Markus 11
1 Und als sie Jerusalem, Bethphage und Bethanien nahen, gegen den Ölberg hin, sendet er zwei seiner Jünger und spricht zu ihnen:
అనన్తరం తేషు యిరూశాలమః సమీపస్థయో ర్బైత్ఫగీబైథనీయపురయోరన్తికస్థం జైతుననామాద్రిమాగతేషు యీశుః ప్రేషణకాలే ద్వౌ శిష్యావిదం వాక్యం జగాద,
2 Gehet hin in das Dorf, das euch gegenüber liegt; und alsbald, wenn ihr in dasselbe kommet, werdet ihr ein Füllen angebunden finden, auf welchem kein Mensch je gesessen hat; bindet es los und führet es her.
యువామముం సమ్ముఖస్థం గ్రామం యాతం, తత్ర ప్రవిశ్య యో నరం నావహత్ తం గర్ద్దభశావకం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
3 Und wenn jemand zu euch sagt: Warum tut ihr dies? so saget: Der Herr bedarf seiner; und alsbald sendet er es hierher.
కిన్తు యువాం కర్మ్మేదం కుతః కురుథః? కథామిమాం యది కోపి పృచ్ఛతి తర్హి ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమస్తీతి కథితే స శీఘ్రం తమత్ర ప్రేషయిష్యతి|
4 Sie aber gingen hin und fanden ein Füllen angebunden an der Tür draußen auf dem Wege; und sie binden es los.
తతస్తౌ గత్వా ద్విమార్గమేలనే కస్యచిద్ ద్వారస్య పార్శ్వే తం గర్ద్దభశావకం ప్రాప్య మోచయతః,
5 Und etliche von denen, die daselbst standen, sprachen zu ihnen: Was tut ihr, daß ihr das Füllen losbindet?
ఏతర్హి తత్రోపస్థితలోకానాం కశ్చిద్ అపృచ్ఛత్, గర్ద్దభశిశుం కుతో మోచయథః?
6 Sie aber sprachen zu ihnen, wie Jesus gesagt hatte.
తదా యీశోరాజ్ఞానుసారేణ తేభ్యః ప్రత్యుదితే తత్క్షణం తమాదాతుం తేఽనుజజ్ఞుః|
7 Und sie ließen sie. Und sie führten das Füllen zu Jesu und legten ihre Kleider darauf, und er setzte sich auf dasselbe.
అథ తౌ యీశోః సన్నిధిం గర్ద్దభశిశుమ్ ఆనీయ తదుపరి స్వవస్త్రాణి పాతయామాసతుః; తతః స తదుపరి సముపవిష్టః|
8 Viele aber breiteten ihre Kleider aus auf den Weg; andere hieben Zweige von den Bäumen [und streuten sie auf den Weg];
తదానేకే పథి స్వవాసాంసి పాతయామాసుః, పరైశ్చ తరుశాఖాశ్ఛితవా మార్గే వికీర్ణాః|
9 und die vorangingen und nachfolgten, riefen: Hosanna! Gepriesen sei, der da kommt im Namen des Herrn!
అపరఞ్చ పశ్చాద్గామినోఽగ్రగామినశ్చ సర్వ్వే జనా ఉచైఃస్వరేణ వక్తుమారేభిరే, జయ జయ యః పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి|
10 Gepriesen sei das kommende Reich unseres Vaters David! Hosanna in der Höhe!
తథాస్మాకమం పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదో యద్రాజ్యం పరమేశ్వరనామ్నాయాతి తదపి ధన్యం, సర్వ్వస్మాదుచ్ఛ్రాయే స్వర్గే ఈశ్వరస్య జయో భవేత్|
11 Und er zog in Jerusalem ein und ging in den Tempel; und als er über alles umhergeblickt hatte, ging er, da es schon spät an der Zeit war, mit den Zwölfen hinaus nach Bethanien.
ఇత్థం యీశు ర్యిరూశాలమి మన్దిరం ప్రవిశ్య చతుర్దిక్స్థాని సర్వ్వాణి వస్తూని దృష్టవాన్; అథ సాయంకాల ఉపస్థితే ద్వాదశశిష్యసహితో బైథనియం జగామ|
12 Und des folgenden Tages, als sie von Bethanien weggegangen waren, hungerte ihn. Und als er von ferne einen Feigenbaum sah,
అపరేహని బైథనియాద్ ఆగమనసమయే క్షుధార్త్తో బభూవ|
13 der Blätter hatte, ging er hin, ob er vielleicht etwas an ihm fände; und als er zu ihm kam, fand er nichts als nur Blätter, denn es war nicht die Zeit der Feigen.
