Apostelgeschichte 10
1 In Cäsarea lebte ein Mann namens Kornelius, Hauptmann in der so genannten Italischen Kohorte.
ไกสริยานคร อิตาลิยาขฺยไสนฺยานฺตรฺคต: กรฺณีลิยนามา เสนาปติราสีตฺ
2 Er war samt seinem ganzen Hause fromm und gottesfürchtig, gab dem Volke reichlich Almosen und betete unablässig zu Gott.
ส สปริวาโร ภกฺต อีศฺวรปรายณศฺจาสีตฺ; โลเกโภฺย พหูนิ ทานาทีนิ ทตฺวา นิรนฺตรมฺ อีศฺวเร ปฺรารฺถยาญฺจเกฺรฯ
3 Es war um die neunte Tagesstunde, da sah er ganz deutlich in einem Gesichte, wie ein Engel Gottes zu ihm hereinkam und zu ihm sprach: "Kornelius!"
เอกทา ตฺฤตียปฺรหรเวลายำ ส ทฺฤษฺฏวานฺ อีศฺวรไสฺยโก ทูต: สปฺรกาศํ ตตฺสมีปมฺ อาคตฺย กถิตวานฺ, เห กรฺณีลิยฯ
4 Er aber schaute ihn starr an und fragte voll Furcht: "Was, o Herr?" Er antwortete ihm: "Deine Gebete und deine Almosen sind emporgestiegen zu Gott als Gedächtnisopfer.
กินฺตุ ส ตํ ทฺฤษฺฏฺวา ภีโต'กถยตฺ, เห ปฺรโภ กึ? ตทา ตมวทตฺ ตว ปฺรารฺถนา ทานาทิ จ สากฺษิสฺวรูปํ ภูเตฺวศฺวรสฺย โคจรมภวตฺฯ
5 Doch jetzt sende Männer nach Joppe und laß den Simon holen, der auch Petrus heißt.
อิทานีํ ยาโผนครํ ปฺรติ โลกานฺ เปฺรษฺย สมุทฺรตีเร ศิโมนฺนามฺนศฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห ปฺรวาสการี ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ตมฺ อาหฺวายย;
6 Er ist zu Gast bei einem Gerber namens Simon, der am Meer ein Haus besitzt" Der wird dir sagen, was du tun sollst.
ตสฺมาตฺ ตฺวยา ยทฺยตฺ กรฺตฺตวฺยํ ตตฺตตฺ ส วทิษฺยติฯ
7 Der Engel, der mit ihm geredet hatte, verschwand. Er rief zwei seiner Sklaven und einen gottesfürchtigen Soldaten aus seiner ständigen Umgebung,
อิตฺยุปทิศฺย ทูเต ปฺรสฺถิเต สติ กรฺณีลิย: สฺวคฺฤหสฺถานำ ทาสานำ เทฺวา ชเนา นิตฺยํ สฺวสงฺคินำ ไสนฺยานามฺ เอกำ ภกฺตเสนาญฺจาหูย
8 setzte ihnen alles auseinander und schickte sie nach Joppe.
สกลเมตํ วฺฤตฺตานฺตํ วิชฺญาปฺย ยาโผนครํ ตานฺ ปฺราหิโณตฺฯ
9 Am anderen Tag, während jene noch unterwegs waren und sich der Stadt näherten, stieg Petrus auf das Dach, um zu beten. Es war um die sechste Stunde.
ปรสฺมินฺ ทิเน เต ยาตฺรำ กฺฤตฺวา ยทา นครสฺย สมีป อุปาติษฺฐนฺ, ตทา ปิตโร ทฺวิตียปฺรหรเวลายำ ปฺรารฺถยิตุํ คฺฤหปฺฤษฺฐมฺ อาโรหตฺฯ
10 Er war hungrig und wünschte zu essen. Während man zurichtete, kam über ihn eine Verzückung:
เอตสฺมินฺ สมเย กฺษุธารฺตฺต: สนฺ กิญฺจิทฺ โภกฺตุมฺ ไอจฺฉตฺ กินฺตุ เตษามฺ อนฺนาสาทนสมเย ส มูรฺจฺฉิต: สนฺนปตตฺฯ
11 Er schaute den Himmel offen und ein Behältnis wie ein großes Linnentuch herabkommen, das an den vier Enden auf die Erde herabgelassen wurde.
