Job 18

1 Darauf erwiderte Bildad von Schuach:

Tad Bildads no Šuhas atbildēja un sacīja:

2 "Wie lange steht's noch an, bis daß ihr Schluß mit diesen Worten macht, bis ihr belehrt und wir erwidern können?

Cik ilgi vēl jūs grābstīsities pēc vārdiem? Pieņemiet padomu, un tad runāsim.

3 Warum sind wir wie Vieh geachtet, nach eurer Ansicht wie vernagelt?

Kāpēc mēs topam turēti par lopiem, un par muļķiem jūsu acīs?

4 Der du in deiner Wut dich selbst zerfleischst, soll deinetwegen gar die Welt sich selber überlassen sein? Und soll der Fels von seiner Stelle rücken?

Tava dvēsele no dusmām plīst; vai tad tevis dēļ zeme paliks tukša un klintis celsies no savas vietas?

5 Jedoch des Frevlers Licht verlischt; nicht brennt mehr seines Herdes Feuer.

Tomēr bezdievīgo gaisma izdzisīs, un viņa uguns liesma nespīdēs.

6 Das Licht verfinstert sich in seinem Zelt, und seine Leuchte über ihm erlischt.

Gaišums paliek tumšs viņa dzīvoklī, un viņa spīdeklis pār viņu izdziest.

7 Im besten Alter lahmt sein Schritt; sein eigener Rat bringt ihn zu Fall.

Viņa varas ceļi paliek šauri, un paša padoms viņu gāž.

8 Sein Fuß wird in dem Netz verstrickt, und im Gestrüpp verfängt er sich.

Jo viņa kājas to iedzen tīklā, un viņš staigā pār slazda valgiem.

9 Die Ferse hält der Fallstrick fest, und Schlingen klammern sich an ihn.

Valgs saista viņa pēdas, un saites viņu satver.

10 Versteckt am Boden ist das Seil; die Falle liegt am Weg für ihn.

Viņa valgs ir apslēpts zemē, un viņa slazds uz ceļa.

11 Die Schrecken lagern sich um ihn und machen, daß er Angst bekommt. -

Visapkārt bailība viņu iztrūcina un viņu dzen uz visiem soļiem.

12 Die Kinder sollen Hunger leiden, und Unheil sei bereit für seine Gattin!

Nelaime taisās viņu rīt, un posts ir gatavs viņu gāzt.

13 Die Glieder seines Leibs verzehre, des Todes Erstgeborener verzehre seine Glieder! -

Tas ēd viņa miesas, un nāves pirmdzimušais rij viņa locekļus.

14 Aus seinem Zelte, seinem Glücke wird er fortgerissen; man führt ihn zu dem Schreckenskönig.

Viņa cerība tiek atņemta no viņa dzīvokļa, un viņam jānoiet pie briesmu ķēniņa.

15 Man wohnt in seinem Zelte ohne ihn; auf seine Wohnung streut man Schwefel.

Viņa dzīvoklī dzīvo visai sveši, uz viņa mājas vietu kaisa sēru.

16 Von unten dorren seine Wurzeln, und oben welken seine Zweige.

No apakšas sakalst viņa saknes, un no augšienes novīst viņa zari.

17 Und von der Erde schwindet sein Gedächtnis; kein Name bleibt ihm bei den Leuten draußen.

Viņa piemiņa iznīkst no zemes, un slava viņam nepaliek pasaulē.

18 Man stößt ihn aus dem Licht in Nacht und treibt ihn aus der Welt hinaus.

No gaismas to izstumj tumsā un aizdzen no zemes virsas.

19 Nicht Schoß noch Sproß hat er im Volk; nicht einer bleibt in seiner Wohnung übrig.

Viņam nav nedz bērna, nedz bērnu bērna savos ļaudīs, un neviens neatliek viņa māju vietās.

20 Ob seines Schicksals starrt der Westen, und die im Osten faßt ein Grauen.

Kas rietumos, iztrūcinājās par viņa dienu, un kas austrumos, tos pārņem šaušalas.

21 Dies ist des Frevlers Los, und dahin kommt's mit dem, der nichts von Gott mehr wissen will."

Tiešām, tā notiek netaisno dzīvokļiem un tādu ļaužu vietai, kas Dievu neatzīst.