Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige dein Ohr zu meiner Einsicht,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 um Besonnenheit zu beobachten, und damit deine Lippen Erkenntnis bewahren.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Denn Honigseim träufeln die Lippen der Fremden, und glatter als Öl ist ihr Gaumen;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 aber ihr Letztes ist bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Damit sie nicht den Weg des Lebens einschlage, schweifen ihre Bahnen, ohne daß sie es weiß.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Nun denn, ihr Söhne, höret auf mich, und weichet nicht ab von den Worten meines Mundes!
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Halte fern von ihr deinen Weg, und nahe nicht zu der Tür ihres Hauses:
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 damit du nicht anderen deine Blüte gebest, und deine Jahre dem Grausamen;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 damit nicht Fremde sich sättigen an deinem Vermögen, und dein mühsam Erworbenes nicht komme in eines Ausländers Haus;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 und du nicht stöhnest bei deinem Ende, wenn dein Fleisch und dein Leib dahinschwinden, und sagest:
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Wie habe ich die Unterweisung gehaßt, und mein Herz hat die Zucht verschmäht!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Und ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Unterweiser, und mein Ohr nicht zugeneigt meinen Lehrern.
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Wenig fehlte, so wäre ich in allem Bösen gewesen, inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Trinke Wasser aus deiner Cisterne und Fließendes aus deinem Brunnen.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Mögen nach außen sich ergießen deine Quellen, deine Wasserbäche auf die Straßen.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Dir allein sollen sie gehören, und nicht Fremden mit dir.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Deine Quelle sei gesegnet, und erfreue dich an dem Weibe deiner Jugend;
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 die liebliche Hindin und anmutige Gemse-ihre Brüste mögen dich berauschen zu aller Zeit, taumle stets in ihrer Liebe.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Und warum solltest du, mein Sohn, an einer Fremden taumeln, und den Busen einer Fremden [Eig. Ausländerin] umarmen? -
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Denn vor den Augen Jehovas sind eines jeden Wege, und alle seine Geleise wägt er ab. [O. bahnt er]
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Die eigenen Missetaten werden ihn, den Gesetzlosen, fangen, und in seiner Sünde Banden wird er festgehalten werden.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Sterben wird er, weil ihm Zucht mangelt, und in der Größe seiner Torheit wird er dahintaumeln.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
