Psalm 50

1 Ein Psalm Asafs. / El Elohim Jahwe: Er redet / Und ruft der Erde d vom Aufgang der Sonne bis zum Niedergang.

Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.

2 Aus Zion, der Schönheit Krone, / Strahlt Elohim hervor.

Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.

3 Unser Gott, er kommt und schweiget nicht. / Verzehrend Feuer geht vor ihm her, / Rings um ihn stürmt es gewaltig.

Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.

4 Er ruft die Himmel droben herbei. / Und die Erde, sein Volk zu richten:

Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:

5 "Versammelt mir die Frommen, / Die den Bund mit mir im Opfer geschlossen!"

Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.

6 Die Himmel künden seine Gerechtigkeit; / Denn Elohim — er ist's, der richtet! (Sela)

Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)

7 "Höre, mein Volk, o laß mich reden! / Israel, laß mich dich warnen! / Elohim, dein Gott, bin ich.

Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.

8 Nicht deiner Schlachtopfer wegen rüge ich dich — / Sind doch deine Brandopfer immer vor mir.

Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

9 Nicht brauche ich Stiere aus deinem Hause / Noch Böcke aus deinen Hürden.

Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

10 Denn mein ist alles Wild des Waldes, / Das viele Getier auf den Bergen.

Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

11 Ich kenne jeden Vogel der Berge, / Und was auf den Feldern sich regt, ist mein.

Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

12 Sollte mich hungern, dir sagte ich's nicht. / Denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.

Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.

13 Esse ich etwa der Stiere Fleisch / Und trink ich der Böcke Blut?

Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

14 Opfere Elohim Dank / Und bezahle dem Höchsten deine Gelübde!

Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

15 "Rufe mich an am Tage der Not: / Dann will ich dich retten, daß du mich ehrest."

I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.

16 Aber zum Frevler spricht Elohim: / Wie? du zählst meine Satzungen auf / Und redest von meinem Bund?

Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;

17 Das wagst du und hasset doch Zucht / Und wirfst meine Worte hinter dich?

Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?

18 Siehst du einen Dieb, so gesellst du dich ihm, / Und mit Ehebrechern gehest du um.

Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.

19 Du lässest deinen Mund zum Bösen los, / Und deine Zunge spinnet Trug.

Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.

20 Mit andern verleumdest du deinen Bruder, / Deiner Mutter Sohn hängst du Schande an.

Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.

21 Das hast du getan, und ich schwieg dazu. / Da dachtest du denn: ich wäre wie du. / Aber ich will dich zur Rechenschaft ziehn, / Dir's unter die Augen stellen."

To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.

22 Merkt das wohl, die ihr Gottes vergeßt; / Sonst werd ich zerreißen, und niemand rettet.

Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.

23 Wer Dank opfert, der ehret mich recht, / Und er bahnet den Weg, / Auf dem ich ihm zeige das Heil Elohims.

Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.