Job 19

1 Or, répondant, Job dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Jusques a quand affligerez-vous mon âme, et me briserez-vous par vos discours?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Voilà déjà dix fois que vous cherchez à me confondre, et que vous ne rougissez pas de m’accabler.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Car si je suis dans l’ignorance, c’est sur moi que mon ignorance retombera.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Mais vous, vous vous élevez contre moi, et vous m’accusez à cause de mes opprobres.

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Comprenez au moins maintenant que ce n’est pas par un jugement de justice, que Dieu m’a affligé et qu’il m’a environné de ses châtiments.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Voici que je crierai, en souffrant violence, et nul ne m’écoutera; je pousserai des cris perçants, et il n’y aura personne qui me fasse justice.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Il a posé une haie tout autour de mon sentier, et je ne puis passer; et dans mon chemin, il a mis des ténèbres.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Il m’a dépouillé de ma gloire, et il a enlevé la couronne de ma tête, de moi.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Il m’a détruit de tous côtés, et je péris, et il m’a ôté l’espérance comme à un arbre arraché.

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 Sa fureur s’est irritée contre moi; il m’a traité comme son ennemi.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Ses soldats sont venus tous ensemble; ils se sont fait un chemin au travers de moi, et ils ont assiégé mon tabernacle tout autour.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Il a éloigné mes frères de moi, et mes amis, comme des étrangers, se sont retirés de moi.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Mes proches m’ont abandonné, et ceux qui me connaissaient m’ont oublié.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 Ceux qui demeuraient dans ma maison, et mes servantes m’ont regardé comme un étranger, et j’ai été comme un hôte passager à leurs yeux.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 J’ai appelé mon serviteur, et il ne m’a pas répondu; cependant je le priais de ma propre bouche.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Ma femme a eu horreur de mon haleine, et j’usais de prière envers les enfants qui sont sortis de moi.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Des insensés même me méprisaient, et lorsque je les avais quittés, ils médisaient de moi.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Mes conseillers d’autrefois m’ont en abomination, et celui que j’aimais le plus s’est tourné contre moi.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 À ma peau, après que ma chair a été consumée, se sont collés mes os, et il n’est resté seulement que les lèvres autour de mes dents.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, parce que la main du Seigneur m’a touché.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et vous rassasiez-vous de ma chair?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Qui m’accordera que mes paroles soient écrites? Qui me donnera qu’elles soient tracées dans un livre,

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 Avec un style de fer et sur une lame de plomb, ou qu’elles soient gravées au burin sur la pierre?

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Car je sais que mon Rédempteur est vivant, et qu’au dernier jour je ressusciterai de la terre;

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 Et que de nouveau je serai environné de ma peau, et que dans ma chair je verrai mon Dieu.

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 Je dois le voir moi-même, et non un autre, et mes yeux doivent le contempler: c’est là mon espérance; elle repose dans mon sein.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Pourquoi donc maintenant dites-vous: Poursuivons-le, et trouvons une parole fondamentale contre lui?

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Fuyez donc à la face du glaive, parce qu’il y a un glaive vengeur des iniquités; et sachez qu’il y a un jugement.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.