Lukas 19
1 Und er ging hinein und zog durch Jericho.
யதா³ யீஸு² ர்யிரீஹோபுரம்’ ப்ரவிஸ்²ய தந்மத்⁴யேந க³ச்ச²ம்’ஸ்ததா³
2 Und siehe, da war ein Mann, mit Namen Zachäus, und selbiger war ein Oberzöllner, und er war reich.
ஸக்கேயநாமா கரஸஞ்சாயிநாம்’ ப்ரதா⁴நோ த⁴நவாநேகோ
3 Und er suchte Jesum zu sehen, wer er wäre; und er vermochte es nicht vor der Volksmenge, denn er war klein von Gestalt.
யீஸு²: கீத்³ரு’கி³தி த்³ரஷ்டும்’ சேஷ்டிதவாந் கிந்து க²ர்வ்வத்வால்லோகஸம்’க⁴மத்⁴யே தத்³த³ர்ஸ²நமப்ராப்ய
4 Und er lief voraus und stieg auf einen Maulbeerfeigenbaum, auf daß er ihn sähe; denn er sollte daselbst durchkommen.
யேந பதா² ஸ யாஸ்யதி தத்பதே²(அ)க்³ரே தா⁴வித்வா தம்’ த்³ரஷ்டும் உடு³ம்ப³ரதருமாருரோஹ|
5 Und als er an den Ort kam, sah Jesus auf und erblickte ihn und sprach zu ihm: Zachäus, steige eilends hernieder, denn heute muß ich in deinem Hause bleiben.
பஸ்²சாத்³ யீஸு²ஸ்தத்ஸ்தா²நம் இத்வா ஊர்த்³த்⁴வம்’ விலோக்ய தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வாவாதீ³த், ஹே ஸக்கேய த்வம்’ ஸீ²க்⁴ரமவரோஹ மயாத்³ய த்வத்³கே³ஹே வஸ்தவ்யம்’|
6 Und er stieg eilends hernieder und nahm ihn auf mit Freuden.
தத: ஸ ஸீ²க்⁴ரமவருஹ்ய ஸாஹ்லாத³ம்’ தம்’ ஜக்³ராஹ|
7 Und als sie es sahen, murrten alle und sagten: Er ist eingekehrt, um bei einem sündigen Manne zu herbergen.
தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸர்வ்வே விவத³மாநா வக்துமாரேபி⁴ரே, ஸோதிதி²த்வேந து³ஷ்டலோகக்³ரு’ஹம்’ க³ச்ச²தி|
8 Zachäus aber stand und sprach zu dem Herrn: Siehe, Herr, die Hälfte meiner Güter gebe ich den Armen, und wenn ich von jemandem etwas durch falsche Anklage genommen habe, so erstatte ich es vierfältig.
கிந்து ஸக்கேயோ த³ண்டா³யமாநோ வக்துமாரேபே⁴, ஹே ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய மம யா ஸம்பத்திரஸ்தி தத³ர்த்³த⁴ம்’ த³ரித்³ரேப்⁴யோ த³தே³, அபரம் அந்யாயம்’ க்ரு’த்வா கஸ்மாத³பி யதி³ கதா³பி கிஞ்சித் மயா க்³ரு’ஹீதம்’ தர்ஹி தச்சதுர்கு³ணம்’ த³தா³மி|
9 Jesus aber sprach zu ihm: Heute ist diesem Hause Heil widerfahren, dieweil auch er ein Sohn Abrahams ist;
ததா³ யீஸு²ஸ்தமுக்தவாந் அயமபி இப்³ராஹீம: ஸந்தாநோ(அ)த: காரணாத்³ அத்³யாஸ்ய க்³ரு’ஹே த்ராணமுபஸ்தி²தம்’|
10 denn der Sohn des Menschen ist gekommen, zu suchen und zu erretten, was verloren ist.
யத்³ ஹாரிதம்’ தத் ம்ரு’க³யிதும்’ ரக்ஷிதுஞ்ச மநுஷ்யபுத்ர ஆக³தவாந்|
11 Während sie aber dieses hörten, fügte er noch ein Gleichnis hinzu, [W. sprach er hinzufügend ein Gleichnis] weil er nahe bei Jerusalem war, und sie meinten, daß das Reich Gottes alsbald erscheinen sollte.
