Johannes 11
1 Es war aber ein Gewisser krank, Lazarus von Bethanien, aus dem Dorfe der Maria und ihrer Schwester Martha.
അനന്തരം മരിയമ് തസ്യാ ഭഗിനീ മർഥാ ച യസ്മിൻ വൈഥനീയാഗ്രാമേ വസതസ്തസ്മിൻ ഗ്രാമേ ഇലിയാസർ നാമാ പീഡിത ഏക ആസീത്|
2 (Maria aber war es, die den Herrn mit Salbe salbte und seine Füße mit ihren Haaren abtrocknete; deren Bruder Lazarus war krank.)
യാ മരിയമ് പ്രഭും സുഗന്ധിതേലൈന മർദ്ദയിത്വാ സ്വകേശൈസ്തസ്യ ചരണൗ സമമാർജത് തസ്യാ ഭ്രാതാ സ ഇലിയാസർ രോഗീ|
3 Da sandten die Schwestern zu ihm und ließen ihm sagen: Herr, siehe, der, den du lieb hast, ist krank.
അപരഞ്ച ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ യസ്മിൻ പ്രീയതേ സ ഏവ പീഡിതോസ്തീതി കഥാം കഥയിത്വാ തസ്യ ഭഗിന്യൗ പ്രേഷിതവത്യൗ|
4 Als aber Jesus es hörte, sprach er: Diese Krankheit ist nicht zum Tode, sondern um der Herrlichkeit Gottes willen, auf daß der Sohn Gottes durch sie verherrlicht werde.
തദാ യീശുരിമാം വാർത്താം ശ്രുത്വാകഥയത പീഡേയം മരണാർഥം ന കിന്ത്വീശ്വരസ്യ മഹിമാർഥമ് ഈശ്വരപുത്രസ്യ മഹിമപ്രകാശാർഥഞ്ച ജാതാ|
5 Jesus aber liebte die Martha und ihre Schwester und den Lazarus.
യീശു ര്യദ്യപിമർഥായാം തദ്ഭഗിന്യാമ് ഇലിയാസരി ചാപ്രീയത,
6 Als er nun hörte, daß er krank sei, blieb er noch zwei Tage an dem Orte, wo er war.
തഥാപി ഇലിയാസരഃ പീഡായാഃ കഥം ശ്രുത്വാ യത്ര ആസീത് തത്രൈവ ദിനദ്വയമതിഷ്ഠത്|
7 Danach spricht er dann zu den Jüngern: Laßt uns wieder nach Judäa gehen.
തതഃ പരമ് സ ശിഷ്യാനകഥയദ് വയം പുന ര്യിഹൂദീയപ്രദേശം യാമഃ|
8 Die Jünger sagen zu ihm: Rabbi, eben suchten die Juden dich zu steinigen, und wiederum gehst du dahin?
തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ, ഹേ ഗുരോ സ്വൽപദിനാനി ഗതാനി യിഹൂദീയാസ്ത്വാം പാഷാണൈ ർഹന്തുമ് ഉദ്യതാസ്തഥാപി കിം പുനസ്തത്ര യാസ്യസി?
9 Jesus antwortete: Sind der Stunden des Tages nicht zwölf? Wenn jemand am Tage wandelt, stößt er nicht an, weil er das Licht dieser Welt sieht;
യീശുഃ പ്രത്യവദത്, ഏകസ്മിൻ ദിനേ കിം ദ്വാദശഘടികാ ന ഭവന്തി? കോപി ദിവാ ഗച്ഛൻ ന സ്ഖലതി യതഃ സ ഏതജ്ജഗതോ ദീപ്തിം പ്രാപ്നോതി|
10 wenn aber jemand in der Nacht wandelt, stößt er an, weil das Licht nicht in ihm ist.
കിന്തു രാത്രൗ ഗച്ഛൻ സ്ഖലതി യതോ ഹേതോസ്തത്ര ദീപ്തി ർനാസ്തി|
11 Dies sprach er, und danach sagt er zu ihnen: Lazarus, unser Freund, ist eingeschlafen; aber ich gehe hin, auf daß ich ihn aufwecke.
