2 Korinther 5
1 Denn wir wissen, daß, wenn unser irdisches Haus, die Hütte, zerstört wird, wir einen Bau von Gott haben, ein Haus, nicht mit Händen gemacht, ein ewiges, in den Himmeln. (aiōnios g166)
అపరమ్ అస్మాకమ్ ఏతస్మిన్ పార్థివే దూష్యరూపే వేశ్మని జీర్ణే సతీశ్వరేణ నిర్మ్మితమ్ అకరకృతమ్ అస్మాకమ్ అనన్తకాలస్థాయి వేశ్మైకం స్వర్గే విద్యత ఇతి వయం జానీమః| (aiōnios g166)
2 Denn in diesem freilich seufzen wir, uns sehnend, mit unserer Behausung, die aus dem Himmel ist, überkleidet zu werden;
యతో హేతోరేతస్మిన్ వేశ్మని తిష్ఠన్తో వయం తం స్వర్గీయం వాసం పరిధాతుమ్ ఆకాఙ్క్ష్యమాణా నిఃశ్వసామః|
3 so wir anders, wenn wir auch bekleidet sind, nicht nackt erfunden werden.
తథాపీదానీమపి వయం తేన న నగ్నాః కిన్తు పరిహితవసనా మన్యామహే|
4 Denn wir freilich, die in der Hütte sind, seufzen beschwert, wiewohl wir nicht entkleidet, sondern überkleidet werden möchten, damit das Sterbliche verschlungen werde von dem Leben.
ఏతస్మిన్ దూష్యే తిష్ఠనతో వయం క్లిశ్యమానా నిఃశ్వసామః, యతో వయం వాసం త్యక్తుమ్ ఇచ్ఛామస్తన్నహి కిన్తు తం ద్వితీయం వాసం పరిధాతుమ్ ఇచ్ఛామః, యతస్తథా కృతే జీవనేన మర్త్యం గ్రసిష్యతే|
5 Der uns aber eben hierzu bereitet hat, ist Gott, der uns [auch] das Unterpfand des Geistes gegeben hat.
ఏతదర్థం వయం యేన సృష్టాః స ఈశ్వర ఏవ స చాస్మభ్యం సత్యఙ్కారస్య పణస్వరూపమ్ ఆత్మానం దత్తవాన్|
6 So sind wir nun allezeit gutes Mutes und wissen, daß, während einheimisch in dem Leibe, wir von dem Herrn ausheimisch sind
అతఏవ వయం సర్వ్వదోత్సుకా భవామః కిఞ్చ శరీరే యావద్ అస్మాభి ర్న్యుష్యతే తావత్ ప్రభుతో దూరే ప్రోష్యత ఇతి జానీమః,
7 (denn wir wandeln durch Glauben, nicht durch Schauen);
యతో వయం దృష్టిమార్గే న చరామః కిన్తు విశ్వాసమార్గే|
8 wir sind aber gutes Mutes und möchten lieber ausheimisch von dem Leibe und einheimisch bei dem Herrn sein.
అపరఞ్చ శరీరాద్ దూరే ప్రవస్తుం ప్రభోః సన్నిధౌ నివస్తుఞ్చాకాఙ్క్ష్యమాణా ఉత్సుకా భవామః|
9 Deshalb beeifern wir uns auch, ob einheimisch oder ausheimisch, ihm wohlgefällig zu sein.
తస్మాదేవ కారణాద్ వయం తస్య సన్నిధౌ నివసన్తస్తస్మాద్ దూరే ప్రవసన్తో వా తస్మై రోచితుం యతామహే|
10 Denn wir müssen alle vor dem Richterstuhl des Christus offenbar werden, auf daß ein jeder empfange, was er in dem Leibe getan, nach dem er gehandelt hat, es sei Gutes oder Böses.
యస్మాత్ శరీరావస్థాయామ్ ఏకైకేన కృతానాం కర్మ్మణాం శుభాశుభఫలప్రాప్తయే సర్వ్వైస్మాభిః ఖ్రీష్టస్య విచారాసనసమ్ముఖ ఉపస్థాతవ్యం|
11 Da wir nun den Schrecken des Herrn kennen, so überreden wir die Menschen, Gott aber sind wir offenbar geworden; ich hoffe aber, auch in euren Gewissen offenbar geworden zu sein.
అతఏవ ప్రభో ర్భయానకత్వం విజ్ఞాయ వయం మనుజాన్ అనునయామః కిఞ్చేశ్వరస్య గోచరే సప్రకాశా భవామః, యుష్మాకం సంవేదగోచరేఽపి సప్రకాశా భవామ ఇత్యాశంసామహే|
12 [Denn] wir empfehlen uns selbst euch nicht wiederum, sondern geben euch Anlaß zum Ruhm unserethalben, auf daß ihr ihn habet bei denen, die sich nach dem Ansehen rühmen und nicht nach dem Herzen.