அத² ஸ யிரூஸா²லம: ஸமீப உபாதிஷ்ட²த்³ ஈஸ்²வரராஜத்வஸ்யாநுஷ்டா²நம்’ ததை³வ ப⁴விஷ்யதீதி லோகைரந்வபூ⁴யத, தஸ்மாத் ஸ ஸ்²ரோத்ரு’ப்⁴ய: புநர்த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் உத்தா²ப்ய கத²யாமாஸ|
12 Er sprach nun: Ein gewisser hochgeborener Mann zog in ein fernes Land, um ein Reich für sich zu empfangen und wiederzukommen.
கோபி மஹால்லோகோ நிஜார்த²ம்’ ராஜத்வபத³ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா புநராக³ந்தும்’ தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம|
13 Er berief aber seine zehn [O. zehn seiner] Knechte [O. Sklaven; so auch nachher] und gab ihnen zehn Pfunde [W. Minen] und sprach zu ihnen: Handelt, bis [Eig. indem, während] ich komme.
யாத்ராகாலே நிஜாந் த³ஸ²தா³ஸாந் ஆஹூய த³ஸ²ஸ்வர்ணமுத்³ரா த³த்த்வா மமாக³மநபர்ய்யந்தம்’ வாணிஜ்யம்’ குருதேத்யாதி³தே³ஸ²|
14 Seine Bürger aber haßten ihn und schickten eine Gesandtschaft hinter ihm her und sagten: Wir wollen nicht, daß dieser über uns herrsche.
கிந்து தஸ்ய ப்ரஜாஸ்தமவஜ்ஞாய மநுஷ்யமேநம் அஸ்மாகமுபரி ராஜத்வம்’ ந காரயிவ்யாம இமாம்’ வார்த்தாம்’ தந்நிகடே ப்ரேரயாமாஸு: |
15 Und es geschah, als er zurückkam, nachdem er das Reich empfangen hatte, da hieß er diese Knechte, denen er das Geld gegeben, zu sich rufen, auf daß er wisse, was ein jeder erhandelt hätte.
அத² ஸ ராஜத்வபத³ம்’ ப்ராப்யாக³தவாந் ஏகைகோ ஜநோ பா³ணிஜ்யேந கிம்’ லப்³த⁴வாந் இதி ஜ்ஞாதும்’ யேஷு தா³ஸேஷு முத்³ரா அர்பயத் தாந் ஆஹூயாநேதும் ஆதி³தே³ஸ²|
16 Der erste aber kam herbei und sagte: Herr, dein Pfund hat zehn Pfunde hinzugewonnen.
ததா³ ப்ரத²ம ஆக³த்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ தவ தயைகயா முத்³ரயா த³ஸ²முத்³ரா லப்³தா⁴: |
17 Und er sprach zu ihm: Wohl, du guter Knecht! weil du im Geringsten treu warst, so sei gewalthabend über zehn Städte.
தத: ஸ உவாச த்வமுத்தமோ தா³ஸ: ஸ்வல்பேந விஸ்²வாஸ்யோ ஜாத இத: காரணாத் த்வம்’ த³ஸ²நக³ராணாம் அதி⁴போ ப⁴வ|
18 Und der zweite kam und sagte: Herr, dein Pfund hat fünf Pfunde eingetragen.
த்³விதீய ஆக³த்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ தவைகயா முத்³ரயா பஞ்சமுத்³ரா லப்³தா⁴: |
19 Er sprach aber auch zu diesem: Und du, sei über fünf Städte.
தத: ஸ உவாச, த்வம்’ பஞ்சாநாம்’ நக³ராணாமதி⁴பதி ர்ப⁴வ|
20 Und ein anderer kam und sagte: Herr, siehe, hier ist dein Pfund, welches ich in einem Schweißtuch verwahrt hielt;
ததோந்ய ஆக³த்ய கத²யாமாஸ, ஹே ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய தவ யா முத்³ரா அஹம்’ வஸ்த்ரே ப³த்³த்⁴வாஸ்தா²பயம்’ ஸேயம்’|
21 denn ich fürchtete dich, weil du ein strenger Mann bist: du nimmst, was du nicht hingelegt, und du erntest, was du nicht gesät hast.