ഇമാം കഥാം കഥയിത്വാ സ താനവദദ്, അസ്മാകം ബന്ധുഃ ഇലിയാസർ നിദ്രിതോഭൂദ് ഇദാനീം തം നിദ്രാതോ ജാഗരയിതും ഗച്ഛാമി|
12 Da sprachen die Jünger zu ihm: Herr, wenn er eingeschlafen ist, so wird er geheilt werden.
യീശു ർമൃതൗ കഥാമിമാം കഥിതവാൻ കിന്തു വിശ്രാമാർഥം നിദ്രായാം കഥിതവാൻ ഇതി ജ്ഞാത്വാ ശിഷ്യാ അകഥയൻ,
13 Jesus aber hatte von seinem Tode gesprochen; sie aber meinten, er rede von der Ruhe des Schlafes.
ഹേ ഗുരോ സ യദി നിദ്രാതി തർഹി ഭദ്രമേവ|
14 Dann nun sagte ihnen Jesus gerade heraus: Lazarus ist gestorben;
തദാ യീശുഃ സ്പഷ്ടം താൻ വ്യാഹരത്, ഇലിയാസർ അമ്രിയത;
15 und ich bin froh um euretwillen, daß ich nicht dort war, auf daß ihr glaubet; aber laßt uns zu ihm gehen.
കിന്തു യൂയം യഥാ പ്രതീഥ തദർഥമഹം തത്ര ന സ്ഥിതവാൻ ഇത്യസ്മാദ് യുഷ്മന്നിമിത്തമ് ആഹ്ലാദിതോഹം, തഥാപി തസ്യ സമീപേ യാമ|
16 Da sprach Thomas, der Zwilling genannt ist, zu den Mitjüngern: Laßt auch uns gehen, auf daß wir mit ihm sterben.
തദാ ഥോമാ യം ദിദുമം വദന്തി സ സങ്ഗിനഃ ശിഷ്യാൻ അവദദ് വയമപി ഗത്വാ തേന സാർദ്ധം മ്രിയാമഹൈ|
17 Als nun Jesus kam, fand er ihn schon vier Tage in der Gruft liegen.
യീശുസ്തത്രോപസ്ഥായ ഇലിയാസരഃ ശ്മശാനേ സ്ഥാപനാത് ചത്വാരി ദിനാനി ഗതാനീതി വാർത്താം ശ്രുതവാൻ|
18 Bethanien aber war nahe bei Jerusalem, etwa fünfzehn Stadien weit;
വൈഥനീയാ യിരൂശാലമഃ സമീപസ്ഥാ ക്രോശൈകമാത്രാന്തരിതാ;
19 und viele von den Juden waren zu Martha und Maria gekommen, auf daß sie dieselben über ihren Bruder trösteten.
തസ്മാദ് ബഹവോ യിഹൂദീയാ മർഥാം മരിയമഞ്ച ഭ്യാതൃശോകാപന്നാം സാന്ത്വയിതും തയോഃ സമീപമ് ആഗച്ഛൻ|
20 Martha nun, als sie hörte, daß Jesus komme, ging ihm entgegen. Maria aber saß im Hause.
മർഥാ യീശോരാഗമനവാർതാം ശ്രുത്വൈവ തം സാക്ഷാദ് അകരോത് കിന്തു മരിയമ് ഗേഹ ഉപവിശ്യ സ്ഥിതാ|
21 Da sprach Martha zu Jesu: Herr, wenn du hier gewesen wärest, so wäre mein Bruder nicht gestorben;
തദാ മർഥാ യീശുമവാദത്, ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാൻ അത്രാസ്ഥാസ്യത് തർഹി മമ ഭ്രാതാ നാമരിഷ്യത്|
22 [aber] auch jetzt weiß ich, daß, was irgend du von Gott bitten magst, Gott dir geben wird.
കിന്ത്വിദാനീമപി യദ് ഈശ്വരേ പ്രാർഥയിഷ്യതേ ഈശ്വരസ്തദ് ദാസ്യതീതി ജാനേഽഹം|
23 Jesus spricht zu ihr: Dein Bruder wird auferstehen.
യീശുരവാദീത് തവ ഭ്രാതാ സമുത്ഥാസ്യതി|
24 Martha spricht zu ihm: Ich weiß, daß er auferstehen wird in der Auferstehung am letzten Tage.
മർഥാ വ്യാഹരത് ശേഷദിവസേ സ ഉത്ഥാനസമയേ പ്രോത്ഥാസ്യതീതി ജാനേഽഹം|
25 Jesus sprach zu ihr: Ich bin die Auferstehung und das Leben; wer an mich glaubt, wird leben, auch wenn er gestorben ist;
തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ അഹമേവ ഉത്ഥാപയിതാ ജീവയിതാ ച യഃ കശ്ചന മയി വിശ്വസിതി സ മൃത്വാപി ജീവിഷ്യതി;
26 und jeder, der da lebt und an mich glaubt, wird nicht sterben in Ewigkeit. Glaubst du dies? (aiōn g165)
യഃ കശ്ചന ച ജീവൻ മയി വിശ്വസിതി സ കദാപി ന മരിഷ്യതി, അസ്യാം കഥായാം കിം വിശ്വസിഷി? (aiōn g165)
