Psalm 78
1 Eine Betrachtung Asafs. / Vernimm, mein Volk, meine Lehre, / Neigt euer Ohr meines Mundes Reden!
Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
2 Meinen Mund will ich öffnen zu Sprüchen, / Will aus der Vorzeit Rätsel verkünden.
Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
3 Was wir gehört und erfahren, / Was uns unsre Väter erzählt:
Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
4 Wollen wir unsern Kindern nicht verhehlen, / Indem wir der Nachwelt erzählen / Jahwes Ruhmestaten und Macht / Und seine Wunder, die er getan.
Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
5 Er stellte ein Zeugnis in Jakob auf / Und gab ein Gesetz in Israel. / Unsern Vätern befahl er's an, / Daß sie ihre Kinder es lehrten.
Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
6 Denn die Nachkommen sollen es kennenlernen: / Kinder, die noch sollen geboren werden, / Die sollen auch selbst auftreten / Und ihren Kindern davon erzählen,
Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
7 Damit sie auf Gott ihr Vertrauen setzen, / Nicht vergessen der Taten Gottes / Und seine Gebote halten.
Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
8 Denn sie sollen nicht werden wie ihre Väter, / Ein störrig, widerspenstig Geschlecht, / Ein Geschlecht mit schwankendem Sinn, / Das nicht treu hielt an seinem Gott.
Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
9 Efraims Söhne, gerüstete Bogenschützen, / Kehrten um am Tage der Schlacht.
Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
10 Sie hielten nicht den Bund Elohims / Und wollten nicht wandeln nach seinem Gesetz.
[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
11 Sie vergaßen seiner großen Taten, / Seiner Wunder, die sie geschaut.
Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
12 Vor ihren Vätern hatte er Wunder getan / In Ägyptenland, in Zoans Gefild.
Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
13 Er teilte das Meer und führte sie durch / Und türmte die Wasser wie einen Damm.
Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
14 Er leitete sie durch die Wolke bei Tag / Und die ganze Nacht mit feurigem Licht.
Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
15 Er spaltete Felsen in der Wüste / Und tränkte sie reich mit Meeresflut.
Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
16 Er brachte Bäche hervor aus dem Fels, / Ließ Wasser wie Ströme fließen.
Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
17 Doch sündigten sie weiter gegen ihn, / Widerstrebten dem Höchsten im dürren Lande.
Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
18 In ihrem Herzen versuchten sie Gott / Und forderten Speise für ihr Gelüst.
I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
19 Sie redeten so wider Elohim: / Kann Gott einen Tisch in der Wüste decken?
I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
20 Er hat wohl den Fels geschlagen, daß Wasser floß / Und Bäche ergiebig strömten: / Doch vermag er auch Brot zu geben / Oder Fleisch zu verschaffen seinem Volk?"
Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
21 Als Jahwe das hörte, ergrimmte er, / Und Feuer entbrannte in Jakob, / Auch Zorn stieg auf wider Israel.
Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
22 Denn sie glaubten nicht an Elohim, / Auf seine Hilfe vertrauten sie nicht.
Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
23 Dennoch gebot er den Wolken droben, / Und des Himmels Türen öffnete er:
Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
24 Er ließ Man auf sie regnen zur Speise / Und gab ihnen Himmelsbrot.
I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
25 Engelspeise aßen sie alle, / Zehrung sandte er ihnen in Fülle.
Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
26 Er ließ den Ostwind am Himmel wehn, / Führte durch seine Macht den Südwind herbei.
Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
27 Er ließ Fleisch auf sie regnen wie Staub / Und beschwingte Vögel wie Sand am Meer.
Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
28 In ihr Lager ließ er sie fallen, / Rings um ihre Gezelte her.
Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
29 Da aßen sie, wurden übersatt / Und ihr Gelüst befriedigte er.
Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
30 Aber noch war ihre Lust nicht gestillt, / Noch war die Speise in ihrem Mund:
[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
31 Da stieg Elohims Zorn wider sie auf — / Er streckte ihre Starken zu Boden, / Schlug nieder die Jünglinge Israels.
Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
32 Trotz alledem sündigten sie aber fort / Und glaubten an seine Wunder nicht.
Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
33 Drum ließ er ihre Tage schwinden in Nichts / Und ihre Jahre in jäher Hast.
Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
34 Wenn er sie tötete, suchten sie ihn, / Kehrten um und fragten nach Gott,
Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
35 Gedachten, wie Elohim ihr Fels / Und Gott der Höchste ihr Retter sei.
Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
36 Doch heuchelten sie ihm mit ihrem Mund, / Mit ihrer Zunge logen sie ihm.
Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
37 Ihr Herz war ihm nicht treu, / Sie hielten nicht fest an seinem Bund.
A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
38 Doch er war barmherzig, vergab die Schuld / Und vertilgte sie nicht. / Oft hielt er seinen Zorn zurück, / Ließ nicht seinen ganzen Grimm ergehn,
On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
39 Sondern dachte daran: sie sind nur Fleisch, / Ein Hauch, der vergeht und nicht wiederkehrt.
Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
40 Wie oft widerstrebten sie ihm in der Wüste, / Betrübten sie ihn in der Öde!
Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
41 Immer wieder versuchten sie Gott, / Den Heiligen Israels kränkten sie.
Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
42 Sie gedachten nicht seiner Hand, / Auch nicht des Tages, da er sie erlöste von ihrem Dränger:
Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
43 Als er in Ägypten Zeichen tat, / Seine Wunder in Zoans Gefild.
Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
44 Er wandelte ihre Ströme in Blut, / Daß sie ihr Wasser nicht trinken konnten.
Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
45 Er sandte ihnen Bremsen, die sie fraßen, / Und Frösche, die sie verderbten.
Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
46 Er gab ihr Gewächs den Nagern preis, / Den Heuschrecken ihrer Felder Ertrag.
I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
47 Ihre Weinstöcke schlug er mit Hagel, / Ihre Maulbeerbäume mit Schlossen.
Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
48 Dem Hagel lieferte er aus ihr Vieh / Und ihre Herden den Blitzen.
Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
49 Er sandte gegen sie seines Zornes Glut / Mit Ingrimm, Wüten und Angst: / Eine Schar verderbender Engel.
Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
50 Er ließ seinem Zorne freien Lauf, / Bewahrte sie nicht vor dem Tode, / Sondern gab der Pest ihr Leben preis.
Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
51 Er schlug alle Erstgeburt in Ägypten, / Die erste Manneskraft in Hams Gezelt.
Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
52 Sein Volk aber ließ er wie Schafe ziehn / Und leitete sie in der Wüste wie eine Herde.
Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
53 Er führte sie sicher, daß sie nicht zagten; / Ihre Feinde aber bedeckte das Meer.
Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
54 Er brachte sie in sein heilig Gebiet, / Auf den Berg, den seine Rechte erworben.
I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
55 Völker trieb er vor ihnen aus, / Gab ihnen ihr Land zum Erbbesitz, / Und in ihren Zelten ließ er Israels Stämme wohnen.
Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
56 Doch sie versuchten und reizten Elohim den Höchsten, / Und seine Gebote hielten sie nicht.
Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
57 Sondern wie ihre Väter wichen sie treulos ab, / Versagten wie ein trüglicher Bogen.
Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
58 Sie erzürnten ihn durch ihre Höhn, / Durch ihre Bilder reizten sie ihn.
Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
59 Das hörte Elohim und zürnte: / Er verwarf Israel ganz und gar.
Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
60 Er verließ die Wohnung in Silo, / Das Zelt, das er unter Menschen errichtet.
I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
61 Er ließ seine Macht gefangennehmen / Und gab seinen Ruhm in des Feindes Hand.
I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
62 Er gab sein Volk dem Schwerte preis, / Und über sein Erbe zürnte er.
Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
63 Ihre Jünglinge fraß das Feuer, / Ihren Jungfraun ward kein Hochzeitslied.
Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
64 Ihre Priester fielen durchs Schwert, / Und ihre Witwen weinten nicht.
Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
65 Da erwachte Adonái wie vom Schlaf, / Wie ein Held, dessen Mut der Wein gestärkt.
Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
66 Er schlug seine Feinde zurück, / Tat ihnen ewige Schande an.
I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
67 Josefs Zelt verwarf er zwar, / Und Efraims Stamm erwählte er nicht.
Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
68 Sondern Judas Stamm erkor er, / Den Zionsberg, den er liebgewonnen.
Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
69 Er baute hochragend sein Heiligtum, / Wie die Erde, die er auf ewig gegründet.
I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 Er erwählte sich David, seinen Knecht, / Nahm ihn von den Hürden der Schafe.
Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
71 Von den säugenden Schafen holte er ihn, / Daß er weide Jakob, sein Volk, / Und sein Erbteil Israel.
Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
72 Er weidete sie auch mit lauterm Sinn / Und führte sie klug mit seiner Hand.
A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
