koma abotow; Otumfo ama mabɔ huboa.
17 Denn ob des Dunkels fühle ich mich schon vernichtet, dieweil in Düsterkeit gehüllt ich bin."
Nanso sum no mma menka mʼano nto mu, sum kabii a ɛkata mʼanim no.

< Job 23 >