ตโต เมฆทฺวารํ มุกฺตํ จตุรฺภิ: โกไณ รฺลมฺพิตํ พฺฤหทฺวสฺตฺรมิว กิญฺจน ภาชนมฺ อากาศาตฺ ปฺฤถิวีมฺ อวาโรหตีติ ทฺฤษฺฏวานฺฯ
12 In ihm befanden sich alle vierfüßigen und kriechenden Tiere der Erde und Vögel des Himmels.
ตนฺมเธฺย นานปฺรการา คฺรามฺยวนฺยปศว: เขจโรโรคามิปฺรภฺฤตโย ชนฺตวศฺจาสนฺฯ
13 Eine Stimme rief ihm zu: "Steh auf, Petrus, schlachte und iß!"
อนนฺตรํ เห ปิตร อุตฺถาย หตฺวา ภุํกฺษฺว ตมฺปฺรตียํ คคณียา วาณี ชาตาฯ
14 Petrus erwiderte: "Nein, Herr! Noch nie habe ich etwas Gemeines und Unreines gegessen."
ตทา ปิตร: ปฺรตฺยวทตฺ, เห ปฺรโภ อีทฺฤศํ มา ภวตุ, อหมฺ เอตตฺ กาลํ ยาวตฺ นิษิทฺธมฺ อศุจิ วา ทฺรวฺยํ กิญฺจิทปิ น ภุกฺตวานฺฯ
15 Zum zweitenmal rief es ihm zu: "Was Gott gereinigt hat, sollst du nicht gemein heißen."
ตต: ปุนรปิ ตาทฺฤศี วิหยสียา วาณี ชาตา ยทฺ อีศฺวร: ศุจิ กฺฤตวานฺ ตตฺ ตฺวํ นิษิทฺธํ น ชานีหิฯ
16 Das geschah dreimal. Gleich darauf wurde das Behältnis wieder in den Himmel emporgehoben
อิตฺถํ ตฺริ: สติ ตตฺ ปาตฺรํ ปุนรากฺฤษฺฏํ อากาศมฺ อคจฺฉตฺฯ
17 Während Petrus noch überlegte, was das Gesicht, das er gesehen hatte, zu bedeuten habe, standen die Leute, die Kornelius abgesandt und die sich zum Hause des Simon bereits durchgefragt hatten, am Tore.
ตต: ปรํ ยทฺ ทรฺศนํ ปฺราปฺตวานฺ ตสฺย โก ภาว อิตฺยตฺร ปิตโร มนสา สนฺเทคฺธิ, เอตสฺมินฺ สมเย กรฺณีลิยสฺย เต เปฺรษิตา มนุษฺยา ทฺวารสฺย สนฺนิธาวุปสฺถาย,
18 Sie riefen und fragten, ob hier ein Simon mit dem Beinamen Petrus wohne.
ศิโมโน คฺฤหมนฺวิจฺฉนฺต: สมฺปฺฤฉฺยาหูย กถิตวนฺต: ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ส กิมตฺร ปฺรวสติ?
19 Petrus dachte immer noch über das Gesicht nach. Da sprach der Geist zu ihm: "Drei Männer suchen dich.
ยทา ปิตรสฺตทฺทรฺศนสฺย ภาวํ มนสานฺโทลยติ ตทาตฺมา ตมวทตฺ, ปศฺย ตฺรโย ชนาสฺตฺวำ มฺฤคยนฺเตฯ
20 Steh auf und geh hinab und zieh mit ihnen ohne irgendein Bedenken; denn ich habe sie gesandt."
ตฺวมฺ อุตฺถายาวรุหฺย นิ: สนฺเทหํ ไต: สห คจฺฉ มไยว เต เปฺรษิตา: ฯ
21 Da ging Petrus zu den Leuten hinunter und sprach zu ihnen: "Ich bin es, den ihr suchet. Was führt euch hierher?"
ตสฺมาตฺ ปิตโร'วรุหฺย กรฺณีลิยเปฺรริตโลกานำ นิกฏมาคตฺย กถิตวานฺ ปศฺยต ยูยํ ยํ มฺฤคยเธฺว ส ชโนหํ, ยูยํ กินฺนิมิตฺตมฺ อาคตา: ?
22 Sie antworteten ihm: "Kornelius, der Hauptmann, ein rechtlicher und gottesfürchtiger Mann, der bei der ganzen jüdischen Bevölkerung in gutem Rufe steht, ward von einem heiligen Engel angewiesen, dich in sein Haus zu holen und von dir Belehrung zu empfangen."
