< Job 21 >

1 Darauf erwidert Job und spricht:
Job svarade och sade:
2 "Mögt ihr auf meine Rede nochmals hören, und wär's zu eurem Zeitvertreib!
Hörer dock till min ord, och låter säga eder;
3 Ertragt mich! Laßt mich, reden! Dann scheltet nur, wenn ich geredet!
Hafver tålamod med mig, att jag ock må tala; och görer sedan spott af mig.
4 Erhebe ich denn gegen einen Menschen Klage? Oder - warum soll ich nicht ungeduldig werden dürfen?
Månn jag handla med en mennisko, att min ande icke skulle härutinnan ångse varda?
5 Zu mir kehrt euch, erstarret! Die Hand legt auf den Mund!
Vänder eder hit till mig; I skolen förundra eder, och måsten lägga handena på munnen.
6 Ich werde ganz erschüttert, denke ich daran; an Leib und Seele zittere ich.
När jag tänker deruppå, så förskräckes jag; och ett bäfvande kommer uppå mitt kött.
7 Wie kommt's, daß Frevler leben dürfen und alternd noch an Kräften wachsen?
Hvi lefva då de ogudaktige, varda gamle, och växa till i ägodelar?
8 Bei ihnen bleibt ihr Stamm, und er gedeiht, solang sie leben, und stets vor Augen bleiben ihnen ihre Sprößlinge.
Deras säd är säker omkring dem, och deras afföda är när dem.
9 Und sicher vor Gefahr sind ihre Häuser; die Gottesrute trifft sie nicht.
Deras hus hafver frid för räddhåga, och Guds ris är icke öfver dem.
10 Sein Stier bespringt und läßt es nicht entgleiten, und seine Kuh kalbt leicht und tut nicht eine Fehlgeburt.-
Deras oxa släpper man till, ock missgår icke; deras ko kalfvar, och är icke ofruktsam.
11 Gleich einer Herde lassen sie die Kinderschar hinaus, und munter hüpfen ihre Jungen.
Deras unga barn gå ut såsom en hjord, och deras barn springa.
12 Sie spielen froh zu Pauken und zu Zithern und freuen sich beim Flötenschalle.
De fröjda sig med trummor och harpor, och äro glade med pipande;
13 Ihr Leben geht im Glück zu Ende; sie steigen zu der Unterwelt in Frieden (Sheol h7585)
De varda gamle med göda dagar, och förskräckas som nogast ett ögnablick för helvetet; (Sheol h7585)
14 und sagen doch zu Gott: 'Du bleib uns fern!' 'Wir wollen nichts von Deinen Wegen wissen!'
De dock säga till Gud: Gack bort ifrån oss; vi vilje intet veta af dina vägar;
15 'Was soll es, daß wir dem Allmächtigen dienen? Was nützt es uns, ihn bittend anzugehen?'
Ho är den Allsmägtige, att vi honom tjena skole? Eller hvad kan det båta oss, om vi löpe emot honom?
16 Nun, läge nicht ihr Glück in ihrer Hand, dann wäre mir das Planen dieser Frevler unbegreiflich.
Men si, deras ägodelar stå icke uti deras händer; derföre skall de ogudaktigas sinne vara långt ifrå mig.
17 Wie oft erlischt der Frevler Leuchte und überfällt sie ihr Verderben? Wie oft teilt er in seinem Zorne Schmerzen aus? -
Huru varder de ogudaktigas lykta utsläckt; och deras förderf kommer öfver dem? Han skall utskifta jämmer i sine vrede.
18 Sie sollen werden wie das Stroh vorm Winde, wie Spreu, vom Sturm entführt!
De skola varda såsom strå för vädret, och såsom agnar, hvilka stormen bortförer.
19 'Gott hat sein Unheil eben dessen Kindern aufgespart.' Er zahle ihm es heim, daß er es selber fühle!
Gud förvarar hans barnom bedröfvelse; när han skall löna honom, då skall man förnimmat,
20 Er selber sollte seinen Becher kosten und von dem Grimm des Höchsten trinken müssen!
Hans ögon skola se hans förderf, och af dens Allsmägtigas vrede skall han dricka.
21 Was braucht ihn denn zu kümmern, wie's seinem Haus nach seinem Tode geht, wenn seiner Monde Zahl zu Ende ist?
Ty ho skall hafva behag till hans hus efter honom? Och hans månaders tal skall näppliga halft blifva.
22 Kann man denn Gott das Wissen lehren, da er doch von der Höhe aus verfügt?
Ho vill lära Gud, den ock dömer de höga?
23 Der eine stirbt in vollem Glücke, ganz ruhig, wohlgemut.
Denne dör frisk och helbregda, rik och säll.
24 Von Fett sind seine Lenden voll; sein Körper wird mit Mark getränkt.
Hans mjölkekar äro full med mjölk, och hans ben varda full med märg.
25 Der andre stirbt verzweiflungsvoll, hat niemals von dem Glück gekostet.
Men en annan dör med bedröfvada själ, och hafver aldrig ätit i glädje.
26 Zusammen liegen sie im Staube; Gewürm deckt beide zu.
Och de ligga tillhopa med hvarannan i jordene, och matkar öfvertäcka dem.
27 Ich kenne eure Meinung wohl; ihr ziehet an den Haaren Gründe gegen mich herbei.
Si, jag känner väl edra tankar, och edor vrånga anslag emot mig.
28 Ihr sagt: 'In welcher Lage ist das Haus des edlen Mannes?' 'In welcher ist das Wohngezelt der Frevler?'
Ty I sägen: Hvar är Förstans hus? Och hvar äro hyddorna, der de ogudaktige bodde?
29 Befragt ihr nicht die Leute, die auf den Lauf der Welten achten? Und ihre Zeugnisse könnt ihr nicht ablehnen.
Talen I dock derom såsom meniga folket; och veten icke hvad de andras väsende betyder?
30 Der Frevler bleibt vom Unheilstag verschont, vom Tag, wo Steuern eingetrieben werden.
Ty den onde varder behållen intill förderfvelsens dag, och intill vredenes dag blifver han.
31 Wer hält ihm seinen Wandel vor, und wer vergilt ihm, was er tat?
Ho vill säga hvad han förtjenar, när man det utvärtes anser? Ho vill vedergälla honom hvad han gör?
32 Er wird zu Grab getragen, und auf dem Grabespolster ruht er ungestört.
Men han varder bortdragen till grafvena, och man vaktar efter honom i högomen.
33 Des Grabes Schollen sind ihm süß. So lockt er alle Welt sich nach, und vor ihm schreiten Zahllose einher.
Bäckaslem behagar honom väl, och alla menniskor varda dragna efter honom; och uppå dem, som för honom varit hafva, är intet tal.
34 Wie leer ist euer Trost! Und eure Antworten sind unaufrichtig."
Huru trösten I mig så fåfängt, och edor svar finnas dock orätt?

< Job 21 >