తతో దూరే సపత్రముడుమ్బరపాదపం విలోక్య తత్ర కిఞ్చిత్ ఫలం ప్రాప్తుం తస్య సన్నికృష్టం యయౌ, తదానీం ఫలపాతనస్య సమయో నాగచ్ఛతి| తతస్తత్రోపస్థితః పత్రాణి వినా కిమప్యపరం న ప్రాప్య స కథితవాన్,
14 Und er hob an und sprach zu ihm: Nimmermehr esse jemand Frucht von dir in Ewigkeit! Und seine Jünger hörten es. (aiōn g165)
అద్యారభ్య కోపి మానవస్త్వత్తః ఫలం న భుఞ్జీత; ఇమాం కథాం తస్య శిష్యాః శుశ్రువుః| (aiōn g165)
15 Und sie kommen nach Jerusalem. Und als er in den Tempel eingetreten war, fing er an auszutreiben, die im Tempel verkauften und kauften; und die Tische der Wechsler und die Sitze der Taubenverkäufer stieß er um.
తదనన్తరం తేషు యిరూశాలమమాయాతేషు యీశు ర్మన్దిరం గత్వా తత్రస్థానాం బణిజాం ముద్రాసనాని పారావతవిక్రేతృణామ్ ఆసనాని చ న్యుబ్జయాఞ్చకార సర్వ్వాన్ క్రేతృన్ విక్రేతృంశ్చ బహిశ్చకార|
16 Und er erlaubte nicht, daß jemand ein Gefäß durch den Tempel trug.
అపరం మన్దిరమధ్యేన కిమపి పాత్రం వోఢుం సర్వ్వజనం నివారయామాస|
17 Und er lehrte und sprach zu ihnen: Steht nicht geschrieben: “Mein Haus wird ein Bethaus genannt werden für alle Nationen”? “Ihr aber habt es zu einer Räuberhöhle gemacht”.
లోకానుపదిశన్ జగాద, మమ గృహం సర్వ్వజాతీయానాం ప్రార్థనాగృహమ్ ఇతి నామ్నా ప్రథితం భవిష్యతి ఏతత్ కిం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి? కిన్తు యూయం తదేవ చోరాణాం గహ్వరం కురుథ|
18 Und die Hohenpriester und die Schriftgelehrten hörten es und suchten, wie sie ihn umbrächten; denn sie fürchteten ihn, weil die ganze Volksmenge sehr erstaunt war über seine Lehre.
ఇమాం వాణీం శ్రుత్వాధ్యాపకాః ప్రధానయాజకాశ్చ తం యథా నాశయితుం శక్నువన్తి తథోపాయం మృగయామాసుః, కిన్తు తస్యోపదేశాత్ సర్వ్వే లోకా విస్మయం గతా అతస్తే తస్మాద్ బిభ్యుః|
19 Und wenn es Abend wurde, ging er zur Stadt hinaus.
అథ సాయంసమయ ఉపస్థితే యీశుర్నగరాద్ బహిర్వవ్రాజ|
20 Und als sie frühmorgens vorbeigingen, sahen sie den Feigenbaum verdorrt von den Wurzeln an.
అనన్తరం ప్రాతఃకాలే తే తేన మార్గేణ గచ్ఛన్తస్తముడుమ్బరమహీరుహం సమూలం శుష్కం దదృశుః|
21 Und Petrus erinnerte sich und spricht zu ihm: Rabbi, siehe, der Feigenbaum, den du verfluchtest, ist verdorrt.
తతః పితరః పూర్వ్వవాక్యం స్మరన్ యీశుం బభాషం, హే గురో పశ్యతు య ఉడుమ్బరవిటపీ భవతా శప్తః స శుష్కో బభూవ|
22 Und Jesus antwortet und spricht zu ihnen: Habet Glauben an Gott.
తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయమీశ్వరే విశ్వసిత|
23 Wahrlich, ich sage euch: Wer irgend zu diesem Berge sagen wird: Werde aufgehoben und ins Meer geworfen! und nicht zweifeln wird in seinem Herzen, sondern glauben, daß geschieht, was er sagt, dem wird werden [was irgend er sagen wird].
