Job 13

1 "So ist's. So hat's mein Auge auch gesehen, mein Ohr vernommen und gemerkt.

Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.

2 Soviel ihr wisset, weiß ich auch; ich falle gegen euch nicht ab.

Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.

3 Nun will ich mit dem Allerhöchsten reden; mit Gott zu rechten ich begehre.

Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!

4 Ihr freilich, ihr seid Lügenmeister, unnütze Ärzte insgesamt.

Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!

5 Wenn ihr nur endlich schweigen wolltet und das für euch zur Weisheit würde!

Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.

6 Auf meine Widerrede hört! Aufmerket auf den Vorwurf meiner Lippen!

Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.

7 Wollt ihr für Gott Verkehrtes reden und ihm zuliebe Lügen sprechen?

Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;

8 Wollt ihr für ihn Partei ergreifen, gar Anwalt sein für Gott?

Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?

9 Wenn er euch richtet, geht's dann gut? Wollt ihr ihn narren, wie man Menschen narrt?

Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?

10 Er gibt euch scharfen Tadel, wenn hinterrücks Partei ihr nehmet.

Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.

11 Wird euch nicht seine Hoheit betäuben; befällt euch nicht sein Schrecken?

Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?

12 Zerstäubt sind euere Beweise, und euere Bekräftigungen sind gar tönern.

Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!

13 Vor mir nur schweigt! Denn ich muß reden. Es komme über mich, was wolle!

Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!

14 Warum soll ich mein Fleisch in meine Zähne nehmen? Ich lege auf die flache Hand mein Leben.

Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.

15 Ja, mag er mich auch töten; ich zittere nicht davor; auf jeden Fall will ich vor ihm verteidigen meinen Wandel.

Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!

16 Da muß er selber mir zum Sieg verhelfen; vor ihn kommt ja kein Ruchloser.

Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!

17 Aufmerksam hört auf meine Rede! Ich will's euch selbst beweisen.

Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.

18 Ich lege meinen Rechtsfall vor. Ich weiß gewiß, ich werd's gewinnen.

Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!

19 Kann einer etwas gegen mich beweisen, ich würde schweigend willig sterben.

Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.

20 Nur zweierlei tu mir nicht an! Sonst muß ich mich vor Deinem Antlitz bergen:

Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:

21 Stell Deine Macht vor mir beiseite! Und Deine Furchtbarkeit erschrecke nimmer mich!

Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.

22 Dann klage Du, und ich will mich verteidigen. Dann rede ich; Du aber widerlege mich!

Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:

23 Wie groß ist meine Schuld und mein Vergehen? Mein ganzes Unrecht laß mich wissen!

Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!

24 Warum birgst Du Dein Angesicht, erachtest mich für Deinen Feind?

Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?

25 Ein welkes Blatt, das schreckst Du auf. Dem dürren Strohhalm jagst Du nach.

Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:

26 Du rechnest mir Vergangenes auf und weisest mir die Jugendsünden nach.

Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;

27 Du legst mir meine Füße in den Block, verwahrst mir alle Schritte; um meine Fußgelenke ziehst Du einen Ring. -

Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?

28 Er aber gleicht dem Wurmfraß, der in Stücke fällt, und einem Kleid, an dem die Motte zehrt."