27 Sie spricht zu ihm: Ja, Herr, ich glaube, daß du der Christus bist, der Sohn Gottes, der in die Welt kommen soll.
സാവദത് പ്രഭോ യസ്യാവതരണാപേക്ഷാസ്തി ഭവാൻ സഏവാഭിഷിക്ത്ത ഈശ്വരപുത്ര ഇതി വിശ്വസിമി|
28 Und als sie dies gesagt hatte, ging sie hin und rief ihre Schwester Maria heimlich und sagte: Der Lehrer ist da und ruft dich.
ഇതി കഥാം കഥയിത്വാ സാ ഗത്വാ സ്വാം ഭഗിനീം മരിയമം ഗുപ്തമാഹൂയ വ്യാഹരത് ഗുരുരുപതിഷ്ഠതി ത്വാമാഹൂയതി ച|
29 Als jene es hörte, steht sie schnell auf und geht zu ihm.
കഥാമിമാം ശ്രുത്വാ സാ തൂർണമ് ഉത്ഥായ തസ്യ സമീപമ് അഗച്ഛത്|
30 Jesus aber war noch nicht in das Dorf gekommen, sondern war an dem Orte, wo Martha ihm begegnet war.
യീശു ർഗ്രാമമധ്യം ന പ്രവിശ്യ യത്ര മർഥാ തം സാക്ഷാദ് അകരോത് തത്ര സ്ഥിതവാൻ|
31 Als nun die Juden, die bei ihr im Hause waren und sie trösteten, sahen, daß Maria schnell aufstand und hinausging, folgten sie ihr, indem sie sagten: Sie geht zur Gruft, auf daß sie daselbst weine.
യേ യിഹൂദീയാ മരിയമാ സാകം ഗൃഹേ തിഷ്ഠന്തസ്താമ് അസാന്ത്വയന തേ താം ക്ഷിപ്രമ് ഉത്ഥായ ഗച്ഛന്തിം വിലോക്യ വ്യാഹരൻ, സ ശ്മശാനേ രോദിതും യാതി, ഇത്യുക്ത്വാ തേ തസ്യാഃ പശ്ചാദ് അഗച്ഛൻ|
32 Als nun Maria dahin kam, wo Jesus war, und ihn sah, fiel sie ihm zu Füßen und sprach zu ihm: Herr, wenn du hier gewesen wärest, so wäre mein Bruder nicht gestorben.
യത്ര യീശുരതിഷ്ഠത് തത്ര മരിയമ് ഉപസ്ഥായ തം ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ചരണയോഃ പതിത്വാ വ്യാഹരത് ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാൻ അത്രാസ്ഥാസ്യത് തർഹി മമ ഭ്രാതാ നാമരിഷ്യത്|
33 Als nun Jesus sie weinen sah, und die Juden weinen, die mit ihr gekommen waren, seufzte er tief im Geist und erschütterte sich
യീശുസ്താം തസ്യാഃ സങ്ഗിനോ യിഹൂദീയാംശ്ച രുദതോ വിലോക്യ ശോകാർത്തഃ സൻ ദീർഘം നിശ്വസ്യ കഥിതവാൻ തം കുത്രാസ്ഥാപയത?
34 und sprach: Wo habt ihr ihn hingelegt? Sie sagen zu ihm: Herr, komm und sieh!
തേ വ്യാഹരൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവാൻ ആഗത്യ പശ്യതു|
35 Jesus vergoß Tränen.
യീശുനാ ക്രന്ദിതം|
36 Da sprachen die Juden: Siehe, wie lieb hat er ihn gehabt!
അതഏവ യിഹൂദീയാ അവദൻ, പശ്യതായം തസ്മിൻ കിദൃഗ് അപ്രിയത|
37 Etliche aber von ihnen sagten: Konnte dieser, der die Augen des Blinden auftat, nicht machen, daß auch dieser nicht gestorben wäre?
തേഷാം കേചിദ് അവദൻ യോന്ധായ ചക്ഷുഷീ ദത്തവാൻ സ കിമ് അസ്യ മൃത്യും നിവാരയിതും നാശക്നോത്?
