Psalm 73

1 Ein Psalm Asafs. / Ja, gütig ist Gott gegen Israel, / Gegen die, die reines Herzens sind.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Doch meine Füße wären beinah gestrauchelt, / Meine Tritte fast ausgeglitten.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Denn ich ward neidisch auf die Prahler, / Als ich das Glück der Frevler sah.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Sie kennen ja keine Schmerzen, / Und von Gesundheit strotzt ihr Leib.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 Nicht sind sie in Unglück wie Sterbliche sonst, / Sie leiden nicht Plage wie andre Leute.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Drum ist auch Hoffart ihr Halsschmuck, / Unrecht umhüllt sie als ihr Gewand.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Ihr Auge tritt mühsam hervor aus dem Fett, / Ihr Herz ist voll stolzer Gedanken.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Sie höhnen und sprechen boshaft von Gewalt, / Sie reden von oben herab.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 In den Himmel setzen sie ihren Mund, / Ihre Zunge ergeht sich auf Erden.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Drum fallen ihnen die Leute zu, / Die schlürfen Wasser in Fülle ein.

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 Sie sprechen: "Wie sollte Gott etwas wissen? / Wohnt denn bei dem Höchsten Kenntnis?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Diese Leute leben zwar ohne Gott, / Doch haben sie, ewig ungestört, / Reichtum und Macht erlangt.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Umsonst ist's, daß ich mein Herz hab reingehalten / Und meine Hände in Unschuld gewaschen.

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 Ich war doch geplagt den ganzen Tag / Und ward alle Morgen aufs neue gestraft."

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Hätt ich gedacht: So will ich auch reden, / Ich hätte verleugnet deiner Kinder Geschlecht.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 So sann ich denn nach, dies Rätsel zu lösen; / Doch allzu schwierig war es für mich;

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 Bis ich in Gottes Heiligtum ging / Und auf ihr (trauriges) Ende merkte.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, / Du stürzest sie ins Verderben.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Wie sind sie im Nu zunichte geworden, / Geschwunden, vergangen durch Schreckensgerichte!

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Wie ein Traum verfliegt, sobald man erwacht: / So wirst du, Adonái, ihr Bild verschmähn, / Wenn du dich aufmachst (zu richten).

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Würde (nun wieder) mein Herz erbittert, / Und fühlt ich es stechen in meinen Nieren:

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 Dann wär ich ein Narr und wüßte nichts, / Ich wäre sogar wie ein Tier vor dir.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 Aber ich bleibe nun stets bei dir, / Du hast ja erfaßt meine rechte Hand.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Nach deinem Ratschluß wirst du mich leiten / Und nimmst mich endlich mit Ehren auf.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Wen hätt ich im Himmel (ohne dich)? / Und bist du mein, so begehr ich nichts weiter auf Erden.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Ist auch mein Leib geschwunden, und schlägt mein Herz nicht mehr: / Meines Herzens Hort und mein Besitz / Bleibt doch Elohim auf ewig!

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Denn die von dir weichen, die kommen um; / Du vertilgst, die dich treulos verlassen.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Mir aber ist köstlich die Nähe Elohims. / Auf Adonái Jahwe ruht mein Vertraun: / So will ich verkündigen all dein Tun.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.