Job 13

1 Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.

2 So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.

3 Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott mich zu rechtfertigen begehre ich;

Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.

4 ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.

5 O daß ihr doch stille schwieget! Das würde euch zur Weisheit gereichen.

Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.

6 Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.

7 Wollt ihr für Gott Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?

8 Wollt ihr für ihn Partei nehmen? Oder wollt ihr für Gott rechten?

Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?

9 Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? Oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?

10 Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.

11 Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?

12 Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.

13 Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.

14 Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen?

Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?

15 Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.

16 Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.

17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.

18 Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

19 Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.

20 Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.

21 Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.

22 So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.

23 Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

24 Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?

25 Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?

26 Denn Bitteres verhängst du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;

27 und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

28 da ich doch zerfalle wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.

Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.