Job 27

1 Und Hiob fuhr fort, seinen Spruch anzuheben, und sprach:

Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:

2 So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele bitter gemacht hat,

Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;

3 so lange mein Odem in mir ist, und der Hauch Gottes in meiner Nase:

Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;

4 wenn meine Lippen Unrecht reden werden, und wenn meine Zunge Trug aussprechen wird!

Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.

5 Fern sei es von mir, daß ich euch recht geben sollte; bis ich verscheide, werde ich meine Unsträflichkeit nicht von mir weichen lassen.

Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.

6 An meiner Gerechtigkeit halte ich fest und werde sie nicht fahren lassen: mein Herz schmäht nicht einen von meinen Tagen.

Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.

7 Mein Feind sei wie der Gesetzlose, und der wider mich auftritt wie der Ungerechte.

Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.

8 Denn was ist des Ruchlosen Hoffnung, wenn Gott abschneidet, wenn er seine Seele herauszieht?

Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?

9 Wird Gott sein Geschrei hören, wenn Bedrängnis über ihn kommt?

Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?

10 Oder wird er sich an dem Allmächtigen ergötzen, Gott anrufen zu aller Zeit?

Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?

11 Ich will euch belehren über die Hand Gottes; was bei dem Allmächtigen ist, will ich nicht verhehlen.

Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.

12 Siehe, ihr selbst habt es alle erschaut, und warum denn schwatzet ihr so eitel?

Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?

13 Dies ist das Teil des gesetzlosen Menschen bei Gott, und das Erbe der Gewalttätigen, welches sie von dem Allmächtigen empfangen:

Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.

14 Wenn seine Kinder sich mehren, so ist er für das Schwert, und seine Sprößlinge, sie haben nicht satt Brot.

Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.

15 Seine Übriggebliebenen werden begraben durch den Tod, und seine Witwen weinen nicht.

Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;

16 Wenn er Silber aufhäuft wie Staub, und Kleider bereitet wie Lehm:

Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;

17 er bereitet sie, aber der Gerechte bekleidet sich damit; und Schuldlose teilen sich in das Silber.

To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.

18 Er hat sein Haus gebaut wie die Motte, und der Hütte gleich, die ein Wächter sich macht.

Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.

19 Reich legt er sich ihn, und er tut es nicht wieder; er schlägt die Augen auf, und ist nicht mehr.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.

20 Schrecken ereilen ihn wie Wasser, des Nachts entführt ihn ein Sturmwind.

Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.

21 Der Ostwind hebt ihn empor, daß er dahinfährt, und stürmt ihn fort von seiner Stätte.

Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.

22 Und Gott schleudert auf ihn ohne Schonung; seiner Hand möchte er flüchtend entfliehen.

To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.

23 Man klatscht über ihn in die Hände, und zischt ihm nach von seiner Stätte aus.

Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.