38 Jesus nun, wiederum tief in sich selbst seufzend, kommt zur Gruft. Es war aber eine Höhle, und ein Stein lag darauf.
തതോ യീശുഃ പുനരന്തർദീർഘം നിശ്വസ്യ ശ്മശാനാന്തികമ് അഗച്ഛത്| തത് ശ്മശാനമ് ഏകം ഗഹ്വരം തന്മുഖേ പാഷാണ ഏക ആസീത്|
39 Jesus spricht: Nehmet den Stein weg. Die Schwester des Verstorbenen, Martha, spricht zu ihm: Herr, er riecht schon, denn er ist vier Tage hier.
തദാ യീശുരവദദ് ഏനം പാഷാണമ് അപസാരയത, തതഃ പ്രമീതസ്യ ഭഗിനീ മർഥാവദത് പ്രഭോ, അധുനാ തത്ര ദുർഗന്ധോ ജാതഃ, യതോദ്യ ചത്വാരി ദിനാനി ശ്മശാനേ സ തിഷ്ഠതി|
40 Jesus spricht zu ihr: Habe ich dir nicht gesagt, wenn du glauben würdest, so würdest du die Herrlichkeit Gottes sehen?
തദാ യീശുരവാദീത്, യദി വിശ്വസിഷി തർഹീശ്വരസ്യ മഹിമപ്രകാശം ദ്രക്ഷ്യസി കഥാമിമാം കിം തുഭ്യം നാകഥയം?
41 Sie nahmen nun den Stein weg. Jesus aber hob die Augen empor und sprach: Vater, ich danke dir, daß du mich erhört hast.
തദാ മൃതസ്യ ശ്മശാനാത് പാഷാണോഽപസാരിതേ യീശുരൂർദ്വ്വം പശ്യൻ അകഥയത്, ഹേ പിത ർമമ നേവേസനമ് അശൃണോഃ കാരണാദസ്മാത് ത്വാം ധന്യം വദാമി|
42 Ich aber wußte, daß du mich allezeit erhörst; doch um der Volksmenge willen, die umhersteht, habe ich es gesagt, auf daß sie glauben, daß du mich gesandt hast.
ത്വം സതതം ശൃണോഷി തദപ്യഹം ജാനാമി, കിന്തു ത്വം മാം യത് പ്രൈരയസ്തദ് യഥാസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ്ഥിതാ ലോകാ വിശ്വസന്തി തദർഥമ് ഇദം വാക്യം വദാമി|
43 Und als er dies gesagt hatte, rief er mit lauter Stimme: Lazarus, komm heraus!
ഇമാം കഥാം കഥയിത്വാ സ പ്രോച്ചൈരാഹ്വയത്, ഹേ ഇലിയാസർ ബഹിരാഗച്ഛ|
44 Und der Verstorbene kam heraus, an Füßen und Händen mit Grabtüchern gebunden, und sein Gesicht war mit einem Schweißtuch umbunden. Jesus spricht zu ihnen: Löset ihn auf und laßt ihn gehen.
തതഃ സ പ്രമീതഃ ശ്മശാനവസ്ത്രൈ ർബദ്ധഹസ്തപാദോ ഗാത്രമാർജനവാസസാ ബദ്ധമുഖശ്ച ബഹിരാഗച്ഛത്| യീശുരുദിതവാൻ ബന്ധനാനി മോചയിത്വാ ത്യജതൈനം|
45 Viele nun von den Juden, die zu Maria gekommen waren und sahen, was er getan hatte, glaubten an ihn.
മരിയമഃ സമീപമ് ആഗതാ യേ യിഹൂദീയലോകാസ്തദാ യീശോരേതത് കർമ്മാപശ്യൻ തേഷാം ബഹവോ വ്യശ്വസൻ,
46 Etliche aber von ihnen gingen hin zu den Pharisäern und sagten ihnen, was Jesus getan hatte.
കിന്തു കേചിദന്യേ ഫിരൂശിനാം സമീപം ഗത്വാ യീശോരേതസ്യ കർമ്മണോ വാർത്താമ് അവദൻ|
47 Da versammelten die Hohenpriester und die Pharisäer ein Synedrium und sprachen: Was tun wir? Denn dieser Mensch tut viele Zeichen.
തതഃ പരം പ്രധാനയാജകാഃ ഫിരൂശിനാശ്ച സഭാം കൃത്വാ വ്യാഹരൻ വയം കിം കുർമ്മഃ? ഏഷ മാനവോ ബഹൂന്യാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി കരോതി|
48 Wenn wir ihn also lassen, werden alle an ihn glauben, und die Römer werden kommen und sowohl unseren Ort als auch unsere Nation wegnehmen.