ตตเสฺต ปฺรตฺยวทนฺ กรฺณีลิยนามา ศุทฺธสตฺตฺว อีศฺวรปรายโณ ยิหูทียเทศสฺถานำ สรฺเวฺวษำ สนฺนิเธา สุขฺยาตฺยาปนฺน เอก: เสนาปติ รฺนิชคฺฤหํ ตฺวามาหูย เนตุํ ตฺวตฺต: กถา โศฺรตุญฺจ ปวิตฺรทูเตน สมาทิษฺฏ: ฯ
23 Da lud er sie ein und beherbergte sie. Am folgenden Tage machte er sich auf und zog mit ihnen fort; einige der Brüder aus Joppe begleiteten ihn.
ตทา ปิตรสฺตานภฺยนฺตรํ นีตฺวา เตษามาติถฺยํ กฺฤตวานฺ, ปเร'หนิ ไต: สารฺทฺธํ ยาตฺรามกโรตฺ, ยาโผนิวาสินำ ภฺราตฺฤณำ กิยนฺโต ชนาศฺจ เตน สห คตา: ฯ
24 Am anderen Tag langte er in Cäsarea an. Kornelius erwartete sie und hatte seine Verwandten und vertrauten Freunde eingeladen.
ปรสฺมินฺ ทิวเส ไกสริยานครมธฺยปฺรเวศสมเย กรฺณีลิโย ชฺญาติพนฺธูนฺ อาหูยานีย ตานฺ อเปกฺษฺย สฺถิต: ฯ
25 Als Petrus eintrat, ging ihm Kornelius entgegen, fiel ihm zu Füßen und begrüßte ihn.
ปิตเร คฺฤห อุปสฺถิเต กรฺณีลิยสฺตํ สากฺษาตฺกฺฤตฺย จรณโย: ปติตฺวา ปฺราณมตฺฯ
26 Petrus aber hob ihn auf und sprach: "Steh auf! Auch ich bin nur ein Mensch."
ปิตรสฺตมุตฺถาปฺย กถิตวานฺ, อุตฺติษฺฐาหมปิ มานุษ: ฯ
27 Im Gespräch mit ihm trat er ein und fand viele Leute versammelt.
ตทา กรฺณีลิเยน สากมฺ อาลปนฺ คฺฤหํ ปฺราวิศตฺ ตนฺมเธฺย จ พหุโลกานำ สมาคมํ ทฺฤษฺฏฺวา ตานฺ อวทตฺ,
28 Da sprach er zu ihnen: "Ihr wisset wohl, daß es einem Juden nicht erlaubt ist, mit einem Nichtjuden näher zu verkehren oder zu ihm zu gehen. Doch mir hat Gott gezeigt, daß man keinen Menschen gemein und unrein nennen darf.
อนฺยชาตียโลไก: มหาลปนํ วา เตษำ คฺฤหมเธฺย ปฺรเวศนํ ยิหูทียานำ นิษิทฺธมฺ อสฺตีติ ยูยมฺ อวคจฺฉถ; กินฺตุ กมปิ มานุษมฺ อวฺยวหารฺยฺยมฺ อศุจึ วา ชฺญาตุํ มม โนจิตมฺ อิติ ปรเมศฺวโร มำ ชฺญาปิตวานฺฯ
29 Ich bin deshalb ohne irgendein Bedenken mitgegangen, als ihr mich rufen ließet. Ich möchte aber doch nun wissen, warum ihr mich habt rufen lassen."
อิติ เหโตราหฺวานศฺรวณมาตฺราตฺ กาญฺจนาปตฺติมฺ อกฺฤตฺวา ยุษฺมากํ สมีปมฺ อาคโตสฺมิ; ปฺฤจฺฉามิ ยูยํ กินฺนิมิตฺตํ มามฺ อาหูยต?
30 Kornelius erwiderte: "Gerade vor vier Tagen, auf die Stunde hin, da betete ich in meinem Hause um die neunte Stunde. Und siehe, da stand ein Mann vor mir in glänzend weißem Kleide
ตทา กรฺณีลิย: กถิตวานฺ, อทฺย จตฺวาริ ทินานิ ชาตานิ เอตาวเทฺวลำ ยาวทฺ อหมฺ อนาหาร อาสนฺ ตตสฺตฺฤตียปฺรหเร สติ คฺฤเห ปฺรารฺถนสมเย เตโชมยวสฺตฺรภฺฤทฺ เอโก ชโน มม สมกฺษํ ติษฺฐนฺ เอตำ กถามฺ อกถยตฺ,
31 und sprach: 'Kornelius! Dein Gebet ist erhört und deiner Almosen ward vor Gott gedacht.