த்வம்’ க்ரு’பணோ யந்நாஸ்தா²பயஸ்தத³பி க்³ரு’ஹ்லாஸி, யந்நாவபஸ்ததே³வ ச சி²நத்ஸி ததோஹம்’ த்வத்தோ பீ⁴த: |
22 Er spricht zu ihm: Aus deinem Munde werde ich dich richten, du böser Knecht! Du wußtest, daß ich ein strenger Mann bin, der ich nehme, was ich nicht hingelegt, und ernte, was ich nicht gesät habe?
ததா³ ஸ ஜகா³த³, ரே து³ஷ்டதா³ஸ தவ வாக்யேந த்வாம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யாமி, யத³ஹம்’ நாஸ்தா²பயம்’ ததே³வ க்³ரு’ஹ்லாமி, யத³ஹம்’ நாவபஞ்ச ததே³வ சி²நத்³மி, ஏதாத்³ரு’ஸ²: க்ரு’பணோஹமிதி யதி³ த்வம்’ ஜாநாஸி,
23 Und warum hast du mein Geld nicht in eine Bank gegeben, und wenn ich kam, hätte ich es mit Zinsen eingefordert?
தர்ஹி மம முத்³ரா ப³ணிஜாம்’ நிகடே குதோ நாஸ்தா²பய: ? தயா க்ரு’தே(அ)ஹம் ஆக³த்ய குஸீதே³ந ஸார்த்³த⁴ம்’ நிஜமுத்³ரா அப்ராப்ஸ்யம்|
24 Und er sprach zu den Dabeistehenden: Nehmet das Pfund von ihm und gebet es dem, der die zehn Pfunde hat.
பஸ்²சாத் ஸ ஸமீபஸ்தா²ந் ஜநாந் ஆஜ்ஞாபயத் அஸ்மாத் முத்³ரா ஆநீய யஸ்ய த³ஸ²முத்³ரா: ஸந்தி தஸ்மை த³த்த|
25 [Und sie sprachen zu ihm: Herr, er hat zehn Pfunde!]
தே ப்ரோசு: ப்ரபோ⁴(அ)ஸ்ய த³ஸ²முத்³ரா: ஸந்தி|
26 Denn ich sage euch: Jedem, der da hat, wird gegeben werden; von dem aber, der nicht hat, von dem wird selbst, was er hat, weggenommen werden.
யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி யஸ்யாஸ்²ரயே வத்³த⁴தே (அ)தி⁴கம்’ தஸ்மை தா³யிஷ்யதே, கிந்து யஸ்யாஸ்²ரயே ந வர்த்³த⁴தே தஸ்ய யத்³யத³ஸ்தி தத³பி தஸ்மாந் நாயிஷ்யதே|
27 Doch jene, meine Feinde, die nicht wollten, daß ich über sie herrschen sollte, bringet her und erschlaget sie vor mir. -
கிந்து மமாதி⁴பதித்வஸ்ய வஸ²த்வே ஸ்தா²தும் அஸம்மந்யமாநா யே மம ரிபவஸ்தாநாநீய மம ஸமக்ஷம்’ ஸம்’ஹரத|
28 Und als er dies gesagte hatte, zog er voran, indem er hinaufging nach Jerusalem.
இத்யுபதே³ஸ²கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸோக்³ரக³: ஸந் யிரூஸா²லமபுரம்’ யயௌ|
29 Und es geschah, als er Bethphage und Bethanien nahte, gegen den Berg hin, welcher Ölberg genannt wird, sandte er zwei seiner Jünger
ததோ பை³த்ப²கீ³பை³த²நீயாக்³ராமயோ: ஸமீபே ஜைதுநாத்³ரேரந்திகம் இத்வா ஸி²ஷ்யத்³வயம் இத்யுக்த்வா ப்ரேஷயாமாஸ,
30 und sprach: Gehet hin in das Dorf gegenüber, und wenn ihr hineinkommet, werdet ihr ein Füllen darin angebunden finden, auf welchem kein Mensch je gesessen hat; bindet es los und führet es her.
