Job 6

1 Or, répondant, Job dit:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Plût à Dieu que mes péchés, par lesquels j’ai mérité sa colère et les maux que je souffre, fussent pesés dans une balance!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Ceux-ci paraîtraient plus lourds que le sable de la mer: c’est pourquoi aussi mes paroles sont pleines de douleur.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Car les flèches du Seigneur sont en moi; et leur indignation a épuisé mes esprits, et les terreurs du Seigneur combattent contre moi.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Est-ce qu’un onagre rugira, lorsqu’il aura de l’herbe? ou est-ce qu’un bœuf mugira, lorsqu’il sera devant une crèche pleine?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Ou pourra-t-on manger un mets insipide qui n’est pas assaisonné de sel? ou quelqu’un peut-il goûter ce qui donne la mort quand on l’a goûté?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Ce qu’auparavant mon âme ne voulait pas toucher est maintenant, dans ma détresse, ma nourriture.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Qui me donnera que ma demande soit accomplie, que ce que j’attends, Dieu me l’octroie?

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 Que celui qui a commencé me brise lui-même, et qu’il m’extirpe; qu’il donne libre cours à sa main?

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Et que j’aie cette consolation, que, tandis que m’affligeant par la douleur, il ne m’épargne point, je ne contredise pas les paroles du Saint?

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Car quelle est ma force, pour que je tienne ferme? ou quelle est ma fin, pour que j’agisse patiemment?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Ce n’est pas une force de pierres, que ma force, et ma chair n’est pas d’airain.

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Voici que je n’ai pas de secours en moi, et mes amis même se sont retirés de moi.

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Celui qui retire à son ami la miséricorde abandonne la crainte du Seigneur.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Mes frères ont passé devant moi comme un torrent qui traverse rapidement les vallées.

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 Ceux qui craignent la gelée, la neige tombera sur eux.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Dans le temps où ils commenceront à se répandre, ils périront; et, dès que la chaleur viendra, ils disparaîtront de leur place.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Les sentiers où ils dirigent leurs pas sont cachés; ils marcheront sur le vide, et ils périront.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Considérez les sentiers de Théma, les chemins de Saba, et attendez un peu.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Ils sont confus, parce que j’ai espéré; ils sont même venus jusqu’à moi, et ils ont été couverts de confusion.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 C’est maintenant que vous êtes venus, et c’est à l’instant même que, voyant ma plaie, vous craignez.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Est-ce que j’ai dit: Secourez-moi, et donnez-moi de votre bien?

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 Ou: Délivrez-moi de la main d’un ennemi, et arrachez-moi à la main des forts?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Enseignez-moi, et moi je me tairai; et si par hasard j’ai ignoré quelque chose, instruisez-moi.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Pourquoi avez-vous déprimé des paroles de vérité, puisque nul d’entre vous ne peut me convaincre?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 C’est seulement pour adresser des reproches que vous ajustez des mots, et c’est au vent que vous lancez des paroles.

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 C’est sur un orphelin que vous vous ruez, et vous tâchez de renverser votre ami.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Cependant, ce que vous avez commencé, achevez-le; prêtez l’oreille, et voyez si je mens.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Répondez, je vous en conjure; et, disant ce qui est juste, jugez.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Et vous ne trouverez pas d’iniquité sur ma langue; et dans ma bouche la folie ne retentira pas.

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?