യദീദൃശം കർമ്മ കർത്തും ന വാരയാമസ്തർഹി സർവ്വേ ലോകാസ്തസ്മിൻ വിശ്വസിഷ്യന്തി രോമിലോകാശ്ചാഗത്യാസ്മാകമ് അനയാ രാജധാന്യാ സാർദ്ധം രാജ്യമ് ആഛേത്സ്യന്തി|
49 Ein Gewisser aber aus ihnen, Kajaphas, der jenes Jahr Hoherpriester war, sprach zu ihnen: Ihr wisset nichts,
തദാ തേഷാം കിയഫാനാമാ യസ്തസ്മിൻ വത്സരേ മഹായാജകപദേ ന്യയുജ്യത സ പ്രത്യവദദ് യൂയം കിമപി ന ജാനീഥ;
50 und überleget auch nicht, daß es euch nützlich ist, daß ein Mensch für das Volk sterbe und nicht die ganze Nation umkomme.
സമഗ്രദേശസ്യ വിനാശതോപി സർവ്വലോകാർഥമ് ഏകസ്യ ജനസ്യ മരണമ് അസ്മാകം മങ്ഗലഹേതുകമ് ഏതസ്യ വിവേചനാമപി ന കുരുഥ|
51 Dies aber sagte er nicht aus sich selbst, sondern da er jenes Jahr Hoherpriester war, weissagte er, daß Jesus für die Nation sterben sollte;
ഏതാം കഥാം സ നിജബുദ്ധ്യാ വ്യാഹരദ് ഇതി ന,
52 und nicht für die Nation allein, sondern auf daß er auch die zerstreuten Kinder Gottes in eins versammelte.
കിന്തു യീശൂസ്തദ്ദേശീയാനാം കാരണാത് പ്രാണാൻ ത്യക്ഷ്യതി, ദിശി ദിശി വികീർണാൻ ഈശ്വരസ്യ സന്താനാൻ സംഗൃഹ്യൈകജാതിം കരിഷ്യതി ച, തസ്മിൻ വത്സരേ കിയഫാ മഹായാജകത്വപദേ നിയുക്തഃ സൻ ഇദം ഭവിഷ്യദ്വാക്യം കഥിതവാൻ|
53 Von jenem Tage an ratschlagten sie nun, auf daß sie ihn töteten.
തദ്ദിനമാരഭ്യ തേ കഥം തം ഹന്തും ശക്നുവന്തീതി മന്ത്രണാം കർത്തും പ്രാരേഭിരേ|
54 Jesus nun wandelte nicht mehr frei öffentlich unter den Juden, sondern ging von dannen hinweg in die Gegend nahe bei der Wüste, in eine Stadt, genannt Ephraim; und daselbst verweilte er mit den Jüngern.
അതഏവ യിഹൂദീയാനാം മധ്യേ യീശുഃ സപ്രകാശം ഗമനാഗമനേ അകൃത്വാ തസ്മാദ് ഗത്വാ പ്രാന്തരസ്യ സമീപസ്ഥായിപ്രദേശസ്യേഫ്രായിമ് നാമ്നി നഗരേ ശിഷ്യൈഃ സാകം കാലം യാപയിതും പ്രാരേഭേ|
55 Es war aber nahe das Passah der Juden, und viele gingen aus dem Lande hinauf nach Jerusalem vor dem Passah, auf daß sie sich reinigten.
അനന്തരം യിഹൂദീയാനാം നിസ്താരോത്സവേ നികടവർത്തിനി സതി തദുത്സവാത് പൂർവ്വം സ്വാൻ ശുചീൻ കർത്തും ബഹവോ ജനാ ഗ്രാമേഭ്യോ യിരൂശാലമ് നഗരമ് ആഗച്ഛൻ,
56 Sie suchten nun Jesum und sprachen, im Tempel stehend, untereinander: Was dünkt euch? Daß er nicht zu dem Fest kommen wird?
യീശോരന്വേഷണം കൃത്വാ മന്ദിരേ ദണ്ഡായമാനാഃ സന്തഃ പരസ്പരം വ്യാഹരൻ, യുഷ്മാകം കീദൃശോ ബോധോ ജായതേ? സ കിമ് ഉത്സവേഽസ്മിൻ അത്രാഗമിഷ്യതി?
57 Es hatten aber die Hohenpriester und die Pharisäer Befehl gegeben, daß, wenn jemand wisse, wo er sei, er es anzeigen solle, damit sie ihn griffen.
സ ച കുത്രാസ്തി യദ്യേതത് കശ്ചിദ് വേത്തി തർഹി ദർശയതു പ്രധാനയാജകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തം ധർത്തും പൂർവ്വമ് ഇമാമ് ആജ്ഞാം പ്രാചാരയൻ|