เห กรฺณีลิย ตฺวทียา ปฺรารฺถนา อีศฺวรสฺย กรฺณโคจรีภูตา ตว ทานาทิ จ สากฺษิสฺวรูปํ ภูตฺวา ตสฺย ทฺฤษฺฏิโคจรมภวตฺฯ
32 Schick hin nach Joppe und laß Simon rufen, der auch Petrus heißt; er weilt als Gast im Hause des Gerbers Simon dicht am Meer.'
อโต ยาโผนครํ ปฺรติ โลกานฺ ปฺรหิตฺย ตตฺร สมุทฺรตีเร ศิโมนฺนามฺน: กสฺยจิจฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห ปฺรวาสการี ปิตรนามฺนา วิขฺยาโต ย: ศิโมนฺ ตมาหูยย; ตต: ส อาคตฺย ตฺวามฺ อุปเทกฺษฺยติฯ
33 Und sogleich sandte ich zu dir, und du hast recht getan, daß du gekommen bist. Jetzt sind wir alle hier vor Gott versammelt, um zu hören, was dir vom Herrn aufgetragen ist."
อิติ การณาตฺ ตตฺกฺษณาตฺ ตว นิกเฏ โลกานฺ เปฺรษิตวานฺ, ตฺวมาคตวานฺ อิติ ภทฺรํ กฺฤตวานฺฯ อีศฺวโร ยานฺยาขฺยานานิ กถยิตุมฺ อาทิศตฺ ตานิ โศฺรตุํ วยํ สรฺเวฺว สามฺปฺรตมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อุปสฺถิตา: สฺม: ฯ
34 Da tat Petrus seinen Mund auf und sprach: "Nunmehr begreife ich in Wahrheit, daß Gott nicht auf die Person sieht,
ตทา ปิตร อิมำ กถำ กถยิตุมฺ อารพฺธวานฺ, อีศฺวโร มนุษฺยาณามฺ อปกฺษปาตี สนฺ
35 daß ihm vielmehr in jedem Volke der angenehm ist, der ihn fürchtet und Gerechtigkeit übt.
ยสฺย กสฺยจิทฺ เทศสฺย โย โลกาสฺตสฺมาทฺภีตฺวา สตฺกรฺมฺม กโรติ ส ตสฺย คฺราโหฺย ภวติ, เอตสฺย นิศฺจยมฺ อุปลพฺธวานหมฺฯ
36 Das Wort hat er den Kindern Israels gesandt, indem er Frieden verkündigte durch Jesus Christus; dieser ist der Herr aller.
สรฺเวฺวษำ ปฺรภุ โรฺย ยีศุขฺรีษฺฏเสฺตน อีศฺวร อิสฺราเยลฺวํศานำ นิกเฏ สุสํวาทํ เปฺรษฺย สมฺเมลนสฺย ยํ สํวาทํ ปฺราจารยตฺ ตํ สํวาทํ ยูยํ ศฺรุตวนฺต: ฯ
37 Ihr kennt die Begebenheiten, die sich im ganzen Judenland zugetragen haben: In Galiläa fing er an nach der Taufe, die Johannes verkündete;
ยโต โยหนา มชฺชเน ปฺรจาริเต สติ ส คาลีลเทศมารภฺย สมสฺตยิหูทียเทศํ วฺยาปฺโนตฺ;
38 ich meine Jesus von Nazareth, den Gott mit dem Heiligen Geist und mit Wunderkraft gesalbt hat, der dann umhergezogen ist, Wohltaten spendete und alle vom Teufel Besessenen geheilt hat; Gott war ja mit ihm.
ผลต อีศฺวเรณ ปวิเตฺรณาตฺมนา ศกฺตฺยา จาภิษิกฺโต นาสรตียยีศุ: สฺถาเน สฺถาเน ภฺรมนฺ สุกฺริยำ กุรฺวฺวนฺ ไศตานา กฺลิษฺฏานฺ สรฺวฺวโลกานฺ สฺวสฺถานฺ อกโรตฺ, ยต อีศฺวรสฺตสฺย สหาย อาสีตฺ;
39 Wir sind von all dem Zeugen, was er im Judenland und in Jerusalem gewirkt hat. Man hat ihn zwar getötet, indem man ihn ans Holz gehängt hat.