యుష్మానహం యథార్థం వదామి కోపి యద్యేతద్గిరిం వదతి, త్వముత్థాయ గత్వా జలధౌ పత, ప్రోక్తమిదం వాక్యమవశ్యం ఘటిష్యతే, మనసా కిమపి న సన్దిహ్య చేదిదం విశ్వసేత్ తర్హి తస్య వాక్యానుసారేణ తద్ ఘటిష్యతే|
24 Darum sage ich euch: Alles, um was irgend ihr betet und bittet, glaubet, daß ihr es empfanget, und es wird euch werden.
అతో హేతోరహం యుష్మాన్ వచ్మి, ప్రార్థనాకాలే యద్యదాకాంక్షిష్యధ్వే తత్తదవశ్యం ప్రాప్స్యథ, ఇత్థం విశ్వసిత, తతః ప్రాప్స్యథ|
25 Und wenn ihr im Gebet dastehet, so vergebet, wenn ihr etwas wider jemand habt, auf daß auch euer Vater, der in den Himmeln ist, euch eure Übertretungen vergebe.
అపరఞ్చ యుష్మాసు ప్రార్థయితుం సముత్థితేషు యది కోపి యుష్మాకమ్ అపరాధీ తిష్ఠతి, తర్హి తం క్షమధ్వం, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంమి క్షమిష్యతే|
26 Wenn ihr aber nicht vergebet, so wird euer Vater, der in den Himmeln ist, auch eure Übertretungen nicht vergeben.
కిన్తు యది న క్షమధ్వే తర్హి వః స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంసి న క్షమిష్యతే|
27 Und sie kommen wiederum nach Jerusalem. Und als er in dem Tempel umherwandelte, kommen die Hohenpriester und die Schriftgelehrten und
అనన్తరం తే పున ర్యిరూశాలమం ప్రవివిశుః, యీశు ర్యదా మధ్యేమన్దిరమ్ ఇతస్తతో గచ్ఛతి, తదానీం ప్రధానయాజకా ఉపాధ్యాయాః ప్రాఞ్చశ్చ తదన్తికమేత్య కథామిమాం పప్రచ్ఛుః,
28 die Ältesten zu ihm und sagen zu ihm: In welchem Recht tust du diese Dinge? Und wer hat dir dieses Recht gegeben, daß du diese Dinge tust?
త్వం కేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోషి? తథైతాని కర్మ్మాణి కర్త్తాం కేనాదిష్టోసి?
29 Jesus aber [antwortete und] sprach zu ihnen: Auch ich will euch ein Wort fragen, und antwortet mir, und ich werde euch sagen, in welchem Recht ich diese Dinge tue:
తతో యీశుః ప్రతిగదితవాన్ అహమపి యుష్మాన్ ఏకకథాం పృచ్ఛామి, యది యూయం తస్యా ఉత్తరం కురుథ, తర్హి కయాజ్ఞయాహం కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి తద్ యుష్మభ్యం కథయిష్యామి|
30 Die Taufe Johannes', war sie vom Himmel oder von Menschen? Antwortet mir.
యోహనో మజ్జనమ్ ఈశ్వరాత్ జాతం కిం మానవాత్? తన్మహ్యం కథయత|
31 Und sie überlegten miteinander und sprachen: Wenn wir sagen: Vom Himmel, so wird er sagen: Warum habt ihr ihm denn nicht geglaubt?
తే పరస్పరం వివేక్తుం ప్రారేభిరే, తద్ ఈశ్వరాద్ బభూవేతి చేద్ వదామస్తర్హి కుతస్తం న ప్రత్యైత? కథమేతాం కథయిష్యతి|
32 Sagen wir aber: Von Menschen... sie fürchteten das Volk; denn alle hielten von Johannes, daß er wirklich ein Prophet war.
మానవాద్ అభవదితి చేద్ వదామస్తర్హి లోకేభ్యో భయమస్తి యతో హేతోః సర్వ్వే యోహనం సత్యం భవిష్యద్వాదినం మన్యన్తే|
33 Und sie antworten und sagen zu Jesu: Wir wissen es nicht. Und Jesus [antwortet und] spricht zu ihnen: So sage ich auch euch nicht, in welchem Recht ich diese Dinge tue.
అతఏవ తే యీశుం ప్రత్యవాదిషు ర్వయం తద్ వక్తుం న శక్నుమః| యీశురువాచ, తర్హి యేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి, అహమపి యుష్మభ్యం తన్న కథయిష్యామి|