అనేన వయం యుష్మాకం సన్నిధౌ పునః స్వాన్ ప్రశంసామ ఇతి నహి కిన్తు యే మనో వినా ముఖైః శ్లాఘన్తే తేభ్యః ప్రత్యుత్తరదానాయ యూయం యథాస్మాభిః శ్లాఘితుం శక్నుథ తాదృశమ్ ఉపాయం యుష్మభ్యం వితరామః|
13 Denn sei es, daß wir außer uns sind, so sind wir es Gott; sei es daß wir vernünftig sind euch.
యది వయం హతజ్ఞానా భవామస్తర్హి తద్ ఈశ్వరార్థకం యది చ సజ్ఞానా భవామస్తర్హి తద్ యుష్మదర్థకం|
14 Denn die Liebe des Christus drängt uns, indem wir also geurteilt haben, daß einer für alle gestorben ist und somit alle gestorben sind.
వయం ఖ్రీష్టస్య ప్రేమ్నా సమాకృష్యామహే యతః సర్వ్వేషాం వినిమయేన యద్యేకో జనోఽమ్రియత తర్హి తే సర్వ్వే మృతా ఇత్యాస్మాభి ర్బుధ్యతే|
15 Und er ist für alle gestorben, auf daß die, welche leben, nicht mehr sich selbst leben, sondern dem, der für sie gestorben ist und ist auferweckt worden.
అపరఞ్చ యే జీవన్తి తే యత్ స్వార్థం న జీవన్తి కిన్తు తేషాం కృతే యో జనో మృతః పునరుత్థాపితశ్చ తముద్దిశ్య యత్ జీవన్తి తదర్థమేవ స సర్వ్వేషాం కృతే మృతవాన్|
16 Daher kennen wir von nun an niemand nach dem Fleische; wenn wir aber auch Christum nach dem Fleische gekannt haben, so kennen wir ihn doch jetzt nicht mehr also.
అతో హేతోరితః పరం కోఽప్యస్మాభి ర్జాతితో న ప్రతిజ్ఞాతవ్యః| యద్యపి పూర్వ్వం ఖ్రీష్టో జాతితోఽస్మాభిః ప్రతిజ్ఞాతస్తథాపీదానీం జాతితః పున ర్న ప్రతిజ్ఞాయతే|
17 Daher, wenn jemand in Christo ist, da ist eine neue Schöpfung; das Alte ist vergangen, siehe, alles ist neu geworden.
కేనచిత్ ఖ్రీష్ట ఆశ్రితే నూతనా సృష్టి ర్భవతి పురాతనాని లుప్యన్తే పశ్య నిఖిలాని నవీనాని భవన్తి|
18 Alles aber von dem Gott, der uns mit sich selbst versöhnt hat durch [Jesum] Christum und hat uns den Dienst der Versöhnung gegeben:
సర్వ్వఞ్చైతద్ ఈశ్వరస్య కర్మ్మ యతో యీశుఖ్రీష్టేన స ఏవాస్మాన్ స్వేన సార్ద్ధం సంహితవాన్ సన్ధానసమ్బన్ధీయాం పరిచర్య్యామ్ అస్మాసు సమర్పితవాంశ్చ|
19 nämlich daß Gott in Christo war, die Welt mit sich selbst versöhnend, ihnen ihre Übertretungen nicht zurechnend, und hat in uns das Wort der Versöhnung niedergelegt.
యతః ఈశ్వరః ఖ్రీష్టమ్ అధిష్ఠాయ జగతో జనానామ్ ఆగాంసి తేషామ్ ఋణమివ న గణయన్ స్వేన సార్ద్ధం తాన్ సంహితవాన్ సన్ధివార్త్తామ్ అస్మాసు సమర్పితవాంశ్చ|
20 So sind wir nun Gesandte für Christum, als ob Gott durch uns ermahnte; wir bitten an Christi Statt: Laßt euch versöhnen mit Gott!
అతో వయం ఖ్రీష్టస్య వినిమయేన దౌత్యం కర్మ్మ సమ్పాదయామహే, ఈశ్వరశ్చాస్మాభి ర్యుష్మాన్ యాయాచ్యతే తతః ఖ్రీష్టస్య వినిమయేన వయం యుష్మాన్ ప్రార్థయామహే యూయమీశ్వరేణ సన్ధత్త|
21 Den, der Sünde nicht kannte, hat er für uns zur Sünde gemacht, auf daß wir Gottes Gerechtigkeit würden in ihm.
యతో వయం తేన యద్ ఈశ్వరీయపుణ్యం భవామస్తదర్థం పాపేన సహ యస్య జ్ఞాతేయం నాసీత్ స ఏవ తేనాస్మాకం వినిమయేన పాపః కృతః|
