Job 17
1 Mon esprit s’affaiblira, mes jours seront abrégés, et il ne me reste qu’un sépulcre.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Je n’ai pas péché, et mon œil vit au milieu des amertumes.
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Délivrez-moi, Seigneur, et placez-moi auprès de vous; après cela, que la main de qui que ce soit combatte contre moi.
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Vous avez éloigné leur cœur de la science; c’est pourquoi ils ne seront pas exaltés.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Il promet du butin à ses compagnons, et les yeux de ses enfants s’éteindront.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Il m’a rendu comme le brocard du peuple, et je suis un exemple devant eux.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Mon œil s’est obscurci par l’indignation, et mes membres ont été réduits comme à rien.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Des justes seront dans la stupeur, et un innocent sera suscité contre un hypocrite.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Mais un juste garde sa voie, et celui qui a les mains pures augmentera sa force.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Ainsi, vous tous, convertissez-vous; venez, et je ne trouverai parmi vous aucun sage.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Mes jours sont passés, mes pensées se sont dissipées en tourmentant mon cœur.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Elles ont changé la nuit en jour, et encore, après les ténèbres, j’espère la lumière.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Si j’attends avec patience, l’enfer sera ma maison, et c’est dans les ténèbres que j’ai préparé mon lit. (Sheol h7585)
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 J’ai dit à la pourriture: Tu es mon père; et aux vers: Ma mère et ma sœur.
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Où est donc maintenant mon attente? Et ma patience, qui la considère?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
