Job 16

1 Darauf erwidert Job und spricht:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 "Desgleichen hörte ich schon viel; ihr alle seid mir leidige Tröster.

“Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

3 Sind zweckvoll windige Worte? Oder, was zwingt dich, daß du Rede stehst?

Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

4 Wie ihr, so könnte ich auch reden, wärt ihr an meiner Stelle. Ich übertrumpfte euch durch Worte, und schüttelte bloß mit dem Kopfe über euch.

Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

5 Mit meinem Munde tröstete ich euch, doch Mitleid hielte meine Lippen an.

Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

6 Wenn aber ich jetzt rede, so wird mein Schmerz doch nicht gelindert. Und unterlaß ich es, was nur verliere ich?

Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

7 So hat man also mich besiegt. Du hast mir das verwirrt, was für mich zeugt,

Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

8 hast wehrlos mich gemacht. - Zum Kläger ward er mir und trat mir gegenüber; er sagte mir ins Angesicht, ich löge.

më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

9 Er rümpft die Nase und befeindet mich und knirscht mit seinen Zähnen wider mich, und als mein Feind rollt er die Augen gegen mich.

Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

10 Sie sperren gegen mich den Mund weit auf und schlagen mich gar schmählich auf die Wangen; dabei ergänzen sie sich gegenseitig wider mich.

Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

11 Dem Bösewicht gibt Gott mich preis; durch Frevler Hände macht er meine Wunde aufbrechen.

Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

12 Ich lebte ruhig. Da kam im Sturm er gegen mich, ergriff mich an dem Nacken, warf mich hin und machte mich für sich zur Zielscheibe.

Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

13 Die Pfeile schwirren um mich her. Er spaltet meine Nieren schonungslos und schüttet meine Galle auf den Boden.

Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

14 Er bricht mir Bresche ein um Bresche und rennt gleich einem Kriegsheld wider mich.

Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

15 Da habe ich das Trauerkleid mir angenäht und in den Staub mein Horn gebohrt.

kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

16 Vom Weinen rot ist mein Gesicht, und meine Augen sind umflort.

Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

17 Und doch war schuldlos meine Hand, aufrichtig immer mein Gebet.

megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

18 Du, Erde, decke nicht mein Blut, und meinem Klageruf sei keine Schranke!

O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

19 Im Himmel gibt's für mich noch Zeugen und Eideshelfer in den Höhen.

Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

20 Fürsprecher sind mir meine Sitten. Mein Auge weint zu Gott,

Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

21 daß er dem Manne Recht verschaffe gegen Gott, so, wie man's bei den Menschen macht und seinesgleichen.

Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

22 Denn wenig Jahre noch, dann walle ich auf einem Pfade ohne Wiederkehr."

Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.