Job 20

1 Da antwortete Sophar von Naama und sprach:

Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —

2 "Mich bringen die Gedanken wieder auf den gleichen Punkt; mein Eifer wählt in mir.

«Мени беарам қилған хияллар җавап беришкә үндәватиду, Чүнки қәлбим беарамлиқта өртәнмәктә.

3 Ich höre schmähliche Belehrung; mir antwortet ein Geist, für den ich kein Verständnis habe.

Мән маңа һақарәт кәлтүрүп, мени әйипләйдиған сөзләрни аңлидим, Шуңа мениң роһ-зеһним мени җавап беришкә қистиди.

4 Du weißt das nicht, daß schon von altersher, seit Menschen auf der Erde sind,

Сән шуни билмәмсәнки, Йәр йүзидә Адәм атимиз апиридә болғандин бери,

5 der Frevler Jubel gar nicht lange währt, die Freude des Verruchten höchstens einen Augenblick?

Рәзилләрниң ғалипә тәнтәниси қисқидур, Ипласларниң хошаллиғи бирдәмликтур.

6 Erhebt er sich bis in den Himmel und streckt sein Haupt bis in die Wolken,

Ундақ кишиниң шан-шәриви асманға йәткән болсиму, Беши булутларға тақашсиму,

7 mit seinem Unterschlupf verschwindet er für alle Zeit. Die eben ihn gesehen, fragen, wo er sei.

Йәнила өзиниң поқидәк йоқап кетиду; Уни көргәнләр: «У нәдидур?» дәйду.

8 Traumgleich zerfließt er, ohne Spuren, verschwindet wie ein Nachtgesicht.

У чүштәк учуп кетиду, Қайта тапқили болмайду; Кечидики ғайипанә аламәттәк у һайдиветилиду.

9 Das Auge, das ihn sah, wird ihn nicht wieder schauen, und seine Heimat sieht ihn nimmer.

Уни көргән көз иккинчи уни көрмәйду, Униң турған җайи уни қайта учратмайду.

10 Ersatz den Armen seine Kinder leisten; die eignen Hände liefern seine Kinder ab.

Униң оғуллири мискинләргә шәпқәт қилишқа мәҗбурлиниду; Шуниңдәк у һәтта өз қоли билән байлиқлирини қайтуруп бериду.

11 Er stand in voller Lebenskraft; nun muß sie mit ihm in den Staub.

Униң устиханлири яшлиқ мағдуриға толған болсиму, Бирақ [униң мағдури] униң билән биллә топа-чаңда йетип қалиду.

12 Wenn ihm das Böse noch so süß im Munde schmeckt, und birgt er's unter seiner Zunge,

Гәрчә рәзиллик униң ағзида татлиқ тетиған болсиму, У уни тил астиға йошурған болсиму,

13 und spart er's auf und läßt's nicht los, behält es recht in seinem Gaumen,

У уни жутқуси кәлмәй меһрини үзәлмисиму, У уни ағзида қалдурсиму,

14 dann ändert seine Speise sich in seinem Innern, wird Otterngift in seinem Leibe.

Бирақ униң қарнидики тамиғи өзгирип, Кобра иланниң зәһәригә айлиниду.

15 Er speit das Gut, das er verschlang; aus seinem Leibe treibt es Gott. -

У байлиқларни жутуветиду, бирақ уларни яндуриду; Худа уларни ашқазинидин чиқириветиду.

16 Er saugt der Nattern Gift; der Viper Zunge tötet ihn. -

У кобра иланниң зәһәрини шорайду, Чар иланниң нәштири уни өлтүриду.

17 Er labt sich nicht an Strömen, an Bächen voll von Honig und von Milch.

У қайтидин ериқ-өстәңләргә һәвәс билән қаралмайду, Бал вә сериқ май билән ақидиған дәриялардин һозурлиналмайду.

18 Er führt zwar sein Erworbenes zum Munde, verschluckt es aber nicht; so, wie's ihm sein Gewinn erlaubt, genießt er's nicht.

У еришкәнни жуталмай қайтуриду, Тиҗарәт қилған пайдисидин у һеч һозурлиналмайду.

19 Weil er der Armen Hütten eingerissen, so darf er nichts auf dem geraubten Baugrund bauen.

Чүнки у мискинләрни езип, уларни ташливәткән; У өзи салмиған өйни егиливалған.

20 Er kannte nie für seinen Bauch Zufriedenheit; in seiner Lust bekam er nie genug.

У ачкөзлүктин әсла зерикмәйду, У арзулиған нәрсилиридин һеч қайсисини сақлап қалалмайду.

21 Wen zu verzehren er sich vorgenommen, der ist ihm nicht entgangen; drum ist sein Wohlstand nicht von Dauer.

Униңға жутувалғидәк һеч нәрсә қалмайду, Шуңа униң баяшатлиғи мәңгүлүк болмайду.

22 In vollem Glück befällt ihn Angst; was Elende an Leid bedrückt, kommt über ihn.

Униң тоққузи тәл болғанда, туюқсиз қисилчилиққа учрайду; Һәр бир езилгүчиниң қоли униңға қарши чиқиду.

23 Wenn er sich anschickt, seinen Leib zu füllen, entsendet gegen ihn er seines Zornes Glut, und macht er sich ans Essen, beschießt er ihn von oben.

У қосиғини тойғузиватқинида, Худа дәһшәтлик ғәзивини униңға чүшүриду; У ғизалиниватқанда [ғәзивини] униң үстигә яғдуриду.

24 Vom eisernen Geschoß wird er durchbohrt; ihn trifft der eherne Bogen.

У төмүр қуралдин қечип қутулсиму, Бирақ мис оқя уни санҗийду.

25 Hinein dringt es und kommt heraus aus seinem Rücken. Ein Strahl von Galle fährt heraus; ein Schrecken lagert sich auf ihn.

Тәккән оқ кәйнидин тартип чиқиривелгинидә, Ялтирақ оқ учи өттин чиқиривелгинидә, Вәһимиләр уни басиду.

26 Den Seinigen, die er geborgen glaubt, ist alles Unheil aufgespart. Sie frißt ein Feuer, das von selber brennt. Wer noch in seinem Zelte übrig ist, dem geht es schlimm.

Зулмәт қараңғулуқ униң байлиқлирини жутуветишкә тәйяр туриду, Инсан пүвлимигән от уни жутувалиду, Униң чедирида қелип қалғанлириниму жутуветиду.

27 Die Himmel offenbaren seine Schuld; die Erde selbst erhebt sich wider ihn.

Асманлар униң қәбиһлигини ашкарилайду; Йәр-зиминму униңға қарши қозғилиду.

28 Hinschwinden seines Hauses Einkünfte und Ausgaben an seinem Zornestag.

Униң мал-дунияси елип кетилиду, [Худаниң] ғәзәплик күнидә кәлкүн улғийип өй-бисатини ғулитиду.

29 Das ist des Frevlers Los vor Gott, des Widerspenstigen Geschick vom Höchsten."

Худаниң рәзил адәмгә бәлгүлигән несивиси мана шундақтур, Бу Худа униңға бекиткән мирастур».