Job 18

1 Darauf erwiderte Bildad von Schuach:

Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

2 "Wie lange steht's noch an, bis daß ihr Schluß mit diesen Worten macht, bis ihr belehrt und wir erwidern können?

Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

3 Warum sind wir wie Vieh geachtet, nach eurer Ansicht wie vernagelt?

Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?

4 Der du in deiner Wut dich selbst zerfleischst, soll deinetwegen gar die Welt sich selber überlassen sein? Und soll der Fels von seiner Stelle rücken?

O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

5 Jedoch des Frevlers Licht verlischt; nicht brennt mehr seines Herdes Feuer.

Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.

6 Das Licht verfinstert sich in seinem Zelt, und seine Leuchte über ihm erlischt.

Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem uitgeblust worden.

7 Im besten Alter lahmt sein Schritt; sein eigener Rat bringt ihn zu Fall.

De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem nederwerpen.

8 Sein Fuß wird in dem Netz verstrickt, und im Gestrüpp verfängt er sich.

Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in het wargaren wandelen.

9 Die Ferse hält der Fallstrick fest, und Schlingen klammern sich an ihn.

De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem overweldigen.

10 Versteckt am Boden ist das Seil; die Falle liegt am Weg für ihn.

Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.

11 Die Schrecken lagern sich um ihn und machen, daß er Angst bekommt. -

De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op zijn voeten.

12 Die Kinder sollen Hunger leiden, und Unheil sei bereit für seine Gattin!

Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn zijde.

13 Die Glieder seines Leibs verzehre, des Todes Erstgeborener verzehre seine Glieder! -

De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

14 Aus seinem Zelte, seinem Glücke wird er fortgerissen; man führt ihn zu dem Schreckenskönig.

Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.

15 Man wohnt in seinem Zelte ohne ihn; auf seine Wohnung streut man Schwefel.

Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning zal met zwavel overstrooid worden.

16 Von unten dorren seine Wurzeln, und oben welken seine Zweige.

Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak afgesneden worden.

17 Und von der Erde schwindet sein Gedächtnis; kein Name bleibt ihm bei den Leuten draußen.

Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten.

18 Man stößt ihn aus dem Licht in Nacht und treibt ihn aus der Welt hinaus.

Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen.

19 Nicht Schoß noch Sproß hat er im Volk; nicht einer bleibt in seiner Wohnung übrig.

Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.

20 Ob seines Schicksals starrt der Westen, und die im Osten faßt ein Grauen.

Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.

21 Dies ist des Frevlers Los, und dahin kommt's mit dem, der nichts von Gott mehr wissen will."

Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.