யுவாமமும்’ ஸம்முக²ஸ்த²க்³ராமம்’ ப்ரவிஸ்²யைவ யம்’ கோபி மாநுஷ: கதா³பி நாரோஹத் தம்’ க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம்’ ப³த்³த⁴ம்’ த்³ரக்ஷ்யத²ஸ்தம்’ மோசயித்வாநயதம்’|
31 Und wenn jemand euch fragt: Warum bindet ihr es los? so sprechet also zu ihm: Der Herr bedarf seiner.
தத்ர குதோ மோசயத²: ? இதி சேத் கோபி வக்ஷ்யதி தர்ஹி வக்ஷ்யத²: ப்ரபே⁴ரத்ர ப்ரயோஜநம் ஆஸ்தே|
32 Und die Abgesandten gingen hin und fanden es, wie er ihnen gesagt hatte.
ததா³ தௌ ப்ரரிதௌ க³த்வா தத்கதா²நுஸாரேண ஸர்வ்வம்’ ப்ராப்தௌ|
33 Als sie aber das Füllen losbanden, sprachen die Herren desselben zu ihnen: Warum bindet ihr das Füllen los?
க³ர்த³ப⁴ஸா²வகமோசநகாலே தத்வாமிந ஊசு: , க³ர்த³ப⁴ஸா²வகம்’ குதோ மோசயத²: ?
34 Sie aber sprachen: Der Herr bedarf seiner.
தாவூசது: ப்ரபோ⁴ரத்ர ப்ரயோஜநம் ஆஸ்தே|
35 Und sie führten es zu Jesu; und sie warfen ihre Kleider auf das Füllen und setzten Jesum darauf.
பஸ்²சாத் தௌ தம்’ க³ர்த³ப⁴ஸா²வகம்’ யீஸோ²ரந்திகமாநீய தத்ப்ரு’ஷ்டே² நிஜவஸநாநி பாதயித்வா தது³பரி யீஸு²மாரோஹயாமாஸது: |
36 Während er aber hinzog, breiteten sie ihre Kleider aus auf den Weg.
அத² யாத்ராகாலே லோகா: பதி² ஸ்வவஸ்த்ராணி பாதயிதும் ஆரேபி⁴ரே|
37 Und als er schon nahte und bei dem Abhang des Ölbergs war, fing die ganze Menge der Jünger an, mit lauter Stimme freudig Gott zu loben über alle die Wunderwerke, die sie gesehen hatten,
அபரம்’ ஜைதுநாத்³ரேருபத்யகாம் இத்வா ஸி²ஷ்யஸம்’க⁴: பூர்வ்வத்³ரு’ஷ்டாநி மஹாகர்ம்மாணி ஸ்ம்ரு’த்வா,
38 indem sie sagten: "Gepriesen sei der König, der da kommt im Namen des Herrn!" [Ps. 118,26] Friede im Himmel und Herrlichkeit in der Höhe! [Eig. in den höchsten [Örtern]]
யோ ராஜா ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நாயாதி ஸ த⁴ந்ய: ஸ்வர்கே³ குஸ²லம்’ ஸர்வ்வோச்சே ஜயத்⁴வநி ர்ப⁴வது, கதா²மேதாம்’ கத²யித்வா ஸாநந்த³ம் உசைரீஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வக்துமாரேபே⁴|
39 Und etliche der Pharisäer aus der Volksmenge sprachen zu ihm: Lehrer, verweise es deinen Jüngern.
ததா³ லோகாரண்யமத்⁴யஸ்தா²: கியந்த: பி²ரூஸி²நஸ்தத் ஸ்²ருத்வா யீஸு²ம்’ ப்ரோசு: , ஹே உபதே³ஸ²க ஸ்வஸி²ஷ்யாந் தர்ஜய|
