< Jesaja 15 >

1 Ein Ausspruch aber Moab: "Gewiß! Schon in der Angriffsnacht ist's aus mit Kir Moab. Gewiß! Schon in der Angriffsnacht ist's aus mit Ar Moab.
Ko e tala mamafa ʻoku kau ki Moape. Koeʻuhi kuo fakaʻauha ʻa ʻAla-Moape ʻi he pō, pea fakalongo pē ia; koeʻuhi kuo fakaʻauha ʻa Kili Moape ʻi he pō, pea fakalongo pē ia;
2 Zum Tempel schreitet Dibon weinend auf die Höhen; zu Nebo und zu Medeba heult Moab. Auf allen Häuptern sieht man Glatzen, und jedes Kinn ist ausgerauft.
Kuo ʻalu ia ki Pasiti, pea ki Tiponi, ko e ngaahi potu māʻolunga, ke tangi: ʻE tangilāulau ʻa Moape kia Nipo, pea kia Mitipa: ʻe tula honau ʻulu kotoa pē, pea ʻe kosi ʻae kava kotoa pē.
3 Auf seinen Straßen schreitet man im Trauerkleide; auf seinen Dächern, seinen Plätzen in Tränenfluten alles klagt.
Te nau nonoʻo ʻaki ʻae tauangaʻa ʻi honau ngaahi hala: pea tangilāulau kotoa pē, pea tangi lahi ʻi honau tuʻa fale, pea ʻi honau ngaahi hala.
4 Sie schreien, Hesbon und Elale; bis Jahaz hört man ihr Geschrei. Dort schlottern Moabs Hüften; bis in die Seele zittert es.
Pea ʻe tangi ʻa Hesiponi, mo ʻIliale: ʻe ongoʻi honau leʻo ʻo aʻu ki Sehasi: ko ia ʻe kalanga ai ʻae kautau toʻo mahafu ʻo Moape; ʻe mamahi ai ia ʻi heʻene moʻui.
5 Ich muß von Herzen über Moab jammern; bis Soar ziehen seine Flüchtlinge und bis zur dritten Furt. Hinan steigt man die Steige von Luchit mit Weinen; den Weg herab nach Horonaim füllen sie mit Jammerklagen.
‌ʻE tangi hoku loto koeʻuhi ko Moape; ʻe ʻalu ki Soa ʻene kau hola, ʻo hangē ha pulu kuo tolu taʻu: ʻoku nau tangi ʻi heʻenau ʻalu hake ki Luhiti; ʻio, ʻi he hala ʻo Holonaimi te nau kalanga ʻaki ʻae tangi ʻoe fakaʻauha.
6 Die Wasser Nimrims sind verschüttet. Das Gras verdorrt; das Kraut verwelkt, nichts Grünes mehr.
Koeʻuhi ʻe lala ʻae ngaahi vai ʻo Nimilimi: he kuo mae ʻae mohuku mōmoa, pea kuo ʻikai ʻae mohuku mata, pea ʻoku ʻikai ha meʻa lau maʻuiʻui.
7 Drum tragen sie, was sie erspart, und das, was sie gerettet, hin zum Weidenbach.
Ko ia ko e koloa lahi kuo nau maʻu, pea mo ia kuo nau tānaki, te nau ʻave ki he vaitafe ʻoe ngaahi uilou.
8 Doch rings um Moabs Grenzen schallt Geschrei; bis Eglaim tönt sein Geheul und bis zum Elimbrunnen sein Geschrei: -
He kuo takatakai ʻe he tangi ʻae ngataʻanga ʻo Moape; kuo aʻu ʻene kalanga ki Ekelemi, pea mo e tangilāulau ʻo ia ki Pealimi.
9 Denn Dimons Wasser sind voll Blut. Bei Dimon schwelle ich sie wieder an; ich fülle sie mit Flüchtlingen der Moabiter an und auch den letzten Rest vernichte ich."
‌ʻE fonu ʻae ngaahi vai ʻo Timoni ʻi he toto: he te u toe ʻomi ʻae kovi ki Timoni, ʻae fanga laione kiate ia ʻoku hao ʻi Moape, pea ki hono toe ʻoe fonua.

< Jesaja 15 >