Job 41

1 Pourras-tu enlever Léviathan à l’hameçon, et avec une corde lier sa langue?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Est-ce que tu mettras un cercle dans ses narines, ou avec un anneau perceras-tu sa mâchoire?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Est-ce qu’il t’adressera de nombreuses prières, ou te dira-t-il de douces paroles?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Est-ce qu’il fera avec toi un pacte, et le recevras-tu comme un esclave éternel?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Est-ce que tu te joueras de lui comme d’un oiseau, ou le lieras-tu pour tes servantes?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Des amis le découperont-ils, ou des marchands le partageront-ils?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Est-ce que tu rempliras de sa peau des filets, et un réservoir de poissons de sa tête?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Mets sur lui ta main: souviens-toi de la guerre, et ne continue pas à parler.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Voilà que son espoir le trompera, et à la vue de tous il se précipitera

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Je ne suis pas assez cruel pour le susciter: car qui peut résister à mon visage;

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Qui m’a donné le premier, afin que je lui rende? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Je ne l’épargnerai pas, malgré ses discours arrogants et ses paroles suppliantes.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Qui découvrira la face de son vêtement? Et qui entrera dans le milieu de sa gueule?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Les portes de son visage, qui les ouvrira? autour de ses dents habite la terreur.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Son corps est comme des boucliers jetés en fonte et couvert d’écaillés épaisses et serrées.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 L’une est jointe à l’autre, et pas même l’air ne passe entre elles.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 L’une s’attache à l’autre, et se tenant, jamais elles ne se sépareront.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Son éternument, c’est l’éclat du feu, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 De sa gueule sortent des lampes, comme des torches allumées.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 De ses narines sort une fumée comme celle d’un pot mis au feu et bouillant.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Son souffle fait brûler des charbons, et une flamme sort de sa bouche.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Dans son cou résidera sa force, et devant sa face marche la famine.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Les parties de ses chairs adhèrent entre elles: Dieu lancera des foudres contre lui, et elles ne se porteront vers aucun autre lieu.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Son cœur se durcira comme une pierre, et il se resserrera comme une enclume de marteleur.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Lorsqu’il s’élèvera, des anges craindront, et, épouvantés, ils se purifieront.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Lorsque le glaive l’atteindra, ni lance, ni cuirasse ne pourra subsister.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Car il regardera le fer comme de la paille, et l’airain comme un bois pourri.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 L’archer ne le mettra pas en fuite, les pierres de la fronde sont devenues pour lui une paille légère.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Il estimera le marteau comme une paille légère, et il se rira de celui qui brandira la lance.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Sous lui seront les rayons du soleil, et il fera son lit sur l’or comme sur la boue.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Il fera bouillir comme un pot la profonde mer, et il la rendra comme des essences lorsqu’elles sont en ébullition.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Derrière lui un sentier répandra la lumière, et l’abîme paraîtra comme un vieillard aux blancs cheveux.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Il n’est pas sur la terre de puissance qui puisse être comparée à lui, qui a été fait pour ne craindre personne.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Il voit tout ce qu’il y a d’élevé au-dessous de lui; c’est lui qui est le roi de tous les fils de l’orgueil.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.