40 Und er antwortete und sprach zu ihnen: Ich sage euch, wenn diese schweigen, so werden die Steine schreien.
ஸ உவாச, யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி யத்³யமீ நீரவாஸ்திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி பாஷாணா உசை: கதா²: கத²யிஷ்யந்தி|
41 Und als er sich näherte und die Stadt sah, weinte er über sie
பஸ்²சாத் தத்புராந்திகமேத்ய தத³வலோக்ய ஸாஸ்²ருபாதம்’ ஜகா³த³,
42 und sprach: Wenn auch du erkannt hättest, und selbst an diesem deinem Tage, was zu deinem Frieden dient! Jetzt aber ist es vor deinen Augen verborgen.
ஹா ஹா சேத் த்வமக்³ரே(அ)ஜ்ஞாஸ்யதா²: , தவாஸ்மிந்நேவ தி³நே வா யதி³ ஸ்வமங்க³லம் உபாலப்ஸ்யதா²: , தர்ஹ்யுத்தமம் அப⁴விஷ்யத், கிந்து க்ஷணேஸ்மிந் தத்தவ த்³ரு’ஷ்டேரகோ³சரம் ப⁴வதி|
43 Denn Tage werden über dich kommen, daß deine Feinde einen Wall um dich aufschütten und dich umzingeln und dich von allen Seiten einengen werden;
த்வம்’ ஸ்வத்ராணகாலே ந மநோ ந்யத⁴த்தா² இதி ஹேதோ ர்யத்காலே தவ ரிபவஸ்த்வாம்’ சதுர்தி³க்ஷு ப்ராசீரேண வேஷ்டயித்வா ரோத்ஸ்யந்தி
44 und sie werden dich und deine Kinder in dir zu Boden werfen und werden in dir nicht einen Stein auf dem anderen lassen, darum daß du die Zeit deiner Heimsuchung nicht erkannt hast.
பா³லகை: ஸார்த்³த⁴ம்’ பூ⁴மிஸாத் கரிஷ்யந்தி ச த்வந்மத்⁴யே பாஷாணைகோபி பாஷாணோபரி ந ஸ்தா²ஸ்யதி ச, கால ஈத்³ரு’ஸ² உபஸ்தா²ஸ்யதி|
45 Und als er in den Tempel [die Gebäude] eingetreten war, fing er an auszutreiben, die darin verkauften und kauften,
அத² மத்⁴யேமந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய தத்ரத்யாந் க்ரயிவிக்ரயிணோ ப³ஹிஷ்குர்வ்வந்
46 indem er zu ihnen sprach: Es steht geschrieben: "Mein Haus ist ein Bethaus"; [Jes. 56,7] "ihr aber habt es zu einer Räuberhöhle gemacht". [Vergl. Jer. 7,11]
அவத³த் மத்³க்³ரு’ஹம்’ ப்ரார்த²நாக்³ரு’ஹமிதி லிபிராஸ்தே கிந்து யூயம்’ ததே³வ சைராணாம்’ க³ஹ்வரம்’ குருத²|
47 Und er lehrte täglich im Tempel; [die Gebäude [s. die Anm. zu Mat. 4,5]; so auch Kap. 21,5. 37. 38.; 22,52. 53.; 24,53.] die Hohenpriester aber und die Schriftgelehrten und die Ersten des Volkes suchten ihn umzubringen.
பஸ்²சாத் ஸ ப்ரத்யஹம்’ மத்⁴யேமந்தி³ரம் உபதி³தே³ஸ²; தத: ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகா: ப்ராசீநாஸ்²ச தம்’ நாஸ²யிதும்’ சிசேஷ்டிரே;
48 Und sie fanden nicht, was sie tun sollten, denn das ganze Volk hing an seinem Munde. [Eig. hing hörend an ihm]
கிந்து தது³பதே³ஸே² ஸர்வ்வே லோகா நிவிஷ்டசித்தா: ஸ்தி²தாஸ்தஸ்மாத் தே தத்கர்த்தும்’ நாவகாஸ²ம்’ ப்ராபு: |