วยญฺจ ยิหูทียเทเศ ยิรูศาลมฺนคเร จ เตน กฺฤตานำ สรฺเวฺวษำ กรฺมฺมณำ สากฺษิโณ ภวาม: ฯ โลกาสฺตํ กฺรุเศ วิทฺธฺวา หตวนฺต: ,
40 Gott aber hat ihn am dritten Tag auferweckt und sichtbar werden lassen,
กินฺตุ ตฺฤตียทิวเส อีศฺวรสฺตมุตฺถาปฺย สปฺรกาศมฺ อทรฺศยตฺฯ
41 zwar nicht dem ganzen Volke, doch den von Gott vorbestimmten Zeugen, uns, die wir nach seiner Auferstehung von den Toten mit ihm zusammen gesessen und getrunken haben.
สรฺวฺวโลกานำ นิกฏ อิติ น หิ, กินฺตุ ตสฺมินฺ ศฺมศานาทุตฺถิเต สติ เตน สารฺทฺธํ โภชนํ ปานญฺจ กฺฤตวนฺต เอตาทฺฤศา อีศฺวรสฺย มโนนีตา: สากฺษิโณ เย วยมฺ อสฺมากํ นิกเฏ ตมทรฺศยตฺฯ
42 Er hat uns aufgetragen, dem Volke zu verkünden und zu bezeugen, daß er der von Gott bestellte Richter über Lebendige und Tote ist.
ชีวิตมฺฤโตภยโลกานำ วิจารํ กรฺตฺตุมฺ อีศฺวโร ยํ นิยุกฺตวานฺ ส เอว ส ชน: , อิมำ กถำ ปฺรจารยิตุํ ตสฺมินฺ ปฺรมาณํ ทาตุญฺจ โส'สฺมานฺ อาชฺญาปยตฺฯ
43 Von ihm bezeugen alle Propheten, daß jeder, der an ihn glaubt, durch seinen Namen Nachlaß der Sünden empfangen wird."
ยสฺตสฺมินฺ วิศฺวสิติ ส ตสฺย นามฺนา ปาปานฺมุกฺโต ภวิษฺยติ ตสฺมินฺ สรฺเวฺว ภวิษฺยทฺวาทิโนปิ เอตาทฺฤศํ สากฺษฺยํ ททติฯ
44 Während Petrus noch so redete, kam der Heilige Geist auf alle herab, die die Predigt hörten.
ปิตรไสฺยตตฺกถากถนกาเล สรฺเวฺวษำ โศฺรตฺฤณามุปริ ปวิตฺร อาตฺมาวาโรหตฺฯ
45 Die Gläubigen aus der Beschneidung, die mit Petrus gekommen waren, wunderten sich, daß auch über die Heiden die Gabe des Heiligen Geistes ausgegossen wurde;
ตต: ปิตเรณ สารฺทฺธมฺ อาคตาสฺตฺวกฺเฉทิโน วิศฺวาสิโน โลกา อนฺยเทศีเยภฺย: ปวิตฺร อาตฺมนิ ทตฺเต สติ
46 denn sie hörten, wie sie in Sprachen redeten und Gott lobpriesen. Da sprach Petrus:
เต นานาชาตียภาษาภิ: กถำ กถยนฺต อีศฺวรํ ปฺรศํสนฺติ, อิติ ทฺฤษฺฏฺวา ศฺรุตฺวา จ วิสฺมยมฺ อาปทฺยนฺตฯ
47 "Kann man das Wasser der Taufe denen versagen, die gleich uns den Heiligen Geist empfangen haben?"
ตทา ปิตร: กถิตวานฺ, วยมิว เย ปวิตฺรมฺ อาตฺมานํ ปฺราปฺตาเสฺตษำ ชลมชฺชนํ กึ โกปิ นิเษทฺธุํ ศกฺโนติ?
48 So ließ er sie denn im Namen Jesu Christi taufen. Hierauf baten sie ihn, noch einige Tage dazubleiben.
ตต: ปฺรโภ รฺนามฺนา มชฺชิตา ภวเตติ ตานาชฺญาปยตฺฯ อนนฺตรํ เต ไสฺว: สารฺทฺธํ กติปยทินานิ สฺถาตุํ ปฺรารฺถยนฺตฯ
